حمله روزنامه نزدیک به قالیباف به یک اصلاح طلب/ دغدغه اش برای معیشت مردم قابل تحسین است اما مذاکره گره ای از اقتصاد ایران باز نمی کند

مرعشی با استناد به تغییرات لحن آمریکا نسبت به ایران و تأکید بر خروج از خاورمیانه، این را «نقطه تلاقی راهبردی» می‌داند و پیشنهاد تشکیل شوراهای اضطراری و تغییرات ساختاری در دولت را مطرح می‌کند.

هرچند دغدغه ایشان برای معیشت مردم قابل تحسین است، اما این یادداشت بسیاری از پیچیدگی‌های اقتصادی و سیاسی را نادیده می‌گیرد و به نوعی ساده‌انگاری در تحلیل منجر شده است.

یکی از محورهای اصلی یادداشت مرعشی، هشدار درباره بحران تأمین کالاهای اساسی و ارز است. اگرچه ممکن است این ادعا تا حدی درست باشد، اما آیا واقعاً کمبود ارز موضوعی است که با تعامل جدید با آمریکا حل شود؟ پس تجربه برجام چه می شود؟ یا با فرض تعامل و حتی توافق با آمریکا، ریسک های رفتن تبادلات مالی زیر بلیت آمریکا چه می شود؟ (هر چند تجربه گران سال های گذشته نشان داده که این ها فرض های محالی هستند) یادمان نرفته دوران برجام را که به کنایه گفته می شد خط سوئیفت وصل است اما آن طرف کسی گوشی را برنمی دارد.

هنوز تا رسیدن به نقطه ای که صرفاً نیازمند مذاکره باشیم، راه زیادی باقی مانده است! تقویت تولید داخلی نهاده‌ها، کشت فراسرزمینی، یا اصلاح سیاست‌های ارزی داخلی (بدون وابستگی به مذاکرات)، کاهش وابستگی به درهم و ... همه و همه کارهای روی زمین مانده و یا نصفه نیمه انجام شده در حوزه ارز است.

 موضوع نهاده ها پیچیده تر از این حرف هاست: بخش دیگری از سخنان مرعشی درباره کمبود ارز نهاده ها، حول ادعای یکی از شرکت ها درخصوص عدم تخصیص ارز است. وی از این کلیپ به عنوان مصداقی برای کمبود ارز به منظور تامین نهاده ها یاد کرده است، در حالی که واقعیت ابعاد پنهان دیگری نیز دارد.

در بخش پایانی این یادداشت آمده است؛

یادداشت مرعشی، هرچند از سر دغدغه معیشتی نوشته شده، اما با نادیده گرفتن پیچیدگی‌های اقتصادی مانند رانت در زنجیره نهاده‌ها و نقش نظام بانکی و ساده‌انگاری سیاست خارجی آمریکا، به نتیجه‌گیری‌های نادرستی می‌رسد. بزنگاه کنونی، جای تکرار چرخه معیوب مذاکره – انتظار گشایش – نیست؛ بازی منطقه‌ای تغییر کرده است و اولویت باید اصلاح داخلی و تقویت قدرت باشد. تنها با واقع‌بینی و پاسخ به سؤالاتی مانند چگونگی تغییر راهبرد بدون از دست دادن سرمایه‌ها، می‌توان به سمت بهبود معیشت مردم حرکت کرد. بهبود معیشت راه دارد و این راه از مسیر برداشتن عینک سیاست زدگی، مبارزه بی ملاحظه با فساد و اتکا به سرمایه های واقعی ملی امکان پذیر خواهد بود.