از آغاز انتشار خبر تصمیم ایران و امریکا برای تبادل زندانیان و آزادسازی دارایی‌های مسدودی ایران در کره جنوبی، افکار عمومی ایرانیان به دنبال یافتن پاسخی برای این پرسش هستند که این تصمیم چه معنا و مفهومی دارد و آیا گرهی از هزار توی مشکلات ایران باز می‌کند یا نه؟

با نزدیک شدن به پایان دولت روحانی که برجام در دولت او حاصل شد، چند پرسش بنیادین مطرح است که برای پیش‌بینی سرنوشت احیای برجام نیاز است به آنها پاسخ داده شود.

سیاست خارجی کشورها، ابزاری است برای پیشبرد اهداف ملی و حمایت از منافع ملی در سطح بین‌المللی. هویت ملی هر کشور مجموعه ویژگی‌های پایدار و اصول و ارزش‌هایی است که با آن خود را به دنیای بیرونی معرفی و نقش عمده‌ای در توانمند‌سازی سیاست خارجی ایفا می‌کند. دفاع از استقلال کشور با ابزار دیپلماتیک، یکی از کارکردهای اصلی سیاست خارجی است.

تحریم وزیر امورخارجه ایران شامل محدودیت در رفت‌وآمد به آمریکا برای شرکت در جلسات مجمع عمومی و ... و همچنین بلوکه کردن حساب‌های مالی، اموال و دارایی‌هاست.

​با وجود پیشرفت‌های زیادی که در حوزه قانونمند کردن روابط و مناسبات بین‌المللی به‌ وجود آمده است و حقوق بین‌الملل در چارچوب معاهدات دوجانبه و چندجانبه و عرف بین‌المللی بخشی از نظم بین‌المللی را تشکیل می‌دهد و کشورها در توجیه و دفاع از مواضع و سیاست‌های خود به اصول و قواعد حقوق بین‌الملل استناد می‌کنند، قدرت هنوز هم به‌عنوان عنصر تعیین‌کننده مناسبات بین‌المللی محسوب می‌شود.

​با اجرایی شدن برجام، انتظار می‌رفت که التهابات و هیجانات مربوط به پرونده هسته‌ای فروکش کند و توافق جامع هسته‌ای ایران با پنج قدرت جهانی زمینه را برای تقویت صلح و امنیت بین‌المللی در جهان فراهم کند و همکاری ایران با نهادهای بین‌المللی در استفاده صلح‌آمیز از دانش هسته‌ای نمونه موفقی برای طراحی مدل فراگیر مدیریت فعالیت صلح‌آمیز هسته‌ای در منطقه و جهان به‌دست دهد و با برطرف شدن سوءظن‌ها و بدگمانی‌ها، روابط تجاری و اقتصادی ایران با کشورهای جهان به بالاترین سطح خود ارتقا یابد.