دونالد تک دوره ای می شود / نشانه های زودهنگام عبور جمهوری خواهان از ترامپ
تردید جدی جمهوری‌خواهان
دونالد ترامپ از همان ابتدا نیز چهره چندان محبوبی میان جمهوری‌خواهان محسوب نمی‌شد و بسیاری از چهره‌های بانفوذ این حزب نسبت به نحوه حضور او در کاخ سفید، ابراز نگرانی کرده بودند اما سخنرانی‌های آتشین و وعده‌های پوپولیستی او درنهایت قرعه نامزد نهایی حزب جمهوری‌خواه را به نام او زد. در ادامه نیز اختلاف نظر بر سر روسیه و طرح بیمه درمانی، میان کاخ سفید و کنگره که اکثریت را در آن جمهوری‌خواهان در دست دارند، به تردیدهای جمهوری‌خواهان رنگ واقعیت بخشید و به تقابل ترامپ و هم‌حزبی‌هایش دامن زد. طرح تشدید تحریم‌های روسیه درحالی‌که ترامپ از بهبود روابط با روسیه سخن می‌گفت، عملا دست ترامپ را برای افزایش سطح روابط با کرملین بست. این تقابل تا جایی بود که ترامپ بعد از امضای با اکراه این طرح، کاهش سطح روابط آمریکا و روسیه را خطرناک توصیف کرد و مسئولیت آن را متوجه کنگره دانست. البته اتهام ارتباط ستاد ترامپ با روسیه و مداخله احتمالی این کشور در انتخابات ریاست‌جمهوری به نفع ترامپ نیز باعث شده ترامپ بیش از پیش به خاطر تمجید از ولادیمیر پوتین و تلاش برای ارتقای سطح روابط با مسکو مورد انتقاد جمهوری‌خواهانی قرار گیرد که روسیه را بزرگ‌ترین تهدید برای امنیت ایالات متحده می‌دانند. به هر صورت تاکنون بیش از ٧٥ جمهوری‌خواه در سطوح مختلف حزبی درخصوص نامزدی مجدد ترامپ در انتخابات ٢٠٢٠ اعلام تردید کرده‌اند. در همین رابطه جان مک‌کین، سناتور جمهوری‌خواه آریزونا، ضعف رئیس‌جمهور را علت این بی‌اعتمادی گسترده می‌داند.
رقبای احتمالی ترامپ
هرچند برخی از جمهوری‌خواهان، اعلام نامزدی خود را منوط به عدم تمایل ترامپ برای نامزدی در سال ٢٠٢٠ می‌دانند، هستند کسانی که پا را از این فراتر گذاشته و نامزدی ترامپ را نیز مانعی برای خود نمی‌دادند. جان کاسیچ، فرماندار اوهایو از جمله چهره‌هایی است که در چند مصاحبه تلویزیونی از تمایل خود برای جایگزین‌کردن ترامپ در سال ٢٠٢٠ خبر داده است. او یکی از منتقدان سرسخت لغو قانون بیمه درمانی ارزان و کاهش بودجه درمانی بود. ویلیام کریستول، سیاست‌مدار محافظه‌کار منتقد ترامپ نیز می‌تواند در فهرست نامزدهای احتمالی ریاست‌جمهوری آتی قرار بگیرد. تلاش او برای ایجاد کمیته‌ای به نام «نه به نامزدی مجدد ترامپ»، این احتمال را قوت می‌بخشد. به‌نقل از نیویورک‌تایمز، او در همین رابطه گفته است: «ما باید حزب جمهوری‌خواه را از ترامپ و محافظه‌کاری را از ترامپیسم آزاد کنیم». از دیگر چهره‌هایی که برای نامزدی در انتخابات آتی، اعلام تمایل کرده‌اند می‌توان به بن ساس اشاره کرد. آقای ساس به‌عنوان یکی از منتقدان سرسخت ترامپ، خود را به‌عنوان یک محافظه‌کار مستقل به حامیان مالی حزب جمهوری‌خواه شناسانده است.
شریک دزد و رفیق قافله
از مایک پنس هم به‌عنوان یکی از چهره‌هایی یاد می‌شود که در پشت پرده دنبال نامزدی برای انتخابات ریاست‌جمهوری ٢٠٢٠ است. به نظر بسیاری از جمهوری‌خواهان، پنس بیشتر شبیه یک معاون‌اول در دوره دوم رئیس‌جمهوری عمل می‌کند تا معاون‌اولی که تنها شش ماه از حضور او در کاخ سفید می‌گذرد. علاوه بر این، اقدام او برای تشکیل «کمیته آمریکای بزرگ» به نظر برخی تحلیلگران، فراتر از حوزه اختیارات معاول اول بوده و به نوعی به معنای ایجاد یک پایگاه قدرت مستقل تفسیر می‌شود. همچنین برخی منابع از اعلام آمادگی پنس به برخی از حامیان مالی جمهوری‌خواهان برای ورود به کارزار رقابت انتخاباتی در صورت فراهم‌شدن شرایط خبر داده‌اند. پنس از روابط خوب و حسنه‌ای با گروه‌های سیاسی محافظه‌کار و برخی از بزرگ‌ترین حامیان مالی از جمله برادران میلیاردر کوچ برخوردار است.
البته از آنجا که به ندرت تناقض یا تفاوتی میان مواضع او و ترامپ دیده می‌شود، کمتر کسی می‌تواند وفاداری او به ترامپ را زیر سؤال ببرد. بااین‌حال، روسیه جایی است که به نظر راه معاون‌اول رئیس‌جمهور از ترامپ جدا می‌شود؛ به‌طوری‌که پنس در سفر به اروپای شرقی، هم‌صدا با قاطبه جمهوری‌خواهان، ضمن محکوم‌کردن حضور روسیه در جمهوری گرجستان، هرگونه بهبود روابط با مسکو را منوط به تغییر موضع مسکو در قبال اوکراین، ایران، سوریه و کره‌شمالی دانست. از این گذشته، انتصاب نیک آیرز از سوی پنس به‌عنوان رئیس کارکنان کاخ سفید، در تضاد با رویه ترامپ قرار می‌گیرد. در جایی که ترامپ از افراد باسابقه و حتی بازنشسته در دولت خود بهره می‌گیرد، آیرز فاقد هرگونه سابقه کاری در دولت فدرال است. بااین‌حال، پنس اتهامات درباره تلاشش برای نامزدی در انتخابات ریاست‌جمهوری ٢٠٢٠ را «توهین‌آمیز و غیرمحترمانه» خوانده و این شایعات را تازه‌ترین تلاش رسانه‌ها برای تفرقه‌افکنی در دولت ترامپ دانسته است. ترامپ نیز در توییت روز گذشته خود انگشت اتهام را به سوی نیویورک‌تایمز گرفت که برای اولین‌بار گزارشی را درباره تلاش جمهوری‌خواهان برای عبور از او منتشر کرد. اینکه او راست می‌گوید یا نیویورک‌تایمز را فقط زمان مشخص می‌کند.
گزینه های کنونی جمهوری خواهان
جان کاسیچ: سیاست‌مدار جمهوری‌خواه آمریکایی و مجری پیشین تلویزیونی که از سال ٢٠١٠ به‌عنوان فرماندار ایالت اوهایو فعالیت دارد و مأموریت او در سال ٢٠١٩ به پایان می‌رسد. او همچنین سابقه ٩ دوره نمایندگی مجلس نمایندگان آمریکا از سال ١٩٨٣ تا ٢٠٠١ را در پرونده سیاسی خود می‌بیند که شش سال از این دوره ١٨ساله نمایندگی را به‌عنوان رئیس کمیته بودجه مجلس فعالیت داشته است. او همچنین مدیرعامل بانک لمن براردز نیز بوده است؛ همان بانکی که ورشکستگی‌اش در سال ٢٠٠٨ میلادی، بحران مالی جهانی را کلید زد.
ویلیام کریستول: تحلیلگر و مفسر سیاسی غیرمحافظه‌کار که بیشتر به‌عنوان مفسر و سردبیر مجله سیاسی «ویکلی استاندارد» شناخته می‌شود. کریستول رابطه نزدیکی با برخی از اتاق فکر‌های اصلی محافظه‌کاران دارد. او همچنین از سال ١٩٩٧ تا ٢٠٠٥، رئیس پروژه شهروندی جدید و عضو هیئت‌مدیره مرکز سیاست عمومی و اخلاق بوده است. در کارنامه او سابقه حضور در کنگره یا دیگر مناصب دولتی دیده نمی‌شود.
مایک پنس: وکیل و سیاست‌مدار جمهوری‌خواه آمریکایی که درحال‌حاضر سمت معاون‌اول دونالد ترامپ را برعهده دارد. او که در ابتدای فعالیت سیاسی‌اش دو بار در سال‌های ١٩٨٠ و ١٩٩٠، از راه‌یافتن به کنگره بازماند، از سال ١٩٩٤ تا ١٩٩٩، به‌عنوان مجری یک شبکه رادیویی و تلویزیونی محافظه‌کار مشغول به کار شد. بااین‌حال، پنس سرانجام در سال ٢٠٠٠ به‌عنوان نماینده ایندیانا به کنگره راه یافت. او همچنین به مدت چهار سال از سال ٢٠١٣ تا ٢٠١٧ فرماندار ایندیانا بود.
بن ساس: بنیامین اریک ساس، سناتور جمهوری‌خواه ایالت نبراسکا و فارغ‌التحصیل مقطع دکترای رشته تاریخ آمریکا از دانشگاه ییل است. او که سابقه معاونت وزارت بهداشت و خدمات انسانی را در کارنامه خود دارد، در سال ٢٠١٠ به‌عنوان رئیس دانشگاه میدلند انتخاب شد. ساس همچنین در سال ٢٠١٤ با شکست دیوید دومینای دموکرات، کرسی سنا را به‌دست آورد. حضور توأمان در سیاست و عرصه آکادمیک، از او چهره ویژه‌ای در میان جمهوری‌خواهان ساخته است.
