روز چندم ابتلا به کرونا سخت تر است ؟

کووید 19 بیماری است که به دلیل ویروس کرونا اتفاق می افتد و ممکن است علائم آن غیر قابل پیش بینی باشد اما زمانی که مسئله جدی می شود، معمولاً یک الگوی خاص را در پیش می گیرند.  

روز پنجم تا دهم، سخت ترین روز برای مبتلایان به کرونا

اکثر بیماران تقریباً در عرض یک هفته بهبود پیدا می کنند و بعضی از آن ها نیز ممکن است وارد موج دوم بیماری شوند. متخصصان بر این عقیده هستند که بعد از مشاهده علائم اولیه، ممکن است همه چیز به حالت طبیعی برگشته و بهبود پیدا کند و دوباره موج دوم بیماری برمی گردد که شدیدتر است.

البته بدن بیماران با یکدیگر متفاوت است اما به طور کل بین روز پنجم تا دهم، سخت ترین زمان بیماری است که معمولاً مشکلات جدی کووید 19 شروع می شود؛ مخصوصاً در افرادی که سن زیادی دارند و یا بیماری زمینه ای مثل فشار خون ، چاقی و یا دیابت  در آن ها وجود دارد.

روز 10 تا 12 برای جوان ترها سخت تر است

افراد جوان تر معمولا کمتر درگیر مشکل می شوند و شاید درگیری آن ها بین روز 10 تا 12 بیشتر باشد. افرادی که بدون هیچ علائم نگران کننده ای وارد روز 14 می شوند و فقط علایمی مثل خستگی یا احساس کسلی دارند، معمولاً در مسیر ریکاوری هستند.

اکثر افراد بعد از یک هفته از مشاهده علائم، احساس می کنند که همه چیز بهتر شده است. یعنی دقیقا بعد از یک هفته باید به این توجه کنند که چه احساسی دارند. بعضی از آن ها به قدری خوب هستند که احساس می کنند همه چیز به اتمام رسیده است.

در چنین حالتی اگر تنگی نفس  دارید و هر کدام از علائم نگران کننده را تجربه کردید، حتما باید به پزشک مراجعه کنید. اگر بعد از یک هفته باز هم احساس بدی داشتید، نباید نگرانی به شما غلبه کند. کاملاً طبیعی است که علائم مدام تغییر کنند و باعث شوند که شما بیشتر از یک هفته درگیر باشید.

وضعیت مبتلایانی که ریه های درگیر دارند

بسیار مهم است که در صورت ابتلا به تنگی نفس یا هر کدام از علائم نگران کننده، به پزشک مراجعه کنید و اصلاً هم فرقی ندارد که در روز چندم هستید. با ثبت علائم، توجه کردن به روز بیماری و زمان آن، مخصوصاً در هفته دوم می توانید وضعیت خود را بهتر مدیریت کنید.

معمولا بیمارانی که ریه هایشان درگیر می شود، در هفته دوم بعد از انجام اسکن متوجه می شوند که قسمت پایینی هر دو ریه ها با هاله ای سفید پر شده است. سطح اکسیژن هم به تدریج در این بیماران افت می کند و شاید این کاهش غلظت اکسیژن، آن قدر تدریجی باشد که به آن هیپوکسی خاموش می گویند که بیمار خودش متوجه این مسئله نخواهد شد.

البته بعضی از افراد سطح اکسیژنشان خیلی هم پایین نمی آید اما باز هم با تنگی نفس مواجه می شوند. بهترین راه برای در نظر داشتن وضعیت سلامتی و مراقبت از آن، این است که شما از یک دستگاه اکسیژن سنج در منزل استفاده کنید که انگشت خود را داخل آن قرار داده و سطح اکسیژن خون را اندازه بگیرید.

البته برنامه های خاصی هم در گوشی هستند که با استفاده از آن ها می توانید اکسیژن را اندازه بگیرید اما در بعضی از آن ها نتیجه اصلاً دقیق نیست.

میزان خطرناک سطح اکسیژن در مبتلایان به کرونا

سطح نرمال اکسیژن برای افراد مختلف، بین 96 تا 99 است. اگر سطح اکسیژن شما به 92 رسید، حتما باید به پزشک مراجعه کنید. البته همه این دستگاه قابل اعتماد نیستند و معمولاً افرادی هم که پوست تیره دارند، دقت دستگاه برای آن ها کاهش پیدا می کند و بهتر است که حتماً نزد پزشک، اکسیژن خون خود را اندازه بگیرند. اگر در منزل بودید و متوجه شدید که اکسیژن خون شما به اندازه 4 تا افت کرده است، به پزشک مراجعه کنید.

روشی برای افزایش سطح اکسیژن در منزل

البته شما در منزل هم می توانید اکسیژن خون خود را بالا بیاورید، به این صورت که دمر دراز بکشید. خوابیدن روی شکم می تواند بخش هایی از ریه را که فشرده شده است، باز کند. همچنین بهتر است که به پهلو بخوابید و چند وقت یکبار پهلوی چپ و راست را تغییر دهید یا اینکه روی صندلی بنشینید.

جالب است بدانید که یکی از متخصصان آمریکایی که در روز نهم سطح اکسیژن خون او به 88 رسیده بود، با دمر خوابیدن در عرض چهار روز، توانست اکسیژن خون خود را بالا بیاورد.

پزشکان بر این عقیده هستند که همه بیماران باید به صدای بدن خود گوش دهند و سعی کنند زمان بندی علائم را مد نظر قرار دهند. البته بدن انسان گاهی اوقات کمی غیر قابل پیش بینی عمل می کند اما به هر حال بهتر است که هر گونه تجربه مثل تنگی نفس را به پزشک اطلاع رسانی کنید.

تغییر وضعیت بیمار کرونایی در روزهای مختلف

 روز اول تا سوم

علائم اولیه کووید به شدت با یکدیگر متفاوت هستند. ممکن است برای بعضی با گلو درد، سرفه ، تب و سردرد  یا سرگیجه  یا کمی فشار در قفسه سینه آغاز شود. گاهی اوقات با کمی اسهال  شروع می شود و بعضی از افراد دچار احساس خستگی می شوند و بویایی و چشایی آن ها کمی ضعیف می گردد. بسیاری از افراد ممکن است علامت های زیادی داشته باشند اما تب را تجربه نکنند. بعضی دیگر با علائم گوارشی که در نهایت به علائم تنفسی منجر می شود، مواجه می شوند.

روز چهارم تا ششم

بعضی از بیماران هرگز علائم خفیف را تجربه نمی کنند و به یکباره احساس بدی پیدا می کنند و دچار تب و لرز ، درد بدن، سرفه و ناتوانی و ناراحتی می شوند. بعضی از کودکان نیز ممکن است بیماری را به شکل خفیف تر شبیه به یک حساسیت، خارش، ورم، قرمزی یا تاول تجربه کنند.

به همین دلیل زمان بندی دقیق این بیماری هرگز ممکن نیست و علائم در بعضی از افراد به یکباره و در بعضی تدریجی اتفاق می افتد. حتی ممکن است بسیاری از آن ها تست بدهند و نتیجه آزمایش آن ها منفی کاذب باشد.

روز هفتم تا هشتم

بیمارانی که علائم خفیف دارند، معمولاً همه چیز بعد از یک هفته برای آن ها تشدید می شود. پس اگر بعد از احساس علائم اولیه حس کردید که بهتر شده اید، باز هم باید تا 10 روز بعد از شروع علائم صبر کنید. تا 24 ساعت نباید هیچ گونه تبی داشته باشید تا بتوانید از قرنطینه بیرون بیایید.

البته بیمارانی که علائم اولیه آن ها هم شدید بوده، باز هم ممکن است بعد از هفته دوم با شدت بیشتری مواجه شوند اما بعضی دیگر ممکن است کمی احساس بهتر شدن داشته باشند اما به هر حال بیماران باید سطح اکسیژن خود را اندازه بگیرند.

روز هشتم تا دوازدهم

در نظر گرفتن علائم و کنترل بدن باید تا هفته دوم ادامه پیدا کند. بهتر است که بیماران در این مدت زمان به پهلو یا روی شکم بخوابند. روز هشتم تا دوازدهم زمانی است که افراد یا بهتر می شوند یا بدتر می شوند.

چیزی که کمی شرایط را برای ما نگران کننده می کند، این است که علائم بین روز 8 تا 12 شدت پیدا کند و تنگی نفس و سرفه تشدید شود. سطح اکسیژن می تواند تعیین کند که وضعیت فرد چگونه است. اگر فرد نتواند در خانه احساس راحتی کند و شرایط برایش سخت باشد، احتمالاً پزشک دستور بستری به او خواهد داد.

روز سیزدهم تا چهاردهم

معمولا بیمارانی که علائم خفیف داشتند، در طول این روز ها احساس بهبودی خواهند داشت. افرادی که علائم آن ها بدتر شده بود اما سطح اکسیژنشان به حالت نرمال برسد، بعد از دو هفته به سمت ریکاوری می روند. بعضی از افراد حتی بعد از بهبودی هم احساس خستگی شدید دارند که معمولاً پزشکان توصیه می کنند فعالیت خود را کاهش دهند.

افرادی که علائم شدید داشته و نیاز به درمان های بستری دارند، به دلیل اکسیژن خون پایین، شاید هنوز احساس بد و خستگی داشته باشند و ریکاوری آن ها بیشتر طول بکشد.