از نجابت مردم هزینه نکنید!

به گزارش اقتصادنیوز این روزنامه نوشت: در هفته‌های اخیر، سوال‌ جالبی در رسانه‌ها مطرح شد و بعضی همکاران مطبوعاتی نیز به آن جواب دادند که به واکنش مردم کشورمان در برابر گرانی‌ها مربوط می‌شود. سوال اینست که چرا وقتی در سال 1398 قیمت بنزین توسط دولت قبل افزایش یافت، شورش شد و آنهمه تخریب و کشته و زخمی به بار آورد ولی امسال با اینکه هزاران قلم کالا و خدمات گران شدند شورشی برپا نشد و با تظاهرات پراکنده در چند شهر، اعتراضات پایان یافتند؟ این سوال وقتی برجسته‌تر و حساس‌تر می‌شود که توجه کنیم گرانی‌های امسال بسیار بیشتر از گرانی بنزین در سال 1398 است و اگر قرار بود مردم در اثر گرانی دست به شورش بزنند، زمینه‌ای که گرانی کنونی به وجود آورده بسیار بیشتر از گرانی بنزین در آن زمان است.
جواب‌هائی که به این سوال‌ داده شده، متنوع هستند ولی یکی از جواب‌های داده شده اینست که چون دولت فعلی درباره گرانی‌ها به مردم توضیح داده و یارانه کافی هم در اختیار مردم قرار داده، مردم قانع شدند و پذیرفتند اقتصاد کشور که توسط دولت قبلی ویران شده بود در حال بازسازی است.
قبل از اینکه ما هم به نوبه خود به این سوال جالب پاسخ بدهیم، لازم می‌دانیم خرسندی خود را از آرامش کشور علیرغم گرانی‌های اخیر ابراز داریم و آرزو کنیم این آرامش و امنیت استمرار داشته باشد و از این پس هرگز در کشور عزیزمان ایران شاهد ناآرامی و شورش و تخریب و کشته و زخمی شدن هیچیک از هم‌وطنانمان نباشیم. این، آرزوی قلبی هر ایرانی وطن‌دوست و غیرتمند است که مردم این کشور همواره در رفاه باشند و دولت‌ها و ازجمله دولت کنونی بتوانند مشکلات کشور اعم از اقتصادی و سیاسی و فرهنگی و اجتماعی را کاملاً حل کنند. و آحاد مردم هم مایل هستند به دولت‌ها برای حل مشکلات کمک نمایند و به سهم خود در جلوگیری از بروز مشکلات نقش داشته باشند.
در کنار این خرسندی و این آرزومندی، پرداختن بدون تعارف و مجامله به این موضوع و ارائه تحلیل صحیح و واقعگرایانه از مسائل کشور را لازم می‌دانیم در عین حال که به اظهارنظرهائی که توسط همکاران مطبوعاتی‌مان درباره علت آرامش کنونی شده و می‌شود و ازجمله اظهارنظری که نقل کردیم احترام می‌گذاریم.
واقعیت اینست که مردم از توضیحات و وعده‌های داده شده درباره علت گرانی‌ها و حل مشکلات در آینده نزدیک قانع نشده‌اند. این را به روشنی می‌توان در کوچه و خیابان و بازار از زبان خود مردم شنید. میزان نارضایتی‌ها بقدری زیاد است که حتی نمایندگان مجلس شورای اسلامی که همراه دولت کنونی هستند نیز با فریاد بلند از مشکلات مردم و فشار شدیدی که تحمل می‌کنند می‌گویند. پرداخت یارانه‌های 300 و 400 هزار تومانی نیز مشکلی از مردم حل نکرده و حتی نتوانسته بخش کوچکی از گرانی‌ها را جبران نماید. گرانی‌های 200 و 300 درصدی کالاهای ضروری و مایحتاج عمومی مردم، افزایش هزینه‌های خدمات و بالا رفتن بیش از 100 برابری اجاره‌خانه‌ها بهیچوجه با یارانه‌های 300 و 400 هزار تومانی قابل جبران نیستند. اینها را شاید افرادی که حقوق‌های مکفی می‌گیرند و درآمدهای آنچنانی دارند، متوجه نشوند ولی مردمی که می‌خواهند با درآمد حلال و زندگی سالم روزگار بگذرانند، بشدت احساس فشار می‌کنند و با تمام وجود تنگناهای معیشتی را لمس می‌نمایند.
بر این واقعیت‌ هم همینجا باید تاکید کنیم که وضعیت نامساعد اقتصادی کشور، نه مولود عملکرد این دولت است و نه دولت قبلی. شرایط خاصی که با سیاست‌های موجود بر کشور حاکم شده اقتضای چنین وضعیت نامساعدی را دارد و تا در این سیاست‌ها تجدید نظر نشود، هیچ دولتی قدرت حل مشکلات اقتصادی را نخواهد داشت. این، مبحثی است عمیق که فرصت و مجال دیگری برای تشریح آن لازم است هرچند بسیاری از مردم با آن کاملاً آشنا هستند و تجدید نظر در این سیاست‌ها را راه‌حل بحران اقتصادی مزمن کشور می‌دانند.
با تکیه بر این واقعیت‌ها اکنون نوبت پاسخ دادن به سوال مورد نظر فرا می‌رسد. مردم ایران ذاتاً نجیب و صبور هستند و مصالح کشور را بر منافع زودگذر ترجیح می‌دهند. صبوری مردم را نباید به معنای پذیرفتن امور نادرست و قانع شدن در برابر توجیهات دانست. علت اینکه در ماجرای گران شدن بنزین شاهد شورش بودیم، وجود عوامل تحریک‌کننده در لایه‌هائی از جامعه بود که به نارضایتی‌ها دامن می‌زدند و خودشان برای به آشوب کشیدن جامعه انگیزه داشتند. این عوامل در بخش‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزاری فعال بودند و زمینه را برای ناآرامی‌ها فراهم می‌کردند و هدف اصلی آنها اخلال در کار دولت وقت و کنار زدن آن بود. با پایان یافتن کار دولت قبل و استقرار دولت جدید، آن انگیزه منتفی شد و ظرفیت آن عوامل به جای زمینه‌سازی برای ناآرامی به خدمت آرامش بخشیدن به جامعه از طریق توجیه عملکردهای دولت درآمد. در چنین شرایطی طبیعی است که گرانی‌ها به شورش و ناآرامی منجر نشوند و البته مطلوب هم همین است که کشور آرامش داشته باشد تا مسئولین بتوانند تصمیمات صحیحی برای عبور از بحران اقتصادی بگیرند. این ظرفیت همیشه باید برای ایجاد آرامش در جامعه بکار گرفته شود تا از یکطرف موجب ناامیدی بیگانگان گردد و از طرف دیگر منافع ملی کشور فدای منافع گروهی و جناحی نشود. ضمناً لازم است کسانی که می‌خواهند درباره علت آرامش کنونی اظهارنظر کنند، از نجابت مردم هزینه نکنند.