وقتی شفر از ۸ میلیارد گذشت
به گزارش اقتصاد نیوز، شفر درست در میدانی که گرو و تبریزی را همزمان روی نیمکت نشاند و یک دقیقه هم به آنها بازی نداد به بردی پرگل دست یافت. آیا ارتباطی هست میان نیمکت‌نشینی دو عنصر اصلی خط حمله با این بازی رو به جلو و باطراوت؟ چرا استقلال در روزی گلزن می‌شود که دو گزینه کلیدی‌اش درخط آتش را در اختیار ندارد؟ پاسخ‌ها روشن است. یا گرو و تبریزی هنوز فوت و فن بازی در استقلال را یاد نگرفته‌اند و یا اینکه شفر نمی‌داند از این دو بازیکن چگونه بازی بگیرد که باید برای حل این مسائل راهی اندیشید.
اگر این بازی ملاک شفر برای تصمیم‌گیری‌های بعدی در انتخاب ترکیب باشد باید گرو و تبریزی همچنان نیمکت‌نشین باقی بمانند به این علت که استقلال بزرگ‌ترین بردش در فصل هجدهم را درغیاب دو بازیکن پرهزینه خط حمله به دست آورده اما از طرفی تجربه هم نشان می‌دهد که سرمربی استقلال علاقه وافری به تغییرات پی درپی در ترکیب خود دارد و حتی به ترکیب برنده هم دست می‌زند! درعین حال سرمربی استقلال بعد از پیروزی بزرگ مقابل صنعت نفت آبادان بازهم به دفاع از الحاجی گرو پرداخته و اعلام کرده که من مانند یک پدر باید دست بازیکنم را بگیرم! این دفاعیه در حالی ابهام‌ها درباره رابطه فراتر از کاری شفر با گرو را در ذهن تقویت می‌کند که به وضوح می‌بینیم گرو در بازی‌های قبل نیز عملکرد قابل دفاع و درخشانی نداشته است و از سویی همه اعضای کمیته فنی این باشگاه نیز متفق‌القول اعتقاد دارند که گرو باید استقلال را ترک کند. این دفاعیه، همزمان با بزرگ‌ترین برد استقلال در لیگ هجدهم بسیار بحث‌برانگیز است.
اینکه دلیل علاقمندی شفر به گرو از چه نقطه‌ای نشات می‌گیرد را به درستی کسی نمی‌داند اما برای بیننده‌های فوتبال تنها دلیل موجه به علاقه یک مربی به بازیکنش مسائل فنی است که شفر نشان داده که لااقل درمواجهه با گرو چنین ایده‌ای ندارد و به قول خودش می‌خواهد برای گرو پدر باشد! گرو تا امروز برای استقلال یک گل از نقطه پنالتی به ثمر رسانده و چند موقعیت‌سازی در بازی با استقلال خوزستان برای روح‌الله باقری که سرمربی استقلال بارها به آن اشاره داشته است. شفر حتی پیش از بازی با صنعت نفت آبادان به نوعی روح‌الله باقری را به دلیل استفاده نکردن از موقعیت‌های نصفه و نیمه‌ای که گرو در بازی با استقلال خوزستان برای او ساخت مورد شماتت قرارداد که این سطح از حمایت درباشگاه استقلال تا امروز بی‌سابقه بوده است.
سرمربی استقلال کوله‌باری از تجربه را به همراه دارد اما به نظر می‌رسد درتصمیم‍‌گیری‌ها بسیار احساسی و حتی غیرمنطقی عمل می‌کند. پیروزی مقابل صنعت نفت آبادان اما می‌تواند یک سرمشق بزرگ برای او باشد. شاید شفر بخشی از دلایل پیروزی دراین بازی را شادابی مردانش بداند و آن را برجسته کند اما در واقع آنچه او و تیمش را به این پیروزی بزرگ نائل کرد انتخاب درست سیستم بازی و نفرات اصلی بود؛ نفراتی که سرعت شاخصه اصلی بازی‌شان بود.
به این اسامی بنگرید: «روح‌الله باقری (۶۵ اللهیار صیادمنش)، وریا غفوری و طارق همام.» این نام‌ها ترکیب خط حمله استقلال در بازی با صنعت نفت را تشکیل دادند. مردانی که سرعت انتقال بالایی دارند و آنچه استقلال در بازی‌های قبل کمتر داشت همین سرعت بود. یکی از عواملی که همواره باعث شده سرعت از بازی استقلال گرفته شود، حضور الحاجی گرو است. گرچه مرتضی تبریزی هم دربه وجود آمدن چنین شرایطی کم مقصر نیست. تبریزی نیز سرعت بالایی ندارد و شاید به ایستایی و سکون گرو نباشد اما سبک بازی او نیز با آنچه استقلال بیش از همیشه به آن نیاز دارد در منافات است.
فصل پیش به واسطه حضور تیام سرعت درخط حمله نقطه اوج رسیده بود و جپاروف نیز با دریبل‌های سریع و پاس‌های در عمق بی‌وقفه بر سرعت استقلال می‌افزود، استقلال با از دست دادن این دو در واقع به میزان قابل توجهی از سرعت خود را از کف داده است اما همین حالا نیز بازیکن با این سبک بازی در ترکیب استقلال کم دیده نمی‌شوند که اگر در شرایط آرمانی کنار هم قرار داده شوند، روزهای خوبی همچون بازی با صنعت نفت آبادان باز هم تکرار خواهد شد. از ظاهر ماجرا اما این طورپیدا است که شفر روی همان مدار «گرومحوری» پیش خواهد رفت و باز هم به این بازیکن میدان خواهد داد و البته تبریزی هم دراین دایره قرارخواهد گرفت.
ایران ورزشی
