رمزگشایی از بازگشت علی لاریجانی به شورای عالی امنیت ملی/ جلایی‌پور: عاقلانه‌ترین کار فاصله گرفتن حاکمیت از تندروی‌ها است وگرنه حسین شریعتمداری را به‌کار می‌گرفتند
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از خبرآنلاین، حمیدرضا جلایی پور، فعال سیاسی اصلاح طلب، به بیان نکاتی درباره بازگشت علی لاریجانی به دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی پرداخت.
در ادامه بخشی از این گفت و گو را می خوانید؛
* آیا حضور لاریجانی در شعام به این معنا است که جایگاه تندروها در حاکمیت محدود می‌شود؟
ببینید، شوخی که نداریم. اشاره شد کشور در شرایط و «پیچ و گردنه جنگی» قرار دارد. این تندروها یکی از عواملی بودند (البته تنها عامل نبودند، یک عامل مهم دیگر تجاوزگری اسرائیل با حمایت بلوک غرب علیه ایران و حکومت آن است) که ایران را با شرایط بحرانی فعلی روبرو کردند. روشن است که عاقلانه‌ترین کارها این است که حاکمیت از این تندروی‌ها فاصله بگیرد. دبیری لاریجانی همینجا معنا دارد و گرنه حسین شریعتمداری را برای این‌کار بکار می‌گرفتند.
* برای عبور از پیچ و گردنه جنگی فعلی چه کارهایی باید انجام شود و این چه نسبتی با لاریجانی دارد؟
ببینید هم اکنون حاکمیت برای عبور آبرومندانه از پیچ جنگی فعلی حداقل سه کار باید انجام بدهند. علی لاریجانی در هر سه کار می‌تواند در پست دبیری شورای عالی امنیت ملی خدمت کند. اولین کار آمادگی همیشگی دفاعی کشور در برابر تجاوز احتمالی اسرائیل تجاوزپیشه و برتری‌طلب است. اشاره شد اینجا لاریجانی می‌تواند کمک کند. دومین کار، یک دیپلماسی ابتکاری و خلاق است. در این دیپلماسی خلاق دولت، وزارت خارجه برای سوالات مهمی باید پاسخ داشته باشد.
* چه سوالاتی؟
من به چهار تا از این مسائل اشاره می‌کنم.
مساله اول با غنی‌سازی چه کنیم؟ (بحث داشتن یا نداشتن صنعت هسته‌ای نیست)؛ روی میزانی از غنی سازی به هرقیمتی ولو وقوع جنگ مجدد بایستیم؟ یا روی کنسرسیوم کار کنیم؟ یا می‌شود برای یک دوره زمانی غنی‌سازی را تعلیقش کرد؟ یا می‌شود تعطیلش کرد؟ یا این که نباید وارد می‌شدیم حالا که وارد شدیم نباید عقب کشید؟
مساله دوم این است که حکومت ایران با موجودیت اسرائیل چه سیاستی داشته باشد؟ سیاست محو اسرائیل؟ یا سیاست ترک مخاصمه با اسرائیل (بدون شناسایی مشروعیت دولت اسرائیل)؟ با طرح دودولتی اعراب چگونه باید روبرو شد؟ همراهی کنیم یا مخالفت کنیم؟
مساله سوم نحوه حمایت ایران از گروه‌های مقاومت منطقه در چه سطحی باید باشد؟ در سطح حمایت از طریق سپاه قدس باشد؟ یا حمایت معنوی، سیاسی جمهوری اسلامی باشد و حمایت مالی از طریق جامعه مدنی باشد؟
مساله چهارم درباره سطح روابط جمهوری اسلامی با آمریکا چه باید کرد؟ مطلقا نباید "رابطه" داشت یا "گفت و گو" می‌توان داشت یا باید برای حل مسائل طرفین آماده "مذاکره و توافق" بود؟ یا حتی دنبال مذاکره جامع به قصد بازگشایی سفارتخانه‌ها بود؟ برای داشتن یک دیپلماسی فعال و در خدمت رفع تحریم و توسعه کشور باید به مسائل چهارگانه پاسخ روشن داشت.
* فقط مشکل همین سوالات هست؟
اتفاقا مشکل عمیق‌تر است. شما می‌دانید در برابر انتظار پاسخ به مسائل چهارگانه یک روایت دیگر (یا به اصطلاح روایت غیر غربی یا بیرون از پارادایم آشتی با غرب) هم هست که گفته می‌شود چهار سوال فوق دستور کار و فریب غرب در برابر ایران است. لذا ایران راهی جز مقاومت ندارد و در دیپلماسی باید دنبال امکانات غیر غربی باشد. اما مشکل این نگاه این است که نه چین و نه روسیه به ایران را قصه غنی سازی و موضوع اسرائیل کمک نمی‌کنند. در ده سال گذشته هم کمک نکرده‌اند.
ارسال نظر