صداقت داشته باشید و بگویید فعلا مملکت دست ماست و هرکاری بخواهیم می کنیم
به گزارش اقتصادنیوز در این مطلب آمده است: تکه‌ای از اظهارات رئیس شبکه4 که به دلایل عدم همکاری صداوسیما با چهره‌هایی چون سروش صحت و احسان علیخانی و مهران مدیری اشاره می‌کند، در فضای مجازی دست به دست می‌شود.ایشان به صراحت می‌گوید صداوسیما با این‌ها هیچ مشکلی ندارد و این‌ها به دلیل فضای تفتیش عقایدی که روشنفکران به راه انداخته‌اند، خودشان می‌ترسند که با صداوسیما همکاری کنند.
در مورد شخص سروش صحت که مطمئنم چنین حرفی از بیخ و بن صحت ندارد. تا به امروز هیچ شخصی و هیچ نهادی به سروش صحت درباره اینکه چرا برنامه‌اش تعطیل شده کوچک‌ترین توضیحی نداده. اما اصلاً نقل این حرف‌ها نیست.
تلویزیون این روزها نماد یکدست کردن مملکت است. . به عمد هم می‌گویم یکدست کردن مملکت و نه یکدست کردن حاکمیت تا به چیزی فراتر از عوض کردن فلان مدیر و بهمان وزیر اشاره کرده باشم. این سیاست حذفِ همه، جز خودمان، سیاستی است که به نهاد و سازمان خاصی محدود نمی‌ماند. باید از خودمان باشی وگرنه باید حذف شوی. به همین صراحت.
اینکه در سریال پایتخت شما می‌توانید دم به دقیقه ابراهیم تاتلیس پخش کنید و بزنید و برقصید اما صادق بوقی نمی‌تواند در بازار ماهی‌فروشان رشت هلهله کند، ریشه در همین نگاه دارد. صادق بوقی خودی نیست. اگر پیشتر اثبات برادری کرده بود، علاوه بر هلهله کردن می‌توانست خیلی کارهای دیگر هم بکند و مصون باشد اما دست به نقد باید حواسش باشد که شهر دست کیست.
در بخش دیگری از همین گفت‌وگویی که بدان اشاره شد، مدیر شبکه چهار در پاسخ به سوال مردم که چرا فلان برنامه را ادامه ندادید؟ صادقانه می‌گوید: صلاح ندانستیم! مختصر و مفید. عینِ واقعیت و حقیقت. صلاح ندانستیم.
یک بار در گفت‌وگویی که با یکی از مدیران صداوسیما داشتم و اتفاقاً به نسبت همکارانش مدیر بدی هم نیست، بعد از کلی بحث و جدل از سوی من که چرا فلان برنامه را ساختید و چرا این‌قدر دایره آدم‌هایی که با شما کار می‌کنند، محدود است؟ پاسخ داد: فعلاً دور، دورِ ماست، هر وقت دور دست شما افتاد، هر کاری دوست داشتید بکنید. آنجا هم من دیگر بحث را ادامه ندادم چراکه دیگر جایی برای گفت‌وگو باقی نمی‌ماند.
اتفاقاً خیلی هم بد نیست. یعنی اگر این جماعت به جای توجیه و حرف‌هایی از این دست که: تفتیش عقاید روشنفکری سبب قطع همکاری دیگران با ما شده است، همیشه و همه جا این‌قدر صریح و صادق باشند، خیلی هم خوب است. هم آن‌ها تکلیف‌شان با خودشان و دیگران مشخص می‌شود و هم دیگران می‌دانند با این جماعتی که فکر می‌کنند صلاح مملکت خویش را خوب می‌دانند چه باید کرد.
