افراد مختلفی از واژه سفته‌بازی استفاده می‌کنند، کمتر هم تعریفی از آن ارائه می‌دهند. معمولا هم این واژه را برای یک عمل منفی و زیان‌بار به کار می‌برند و علت بسیاری از مسائل را سفته‌بازی می‌دانند.

کشور عزیز ما با بحران بی‌سابقه‌ای روبه‌رو است. این شرایط به هر جهتی که متحول شود، مسائل و مشکلات متفاوت و خاص خود را در انتظار خواهد داشت.

اینجانب در گذشته طرفدار برخی دولت‌ها بوده‌ام که بعدا بعضا پشیمان شده‌ام. طرفدار دولت موجود هم نیستم؛ اما طرفدار انصاف و مدارا هستم. اخیرا دولت و مجلس سعی کرده‌اند در سیاست ارزی و قیمت آرد نیز تغییراتی ایجاد کنند.

تردید نداریم که وضع موجود کشور و روند‌ها از لحاظ مختلف، چه سطح زندگی، چه کیفیت زندگی و چه مدیریت امور مختلف، وضعیت نگران‌کننده‌ای دارد. حتما هم لازم هست که عاملان و مسبب‌های وضع موجود شناخته شوند نه مِن باب مجازات و انتقام‌کشی و از این دست، بلکه مِن باب تصحیح سیاست‌ها و روش‌ها و تغییر مسیر.

برای حل مشکلات اقتصادی کشور جز اتخاذ سیاست های اقتصادی مبتنی بر دانش اقتصاد روزآمد راهی موجود نیست. راهی موجود نیست! اما سال ها است که مشخص است چنین رویکردی در تصمیم گیری کشور پذیرفتنی نبوده و نخواهد بود، در نتیجه بحث آن هم بی مورد است.

اخیراً اخباری منتشر شده در مورد جنایت های جنگی ارتش روسیه در اوکراین و قتل غیر نظامیان. مسکو این اخبار را انکار می کند و روسوفیل ها هم می گویند «کشته سازی».

تهاجم روسیه به اوکراین به سرعت و طی چند روز تبدیل شد به مقابله اروپا و روسیه.

مرحوم عبید ذاکانی طنز پرداز قرن هشتم مطلبی به این مضمون گفته بود. جوانی از پیری پرسید که ‘انا الیه راجعون’ به چه معنی است. پیر جواب داد معنی آن ندانم اما همی دانم که در مجالس جشن و سرور نخوانند.

در خبر ها بود که نرخ تورم در ترکیه به سطوح بالایی افزایش یافته و پس از این که مرکز آمار آن کشور نرخ تورم پایان سال میلادی را ۳۶ درصد اعلام کرده، اردوغان رئیس مرکز آمار را برکنار کرده است.

​چه چیزی مرا بیاد این مطلب انداخت؟ برخی پیشنهاد های سیاست های اقتصادی اجتماعی که این روز ها از متفکرین رسمی ساطع می گردد.

برخی موارد این فدوی برای درک مسائل پیچیده، آن ها را ساده می کنم و به عناصر اولیه ساده کاهش می دهم و روابط را بین این عناصر مشاهده میکنم. این را ما همه اهل دروس جدیده از دکارت فیلسوف فرانسوی قرن هفده آموخته ایم.

در مورد تجربه کشور خودمات بحث زیاد شده و تکراری و در سطح پایین. استاد سابق من که در خارج زندگی می کنند و سه سال پیش سفری به ایران داشت از این موضوع متعجب بود که چرا مباحث اقتصادی در نشریات در حد چند فصل اول کتاب های مقدماتی اقتصاد باقی مانده و تعالی و تحولی را نشان نمی دهد.

در خبر ها بود که این قانون تصویب شده تا انگیزه ایجاد کند برای زاد و ولد. اگر صحیح باشد یک مورد اضافه می شود به قوانین ضعیف موجود.

​شاید هزار راه وجود دارد، اما ساده تر از همه آموختن از کسانی است که اظهار نظر می کنند و اقتصاد نمی دانند. مثل همان قول معروف از لقمان حکیم. در این باب چند مطلب خدمت دوستان ارائه خواهم کرد که این اولی است.

یک مفهومی در حقوق و اجرای قوانین وجود دارد تحت عنوان due diligence یعنی بررسی وجود صلاحیت و عاری از انگیزه خلاف بودن یک نظر یا اقدام یا فرد.

​آقای رییسی اقتصاد دانان را جمع کرده اند که لابد برای دولت نظر کارساز بدهند

اخیراً دیدم دکتر دادپی گرانقدر کتاب لَری هندریک تحت عنوان ‘کورش کبیر هنر رهبری و جنگ، نقل از گزنفون’ را معرفی کرده اند. تصویر و خلاصه ای از کتاب در پائین آمده است.

یکم، یک مثال ساده که اکثر دانشجویان در درس آمار با آن رو برو می شوند.

ورود چینی ها به بازار ساخت مسکن تائید شد، این خبر نگران کننده در شبکه های اجتماعی مطرح شده است.

این آقا که خود می گوید به جّد و جهد دنبال محدود کردن اینترنت است برای توجیه کار های خود جمله جالبی هم گفته اند؛

Tragedy of the commonsاین یک اصطلاحی متعارف در اقتصاد است.

البته من می دانم که این نکات به گوش ایشان نمی رسد اما در واقع برای دوستان حاضر در این کانال و شاید یک وظیفه عمومی می خواهم مطرح کنم و از جمله در سنت حسنه «النصیحة لائمة المسلمین» ، بر این نمط:

هنوز دولت رئیسی شکل نگرفته عده ای شروع به پیش بینی کرده اند که با تیم اقتصادی مطرح شده عملکرد دولت او از دولت روحانی هم ضعیف تر خواهد بود.

پاسخ به ادعاهایی درباره اقتصاد در شبکه‌های اجتماعی

این روز ها سر و صدای زیادی پیرامون این تراژدی به هوا است، البته یک تراژدی هم هست. روشنفکران و روزنامه نگاران و فعالان اینترنتی بسیار قلم فرسایی می کنند حکومتگران هم به نظر می رسد ساکت هستند.

سیاست ها و خط مشی دولت جدید را کدام سخنگو اعلام می کند؟

یکم، این که یک ملتی فقیر شود رخداد دردناکی است اما عجیب و غریب نیست. چه این که هند در قرن هفدهم یکی از ثروتمند ترین کشور ها بود و از قرن نوزدهم به بعد یکی از فقیرترین.

اگر بخواهیم فهرست شوربخت ترین مردم جهان در سال های اخیر را تعیین کنیم شاید مردم ونزوئلا جائی در صدر فهرست باشند.

آیا هنوز در فیزیک نجوم کسانی هستند که پارادایم فکری آنان مربوط به قبل از کوپرنیک باشد و زمین را مرکز عالم بدانند و براساس این پارادایم اظهارنظر کنند؟

این فدوی کلاً کاری به رد صلاحیت و تائید صلاحیت ندارم چون کلاً این فراگرد را مشکل دار می بینم، از نظر اینجانب که کاره ای نیستم و یک نظر یک نفره دارم، انتخاب شدن و انتخاب کردند باید آزاد باشد. نفس و ذات انتخاب کردن توسط مردم، وقتی اطلاعات کافی در مورد کاندیدا ها به آنان ارائه شود بهترین محک صلاحیت آن فردی است که انتخاب شده. به نظر می رسد این تائید و تکذیب های دچار میعان هم نتیجه منفی بیشتری دارد حتی برای نظام سیاسی.