آیا پای یوآن به سبد SDR باز می‌شود؟
به گزارش اقتصادنیوز، میرزا بیگ در گفت‌وگو با تلویزیون «سی‌ان‌بی‌سی» حال و هوای گفت‌وگوهای اخیر آمریکا و چین را درباره محدودکردن دخالت‌های چین در بازار مثبت توصیف کرد و گفت: به عقیده من همه این بحث‌ها به اینجا منجر می‌شود که یوآن را به سبد حق برداشت مخصوص اضافه کنند.
وی افزود: اگر روش سنتی صندوق بین‌المللی پول را دنبال کنیم، در می‌یابیم که یوآن باید در این سبد وجود داشته باشد. اما مشکلاتی به لحاظ فنی و در رابطه با دسترسی بازار وجود دارد.
با توجه به اینکه برای یوآن دو نوع بازار وجود دارد: یکی بازار CNY (در سرزمین اصلی چین) و دیگری CNH (در هنگ‌کنگ) که جدا از هم به معامله می‌پردازند، این سؤال مطرح می‌شود که اگر قرار باشد یوآن به سبد SDR بپیوندد، کدام واحد پولی خواهد بود؟
بیگ تأکید کرد که مسئله کلیدی برای صندوق بین‌المللی پول (IMF) همین است. مجری «سی‌ان‌بی‌سی» با فرض اینکه یوآن مشمول سبد حق برداشت مخصوص صندوق بین‌المللی پول باشد، از بیگ درباره نقش این اتفاق در تسریع قابلیت تبدیل‌پذیری بازار پرسید.
میرزا بیگ پاسخ داد: به عقیده من صندوق بین‌المللی پول و آمریکا از موضوع SDR (سبد حق برداشت مخصوص) به عنوان بهانه‌ای استفاده می‌کنند تا چینی‌ها را به تشکیل نظام مالی بر مبنای یک واحد پول رایج تشویق کنند.
مجری «سی‌ان‌بی‌سی» با اشاره به اینکه آمریکا بیشترین حق رأی (17 درصد) را در صندوق بین‌المللی پول دارد، از احتمال سیاسی بودن برخی تصمیمات جویا شد. استراتژیست «بی.ان.پی پاریباس» در این رابطه تصریح کرد: به هر حال من فکر می‌کنم باید خودمان را برای حداقل 30 درصد احتمال آماده کنیم که صندوق بین‌المللی پول نیز همان کاری را با چین بکند که MSCI (مورگان استنلی کپیتال اینترنشنال). یعنی به آنها بگوید که در لیست قرار دارید، اما چند معیار هنوز رعایت نشده است.
بیگ با تأکید بر اینکه چنین تصمیمی از جانب IMF از لحاظ سیاسی نیز چندان بد نخواهد بود، افزود: صندوق بین‌المللی پول می‌تواند به راحتی و با شفافیت به چین اعلام کند که اگر در این زمینه‌های مشخص اقداماتی انجام گیرد، سال آینده ممکن است درباره یوآن تجدید نظر کنیم.
با در نظر گرفتن این نکته که SDR یا همان سبد حق برداشت مخصوص کمتر از 4 درصد از دارایی‌های ذخیره ارز جهانی (به جز طلا) را تشکیل داده‌است و بازار نقدی خصوصی نیز ندارد، میرزا بیگ در توصیف اهمیت عضویت در این سبد توضیح داد: اگر کشوری 5 درصد در SDR حق داشته باشد، به این معنا نیست که 5 درصد از پورتفولیوی ذخیره جهانی را می‌گیرد. اما واقعیت این است که هر دو ذخیره جهانی روی پول‌هایی سرمایه‌گذاری کرده‌اند که در SDR حضور دارند. بنابراین عضویت در آن اهمیت دارد، اما نه از لحاظ درصد سهیم بودن؛ بلکه اگر یوآن عضو SDR باشد، آن‌گاه دیگر هیچ مدیر بانک مرکزی خارجی نمی‌تواند آن را نادیده بگیرد.
میرزا بیگ تصریح کرد: هرچند عضویت در این سبد نیز به منزله آن نیست که مدیران بانک‌های مرکزی خارجی میلیون‌ها دلار روی یوآن سرمایه‌گذاری کنند و یا در کوتاه‌مدت منجر به روانه شدن سیل نقدینگی به سمت بازارهای چین شود.
