سود پرسپولیس از بازی با دو هافبک دفاعی
با توجه به تغییر تاکتیک و شیوه بازی پرسپولیس در این فصل و بازی کردن این تیم با سیستم ۲-۴-۴ کلاسیک، کمال کامیابی‌نیا و محسن ربیع‌خواه، به صورت همزمان دو هافبک میانی اصلی پرسپولیس در فصل جاری هستند که هر دو نقشی مهم و غیر قابل انکار در نحوه بازی و نتایج خوب تیم صدرنشین لیگ دارند.
تیم برانکو که فصل پیش تنها با یک هافبک دفاعی (کمال کامیابی‌نیا) بازی می‌کرد و با آن سیستم ضمن ارائه بازی‌های جذاب موفق به کسب قهرمانی لیگ شد، در این فصل با وجود تغییر سیستم و بازی با دو هافبک تدافعی (قرار گرفتن ربیع‌خواه در کنار کامیابی‌نیا)، با وجود اینکه به نظر اغلب هواداران این تیم، به زیبایی فصل پیش بازی نمی‌کند اما حتی از فصل گذشته هم نتایج بهتری کسب کرده و نسبت به فصل پیش در همین موقع، امتیاز بیشتری بدست آورده است.
در سیستم فعلی پرسپولیس، محسن ربیع‌خواه بر خلاف تصور اکثر هواداران، نقش بسیار مهم و پررنگی در ثبات کار تیمی سرخپوشان دارد. موضوعی که در بازی با تراکتورسازی به خوبی مشخص بود و این بازیکن جزو بهترین نفرات پرسپولیس در آن دیدار حساس بود. ربیع‌خواه به دلیل اینکه وظایف خود را به بهترین نحو در زمین اجرا می‌کند، به درستی از سوی برانکو در ترکیب پرسپولیس قرار می‌گیرد. حضور هافبک ساده‌باز پرسپولیس در کمربند خط میانی این تیم نه تنها در بهتر شدن عملکرد دفاعی پرسپولیس نقش داشته، بلکه موجب شده تا کمال کامیابی‌نیا، آزادانه‌تر از گذشته در زمین حرکت کند که همین موضوع باعث بالاتر رفتن قدرت پرسینگ پرسپولیس در نقاط مختلف زمین نیز شده است. موضوعی که از سوی خود هافبک شماره ۱۱ پرسپولیس نیز تایید شده و او در صحبت‌های اخیر خود نیز به این موضوع اشاره کرده که حضور ربیع‌خواه در ترکیب پرسپولیس به نفع او شده است.
بیشتر شدن شعاع حرکتی کامیابی‌نیا در زمین، همچنین باعث شده تا این بازیکن پر انرژی پرسپولیس بیشتر از گذشته و با خیال راحت‌تر در کارهای هجومی مشارکت داشته باشد که نمونه بارز این مسئله را می‌شود در صحنه گل دوم پرسپولیس به تراکتورسازی مشاهده کرد. جایی که کمال به مانند یک هافبک تهاجمی و در حالی که خیالش از فضای پشت سرش به واسطه حضور ربیع‌خواه راحت بود، به خط حمله اضافه شد و توانست با یک ضربه زیبا گل دوم تیمش را نیز به ثمر برساند. اتفاقی که در فصل پیش تنها در روی ضربات ایستگاهی رخ می‌داد و کامیابی‌نیا در جریان بازی کمتر در فاز هجومی مشارکت داشت.
محسن ربیع‌خواه به دلیل داشتن خصوصیاتی خاص بسیار مورد توجه برانکو است. او همواره و در هر شرایطی در جلوی خط دفاعی تیمش به عنوان هافبک دفاعی ثابت حضور دارد و به دلیل وظیفه‌شناسی بالایی که دارد، در طول بازی خارج از محدوده حرکتی تعیین شده برای خود بازی نمی‌کند. او به دلیل قدرت توپ‌گیری و درک خوبی که از بازی دفاعی دارد، در بسیار از مواقع به مانند یک مدافع جلو زن فضای جلوی مدافعان میانی تیمش را پوشش می‌دهد، ضمن اینکه ساده بازی کردن او در هنگامی که صاحب توپ است نیز باعث می‌شود سرعت بازی پرسپولیس در یک سوم دفاعی خود که منطقه‌ای حساس برای هر تیمی در کارهای دفاعی است، بالاتر برود و به همین دلیل بازیکنان خلاق پرسپولیس مانند مسلمان و احمدزاده می‌توانند در فاز حمله به سرعت صاحب توپ شوند.
با توجه به همین موارد و از آنجایی که پرسپولیس در سیستم فعلی خود به دلیل بازی کردن کامیابی‌نیا و ربیع‌خواه در کنار یکدیگر، نفع بسیاری برده که نتایج بسیار خوب سرخپوشان خود نیز گواه همین موضوع است، باید بر تفکر صحیح برانکو در انتخاب سیستم فعلی تیمش صحه گذاشت و پذیرفت که تصمیم او برای تغییر سیستم و بازی کردن با دو هافبک دفاعی در فصل جاری، کاملاً درست و مناسب بوده است.
در این میان تنها باید دید در صورت بازگشت احمد نورالهی و صدور مجوز بازی او برای پرسپولیس، وضعیت خط میانی سرخپوشان چگونه خواهد شد. قطعاً نورالهی حتی در صورت بازگشت هم باید نیمکت‌نشینی در چند بازی را تحمل کند و تا زمان کسب آمادگی کامل برای قرار گرفتن در ترکیب پرسپولیس، زوج کامیابی‌نیا و ربیع‌خواه همچنان در میانه میدان پرسپولیس حضور خواهد داشت اما باید دید بعد از به آمادگی رسیدن کامل نورالهی، مخصوصاً با شروع لیگ قهرمانان آسیا، تصمیم برانکو برای زوج میانه میدان پرسپولیس چه خواهد بود و از میان ربیع‌خواه و نورالهی کدامیک در کنار کامیابی‌نیای غیر قابل جایگزین بازی خواهد کرد.
