کارنامه نیروی‌هوایی ارتش در جنگ 8 ساله + تصاویر

به گزارش اقتصادنیوزبه نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، نیروی هوایی ارتش از پیروزی انقلاب اسلامی تا آغاز دفاع مقدس نقش پر رنگی در دفاع از کشورمان به خصوص در مقابله با ضد انقلاب در کردستان و مناطق عملیاتی غرب داشته است.

نیروی هوایی ارتش در هنگام تهاجم رژیم بعث به ایران اسلامی در ۳۱ شهریور ماه ۱۳۵۹ نیز به عنوان یک نیروی واکنش سریع وارد عمل شد و امیر سرلشکر خلبان شهید فکوری فرمانده وقت این نیرو با طراحی عملیات ۱۴۰ فروندی نخستین پاسخ به تجاوز ارتش بعثی را به صدام داد.

اگر بخواهیم نقش نیروی هوایی ارتش را در دوران دفاع مقدس بیان کنیم باید بگوییم که اگر خلبانان نیروی هوایی و پشتیبانی‌های آنان نبود شاید بسیاری از عملیات‌های دریایی و زمینی مانند عملیات مروارید و والفجر ۸ نیز به پیروزی نمی‌رسید. این نیرو از پایان دفاع مقدس تا کنون هم در عرصه‌های خودکفایی، ساخت و تولید تجهیزات جدید و به روز هم از نیرو‌های پیشگام در نیرو‌های مسلح به شمار می‌رود.

این نیرو از نخستین روز‌های پیروزی انقلاب اسلامی و بعد‌ها در طول دفاع مقدس علاوه بر عملیات‌های مهمی، چون حمله به الولید یا اچ ۳، حمله به اوسیراک، کمان ۹۹، بمباران شهر کوت و بسیاری دیگر از عملیات‌ها نقش مهمی در نابودی توان نظامی ارتش بعثی داشت و در این راه شهدای بسیاری را هم به انقلاب و کشورمان تقدیم کرده است. نخبگان نیروی هوایی ارتش توانستند عملیات‌های بسیاری را علیه دشمن بعثی طراحی و اجرا کنند که تا آن زمان شاید نظیر آن در دنیا وجود نداشت. این نوابغ و نخبگان نه تنها با این عملیات‌ها توانستند دشمن بعثی را مجبور به پذیرش شکست کنند، بلکه کارشناسان نظامی جهان را هم به حیرت واداشتند.

خلبانان جنگنده‌های اف‌۴ و اف‌۵ نیز از شجاع‌ترین و بهترین خلبانان ایران هستند؛ خلبانانی از جمله شهید فریدون ذوالفقاری، شهید علیرضا یاسینی، شهید حسین خلعتبری، فرج‌الله براتپور، شهید مصطفی اردستانی و هوشنگ آغاسی بیگ. اف ۵‌ها و اف۴‌های ایرانی نیز ستون‌های زرهی رژیم بعث را در دشت خوزستان به گونه‌ای مورد هدف قرار دادند که دشمن نتوانست به هدف خود برای تصرف جنوب خوزستان و دزفول دست پیداکند. باید توجه کنیم که خلبانان ایرانی باعث شدند تا صادرات نفت عراق تحت از حدود دو میلیون بشکه به ۸۰۰ هزار بشکه در روز کاهش یافت.

نبرد‌های هوایی خلبانان ایران اسلامی علیه رژیم بعثی عراق نیز بخشی جذاب از جنگ است که متاسفانه کمتر به آن پرداخته شده است. اف۱۴‌های ایران در دست خلبانان بزرگی، چون یدالله خلیلی، اسدالله عادلی، حسین خلیلی، جلیل زندی، فضل‌اله جاویدنیا و ده‌ها مرد بزرگ دیگر نه تنها هشت سال مانع تسلط هوایی دشمن بر آسمان ایران شدند، بلکه حدود ۱۳۰ (پیروزی هوایی ثبت شده) تا ۱۹۰ (پیروزی غیررسمی) را کسب کردند. در حالی که دشمن تنها توانست پنج فروند اف۱۴ ایران را ساقط کند.

نیروی هوایی ارتش در دفاع مقدس چه کرد؟

نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در دفاع مقدس به طور کلی چهار وظیفه اصلی را انجام می‌داد که به طور خلاصه در ادامه درباره آن‌ها سخن می‌گوییم.

شناسایی هوایی

پرواز‌های مستمر شناسایی هوایی و انجام عکس برداری توسط هواپیما‌های نیروی هوایی ارتش، به فرماندهان نیرو‌های مسلح جمهوری اسلامی ایران این امکان را داد که در اسرع وقت از تغییرات ایجاد شده در وضعیت، ترتیب، ترکیب، استعداد دشمن و مناطق استقرار دشمن اطلاع پیدا کنند.

ترابری هوایی تاکتیکی

انتقال نیرو و حمل مجروحان حتی خارج از استانداردها، رساندن مهمات و تجهیزات به نقاط راهبردی، عملیاتی و حتی تاکتیکی توسط هواپیما‌های بوئینگ، ۱۳۰-C، فرندشیپ و انواع بالگرد، در کنار جابه جایی دائم کارکنان و خانواده آن‌ها مهم‌ترین فعالیت‌های نیروی هوایی ارتش در حوزه ترابری هوایی تاکتیکی در دفاع مقدس به شمار می‌رود.  

انهدام زیرساخت‌های اقتصادی و نظامی رژیم بعث عراق

یکی دیگر از فعالیت های مهم نیروی هوایی ارتش در دفاع مقدس بمباران مستمر زیرساخت های رژیم بعثی عراق بود. این کار باعث شد تا شبکه تولید نیرو و صادرات نفت این رژیم فلج شده و نیروی زمینی ارتش بعثی عراق نیز در خاک خوزستان زمین‌گیر شود.

دفاع از تاسیسات زیربنایی کشور

دفع حملات هوایی رژیم بعث به پالایشگاه‌ها، نیروگاه‌ها، تلمبه خانه‌های نفت و گاز، مجتمع‌های پتروشیمی، ایستگاه‌های فشارقوی برق، پل‌ها، ایستگاه‌های ارتباطی، اسکله‌ها و بنادر، انبار‌ها و ذخایر کارخانجات استراتژیک و سد‌های بزرگ مانند سفیدرود و دز به منظور حفظ ظرفیت اقتصاد جنگی کشور.

تجربیات و ابتکارات نیروی هوایی در دوران دفاع مقدس

1. کسب ابتکار در عملیات هوایی
2. جلوگیری از غافلگیرشدن نیرو‌ها
3. کسب اطلاعات میادین نبرد با نگرش به توانایی دشمن
4. ابداع روش‌های نوین در بهره گیری صحیح و به موقع از سیستم‌های موشکی و توپخانه ضدهوایی
5. ایجاد هماهنگی بین عناصر رزمنده در جهت بهره گیری از آتش سلاح و قدرت کوبندگی دشمن