یکی از مسائلی که در سیاست اهمیت ویژه‌ای دارد، مفهوم گروه‌های مرجع است. این مفهوم از گذشته شکل گرفته و بار معنایی آن همچنان بر دوش کلمات و تحلیل‌ها سنگینی می‌کند، در حالی که جهان تغییر کرده است و چنین پدیده‌ای دیگر وجود ندارد یا بسیار ضعیف شده است.

قصد نداشتم که دیگر درباره سفرهای استانی آقای رییس‌جمهور چیزی بنویسم، چون بی‌فایده می‌دانستم ولی سخنان ایشان در بندرعباس موجب شد که توضیحاتی را بدهم.

این یادداشت در واقع خطاب به آقایان علمای قم نوشته می‌شود، چون گمان می‌کنم فرصت کافی برای پیگیری اموری که در حال رخ دادن در جامعه است را ندارند یا آنکه ممکن است اسیر ظاهر آنها شوند و ارزیابی مثبتی از این رویدادها پیدا کنند.

اگر بخواهیم سخنان مسوولان کنونی قوا و جناح غالب را نقد کنیم، مثنوی هفتاد من کاغذ خواهد شد، از بس اظهارات عجیب و غریب از آنان وجود دارد که نقد و رد آنها به نوعی ملال خاطر خواهد شد، ولی با توجه به جایگاه فکری آقای دکتر حدادعادل نزد این جناح بالطبع نمی‌توان از کنار رویکردهای ایشان گذشت، از این رو نقد یا طرح پرسش درباره رویکردهای تحلیلی ایشان می‌تواند به درک آنچه در این جناح می‌گذرد، کمک کند.

جنگ غزه در جریان است و به‌طور طبیعی نمی‌توان از حالا گفت که برندگان و بازندگان نهایی آن چه کسانی هستند، با وجود این در مقطع کنونی هم می‌توان برخی نتایج آن را قطعی دانست.

مخاطب این یادداشت در درجه اول طرفداران موضع موجود و اصولگرایان هستند. به نظر می‌رسد، مشکلی اساسی در ساختار رسانه‌ای و ارتباطی ایران وجود دارد که آثار آن در ذهن و روان طرفداران وضع موجود بازتاب پیدا کرده که منجر به انکار بدیهیات و حقایق نزد آنان شده است.

کسانی که کتاب‌ها و نوشته‌های نوح هراری استاد تاریخ و نظریه‌پرداز اسراییلی و استاد دانشگاه عبری بیت‌المقدس به ویژه کتاب‌های سه‌گانه او را خوانده‌اند می‌دانند که نویسنده معتبری است و در سطح جهانی نیز به خوبی شناخته شده است.

برخلاف برخی افراد که گمان می‌کنند مسوولان کشور از واقعیات کشور اطلاع کافی ندارند، بنده معتقدم که چنین نیست. اغلب واقعیات مرتبط با زندگی متعارف مردم چیزی نیست که به گوش کسی نرسد. ولی برخی مسائل است که نه تنها مقامات بالای سیاسی از آن اطلاع ندارند چه بسا سازمان‌های مسوولی که باید گزارش این وضع را منعکس کنند نیز به این موارد بی‌توجه هستند.

این یادداشت درصدد طرح پرسشی اساسی از دولت محترم است. امیدوارم که با حسن ظن به سوال نگاه کنید. پاسخ ندادن آن نیز دردی را درمان نمی‌کند، جز اینکه مشکل‌آفرین نیز هست. پاسخ آن برای خودتان نیز مفید است.

این ایام به ویژه دهه اول محرم فصل عزاداری است و بالطبع حال و هوای شهرها و روستاهای کشور نیز متفاوت از دیگر روزهای سال است.

سال ۱۳۷۳ پس از ۷ ماه انفرادی، یک ماه هم در بند عمومی اوین بودم، روزانه با تعدادی از زندانیان صحبت می‌کردم. بعدا مجموعه‌ای از خاطرات آن دوران را تحت عنوان «انسان بی‌پناه» در روزنامه سلام، سپس در کتاب «از لس‌آنجلس تا قزوین» منتشر کردم.

وضعیت مجاهدین خلق را که می‌بینیم، بسیار متاسف می‌شویم که چگونه ممکن می‌شود حضور مجموعه‌ای از افراد در دل چنین ساختاری ادامه پیدا کنند و در قالب فرقه‌ای متحجر درآیند و انواع و اقسام شکست‌ها و خفت‌ها را تجربه کنند، ولی همچنان در سنین بالای ۵۰ تا ۷۰ سالگی به چنین خط‌مشی احمقانه‌ای ادامه دهند.

بسیاری از ناظران مواجه شدند با آنچه نگرانش بودند. محدودیت تولید و به ویژه انتشار آمار و اطلاعات. واقعیت این است که چندین آمار مهم داریم که باید به‌طور مستمر تولید و عرضه شود. آمارهای جمعیتی (تولد، مرگ، ازدواج و طلاق) البته با ذکر جزییات آنها، آمار رشد اقتصادی، آمار اشتغال و فعالیت، آمار پولی و نقدینگی، آمار بازرگانی خارجی، آمار هزینه و درآمد خانوار، آمار تورم و انواع آمارهای تولیدی و آموزشی و بهداشتی و... همه این آمارها جزییاتی دارد که به درک کارشناسان از مسائل کمک می‌کند.

مذاکره‌کننده ارشد ایران با پرس‌تی‌وی گفت‌وگو‌ و طی آن درباره نظام بین‌الملل، اصول سیاست خارجی و روابط ما با کشورها و بالاخره درباره برجام اظهارنظر کرده است.

اولین ایراد در وعده‌های انتخاباتی رئیسی این بود که تصوری از ابعاد آنها نداشت. ساختن یک میلیون واحد مسکونی و ایجاد یک میلیون شغل، نیازمند منابع مالی بسیار بزرگی است.

هک شدن خبرگزاری فارس و انتشار بولتن‌های آن، بازتاب گسترده‌ای پیدا کرد. بلافاصله اعلام شد که مطالب آن سندیت ندارد، احیانا دروغ و جعلی یا شایعه است یا از دقت کافی برخوردار نیست.

یکی از نمایندگان مجلس پیشنهاد متین و هماهنگی را داده که با سایر امور کشور نیز همخوانی دارد.

برخی از دوستان می‌پرسند که چرا از عنوان نواصولگرایان استفاده می‌کنم و منظورم از این اصطلاح دقیقا چیست؟ این یادداشت را به شرح این نکته مهم اختصاص می‌دهم، چون این دو گروه تفاوت‌های مهمی دارند و نباید با هم خلط شوند.

بنده گمان می‌کنم که متولیان امر اطلاع‌رسانی از جمله آقای سخنگوی دولت، انگیزه نیک‌خواهی دارند و می‌خواهند که به اطلاع‌رسانی کشور سر و سامان دهند، به همین علت دستورالعمل‌هایی صادر می‌کنند. ولی صادقانه و صمیمانه خدمت آقایان محترم عرض کنم که این کوشش‌ها بی‌فایده و اتلاف وقت است، زیرا بنیان رویکرد رسمی موجود درباره رسانه، روی آب است.

یکی از مواردی که دولت جدید و آقای رییسی برای خود برجسته می‌دانند سفرهای استانی است. مهم‌ترین دلیل دفاع از این سیاست، آشنا شدن مستقیم با مشکلات مردم و رفع و حل آنها است.‌

مایه سیاست، قدرت است، قدرت و نه زور. البته در مواردی این دو به یکدیگر نزدیک می‌شوند، ولی هیچ‌گاه یکی نمی‌شوند.

پرسشی که باید روی میز هر حکومتی گذاشت، این است که آیا هیچ احتمالی می‌دهید که سیاست‌های جاری یا حداقل بخشی از آنها منجر به نتایج تعیین رسمی شده یا مورد ادعا نمی‌شود؟ به عبارت دیگر آیا می‌پذیرید که احتمال خطای اساسی و راهبردی در سیاست‌های جاری یا بخشی از آن وجود دارد یا خیر؟ اگر نه که دیگر بحثی نمی‌ماند.

بالاخره پس از حدود یک ماه بی‌خبری از خانم رشنو، وی را با کیفرخواستی روانه دادگاه کردند. کیفرخواستی شامل اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرم علیه امنیت کشور از طریق ارتباط با افراد خارج‌نشین، فعالیت تبلیغی علیه جمهوری اسلامی و تشویق مردم به فساد و فحشا. این اقدامات پس از آن انجام شد که وی را در یک برنامه تلویزیونی پرانتقاد حاضر کردند و متاسفانه تاکنون حتی به یک مورد از انتقادات علیه چنین برنامه‌ای پاسخی داده نشده است.

اگر توجه کرده باشید بسیاری از مقامات سیاسی و مذهبی چنین تصور می‌کنند که تفاوت نظر یا رویکرد دیگران به مسائل با نظر و رویکرد آنان، ناشی از شبهه‌افکنی دشمنان و مخالفان است.

از حدود ۳۰ سال پیش به‌طور مستمر در نقد نظام سهمیه‌بندی‌های کنکور (جز اصل سهمیه‌بندی مناطق) نوشته‌ام، ولی دریغ از یک توضیح و پاسخگویی شفاف. سهمیه‌های اعضای هیات علمی، سهمیه‌های جانبازان، رزمندگان، خانواده‌های شهدا و... و همه این‌گونه سهمیه‌ها اختلال جدی در کارکرد نظام آموزش عالی ایجاد کرد.

ماجرای جمع شدن تعدادی جوان و نوجوان شیرازی در روز جهانی اسکیت در زمین اسکیت‌بازی و انتشار فیلم آن اتفاق جالبی است که واکنش‌ها به آن، نسبت به اصل ماجرا از اهمیت بیشتری برخوردار است.

به نظر می‌رسد مساله‌ای که دولت آقای رییسی با آن دست به گریبان است، اقتصاد و سیاست خارجی است. این درست است و طبعا باید کمک کرد که در هر دو حوزه موفق شود، البته این کار مستلزم اتخاذ سیاست‌های علمی و مورد اجماع نیز هست.

همچنان برجام و سرنوشت آن مهم‌ترین موضوع کشور بوده و انتظارات مردم برای به‌سرانجام رسیدن آن زنده است و امیدواریم که چنین شود. در عین حال صدای مخالف با برجام نیز کم نشده و وجود دارد و در عمل هم سنگ‌اندازی می‌کنند.

هنگامی که آقای خاتمی به ریاست‌جمهوری انتخاب شد، هر کس نظری و توصیه‌ای داشت. طبعا به ایشان می‌گفت.

پس از حذف ارز ترجیحی، عده‌ای از مدافعان سیاست‌های جاری آن را اقدامی درست و جراحی یا اصلاحات اقتصادی نامیدند.

در جهان امروز رسانه‌ها نقش و اثرگذاری بی‌بدیلی دارند، ولی این اثرگذاری محدودیت‌های خاص خود را هم دارد که اگر توجه نکنیم، مثل بومرنگ به سوی پرتاب‌کننده برمی‌گردد.

قضایای اخیر یعنی حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی از روی نان‌های غیرسنتی و ماکارونی، بازتاب‌ها و نارضایتی‌های گسترده‌ای داشت، به ویژه آنکه در وضعیت گرانی برنج، ماکارونی تنها کالایی بود که خانوارهای فقیر می‌توانستند مصرف آن را بیشتر کنند و قدری از فشار هزینه برنج کم کنند، ولی با چند برابر شدن قیمت آن در یک شب تمامی معادلات مردم و به ویژه اقشار فرودست به‌هم ریخت.

همان‌طور که پیش‌تر هم گفتم می‌کوشم که برخی از تعارضات سیاستی در ایران و هزینه‌های سنگین و ناکارایی آنها را به تصویر بکشم، بلکه مدیریت جامعه تغییری در این سیاست‌ها بدهد.

در روزهای گذشته فیلم دو اتفاق جالب را دیدم که برای درس‌آموزی به ویژه برای دستگاه قضایی مفید است. اولی؛ سیلی زدن ویل اسمیت به مجری برنامه اسکار بود که بازتاب و تبعات بسیار زیادی داشت.

قضیه میانکاله یکی از نمونه‌های مدیریتی و تصمیم‌گیری در ایران است. اگر چه بیشتر مراحل اداری این پتروشیمی در دولت قبل انجام شده بود ولی به‌طور معمول هنگام کلنگ‌زنی و آغاز عملیات است که مساله شفاف، جدی و حساس می‌شود.

همیشه میان سیاستمداران قدری از بزرگنمایی نسبت به عملکرد یا وعده‌های خود و کوچک‌انگاری نسبت به کارنامه رقیب وجود دارد.

انفجاری در مسجد شیعیان پاکستان رخ داد و موجب کشته و زخمی شدن بیش از ۲۵۰ نفر از نمازگزاران بی‌گناه شد.

سیاست‌های رسمی ایران در سال‌های اخیر و در موضوعات گوناگون از جمله آخرین آنها در جنگ اوکراین موجب شده است که نسبت به عدم رعایت یکی از اصلی‌ترین شعارهای انقلاب یعنی «استقلال» حساسیت ایجاد شود.

یکی از فعالان نواصولگرا در توییتی به یک رشته از تناقضات و به اصطلاح گیجی جناح متبوع خودشان اشاره کرده بود. اولین مورد افزایش قیمت خودرو و جلوگیری رییس‌جمهور از این افزایش بود که سوت و کف این جناح را همراه داشت، ولی چند هفته‌ای نگذشت که گران‌تر از پیش شد و صدای کسی هم درنیامد.

شهادت سروان علی‌اکبر رنجبر از چند جهت تاسف‌آور بود و به همین علت بازتاب گسترده‌ای داشت.

این گزاره از کنفوسیوس فیلسوف چینی زیاد تکرار شده است که: «هر ظلمی در جهان از ظلم بر کلمات آغاز می‌شود.» جمله عجیبی است و ما اکنون با پوست و گوشت و استخوان خود آن را حس می‌کنیم.

پیشرفت فناوری، انسان را به مرحله‌ای رسانده که توانایی اطلاع از چیزهایی را به دست آورده که در گذشته غیرممکن بود.

هفته گذشته دو اتفاق افتاد که پرسش دوباره‌ای را درباره الزامی بودن ضمانت اجرای قانون مطرح کرد. اولین مورد انتشار بخشنامه‌ای درباره رعایت حقوق بازداشت‌شدگان در زندان است؛ بخشنامه‌ای که عموما مواد قانونی هستند و انجام آنها مفروض است و نیازی به صدور بخشنامه جدید ندارد.

طی روزهای گذشته و آینده و هم‌زمان با مذاکرات وین دو سفر مهم به چین و روسیه انجام شده یا در پیش است.

هر گاه به برخی اصولگرایان تندرو نگاه کنید، آنان را در نوعی از تناقض غرقه خواهید یافت.

به گزارش تلویزیون المیادین و نزدیک به بخشی از ساختار قدرت در ایران، هیات ایرانی در مذاکرات وین 5 شرط برای گروه 1+4 ارائه کرده است.

مطالب داخل «» منتخب سخنان آقای رییسی در برنامه تلویزیونی یکشنبه‌شب است و ادامه آنها نیز تعلیقی است که بر این اظهارات نوشته‌ام.

بدون تردید یکی از مهم‌ترین مشکلات اقتصادی ایران، وضعیت نامناسب اشتغال است. به نظر بنده بیشترین اثر در نابسامانی‌های اجتماعی کشور را باید متوجه وضعیت بیکاری، اشتغال ناقص و ساختار شغلی دانست.

یکی از نکاتی که سکانداران جدید سیاست خارجی کشور در موضوع مذاکرات هسته‌ای و برجام بر آن تاکید می‌کنند، تامین ضمانت برای اجرای این توافق است. در واقع کاری که ترامپ کرد و بدون اینکه ایران از تعهدات مندرج در سند برجامی عدول کرده باشد، امریکا را از آن خارج کرد، نشان داد که نقض این توافقنامه هیچ آثار حقوقی بر نقض‌کننده ندارد و ایران از این نظر زیان دیده است.

فضای مجازی آثار مثبت خود را هر روز بیش از پیش نشان می‌دهد. البته در جوامع توسعه‌یافته برای دیدن این اثرات مثبت نیازی به فضای مجازی نیست، زیرا رسانه‌های آزاد آنها، وظایف فضای مجازی را خیلی دقیق‌تر انجام می‌دهند.

اخیرا پیتر سینگر فیلسوف مشهور، یادداشتی را در دفاع از اجباری شدن واکسیناسیون نوشته است و به این منظور به نمونه کمربند ایمنی خودرو اشاره می‌کند که چگونه 50 سال پیش برای اولین‌بار در استرالیا اجباری شد، سپس با مخالفت جدی بسیاری از افراد مواجه شد ولی کم‌کم اجباری شدن آن در جهان پذیرفته شد و اکنون حتی به یک عادت تبدیل شده که اگر جریمه هم نباشد، رانندگان و مسافران با طیب‌خاطر آن را می‌بندند. وی توضیح می‌دهد که یکی از برآوردها حاکی از آن است که اجباری شدن کمربند ایمنی در خودرو مانع حدود 370 هزار مرگ در امریکا شده است.

محرمانه تلقی کردن ثروت مسوولان و مجرمانه شدن افشای آن چه پیامی دارد؟ روشن است که باز کردن این گلوگاه و باز شدن راه فساد تنها نتیجه‌ای است که از آن می‌توان گرفت. اصولا چه اشکالی دارد که تمامی ثروت افراد آشکار باشد، اگر این ثروت مشروع باشد؟ حتی اگر مشروع هم باشد ولی کسی از آن اطلاع نداشته باشد راه را بر ریاکاری باز می‌کند.

حدس می‌زنم که این یادداشت باب میل نزدیکان آقای رییسی نباشد و پیشنهادم را نپذیرند، ولی ایرادی ندارد؛ آن را می‌نویسم، بلکه در گوشه ذهن خود داشته باشند، شاید روزی به کارشان بیاید.

هفته گذشته حکم اولیه داوری درباره اختلاف میان شرکت ملی نفت ایران و شرکت اماراتی کرسنت صادر و بیش از 600 میلیون دلار خسارت به نفع این شرکت و علیه ایران صادر شد.

یکی از رفتارهای به نسبت غیراخلاقی که در جامعه ایران به‌ویژه نزد اصولگرایان جوان رواج دارد، فضاسازی رسانه‌ای برای تعلق پست‌های حکومتی به افراد است.

انتشار صورت مالی بانک ملی و اعلام بدهی 67/000/000/000/000 تومانی آن می‌تواند یک امتیاز مثبت در کارنامه شفاف‌سازی دولت جدید محسوب شود، به شرطی که محدود به ابتدای دولت خود و برای نشان دادن عملکرد قبلی‌ها نباشد و پس از این نیز ادامه پیدا کند.

تظاهرات تعدادی از شهروندان علیه واکسیناسیون اجباری در اصل ایرادی ندارد، هر چند برخی آن را اقدامی علیه سلامت عمومی تلقی می‌کنند و انجامش را خلاف قانون می‌دانند.

57 نفر از پزشکان معتبر کشور که در نقش رییس یا دبیر انجمن‌های علمی انواع گروه‌های پزشکی هستند طی نامه‌ای به رییس مجلس و وزیر بهداشت نسبت به اعلام وصول همزمان دو طرح مشابه در زمینه طب شبه‌علم! اظهار نگرانی کرده‌اند.

به‌طور کلی مخالف تحلیل‌های مبتنی بر نظریه توطئه هستم.

مدتی بود که قصد داشتم متنی را خطاب به آقایان علمای قم بنویسم که به عللی به تاخیر می‌انداختم، اکنون و پس از پایان عزاداری‌های محرم آن را تقدیم می‌کنم.

در اتفاقات افغانستان شاهد پدیده‌ عجیب و باور نکردنی تبرئه و تطهیر طالبان هستیم. از این‌رو تحلیل کنیم که چرا با چنین پدیده‌ای مواجه شده‌ایم؟

با آمدن طالبان چند پرسش نیز اهمیت یافته است، از جمله اینکه آیا آنان به وعده‌های خود عمل خواهند کرد؟ آیا باید به آنان اعتماد کرد؟

هنگامی که به وضعیت جامعه ایران نگاه می‌کنیم، نمی‌توانیم تعجب خود را پنهان کنیم. شاید برای برخی از ما که با این وضعیت عادت کرده‌ایم، امر عجیبی نباشد، ولی اگر یک ناظر بیرونی بخواهد وضعیت را توصیف کند، دچار حیرت خواهد شد.

یکی از شعارها و ادعاهای اصلی اصولگرایان این است که مشکلات کشور با یک مجلس و دولت انقلابی و کار جهادی حل خواهد شد.

یکی از پدیده‌های عجیبی که در انتخابات اخیر دیده می‌شد، غلبه ذهنیت تبلیغاتی بر کنشگران سیاسی اصلاح‌طلب بود.

شکاف میان نگاه و برداشت مردم از وضعیت جامعه و کشور با ارزیابی بخشی از مسوولان از این وضعیت در حال افزایش است.

یادداشت هفته پیش بنده در «اعتماد» عنوان «با نگاه مثبت» در این مقام بود که توضیح دهد چرا باید به دولت آینده نگاه مثبتی داشت.

برخلاف خوشحالی اصولگرایان که منتظر پیروزی طالبان هستند و برای آن لحظه‌شماری می‌کنند، گمان نمی‌کنم که این امر به سادگی رخ دهد، ولی در این ماجرا دو نکته مهم وجود دارد که توجه به آن لازم است؛

درباره آرای باطله این دوره از انتخابات زیاد سخن گفته شده است، هرکس درباره آن تحلیلی و توصیفی دارد.

این یادداشت پیش از پایان انتخابات و مستقل از نتیجه احتمالی آن نوشته شده است و طبعا کسانی که آن را می‌خوانند از محصول انتخابات مطلع هستند، نتیجه‌ای که چندان دور از پیش‌بینی‌ها نیست.

آقای حیدر مصلحی وزیر وقت اطلاعات در دوره آقای احمدی‌نژاد، سخنان مهمی را ابراز کرده است.

در انتخابات گذشته یکی از نامزدهای مهم اصولگرا که انصراف داد و رفت، جمله مهمی را هنگام ثبت‌نام برای نامزدی ریاست‌جمهوری گفت.

نوشتن این یادداشت چالش اخلاقی را برای بنده ایجاد کرد. اینکه آن را بنویسم یا سکوت کنم؟ شاید هنگامی که به پایان مطلب رسیدید، شما هم متوجه این چالش اخلاقی شوید.

بیش از نیم قرن پیش مسجدالاقصی به دست یک جوان اسراییلی به آتش کشیده شد.

متنی که از سوی شورای نگهبان ابلاغ شد، اتفاق نادری در تاریخ 42 سال پس از انقلاب بود. به نظرم خودشان نیز خوب می‌دانند که این متن واجد اعتبار حقوقی نیست و به هیچ‌وجه الزام‌آور برای وزارت کشور و هیچ مرجع دیگری نیست.

انتشار نوار گفت‌وگوی آقای ظریف مثل هر پدیده دیگر در ایران به سرعت به انحراف کشیده شد و مفهوم اصلی اظهارات وی یا شنیده نشد یا آنکه به شکل نادرستی طرح شد.

فصل انتخابات شد و انجام و انتشار نظرسنجی و استناد به این عدد و آن عددهای واقعی یا ساخته‌ شده رواج پیدا کرد و هر کس و هر گروهی از ظن خود یار این ارقام می‌شوند.

بیایید فرض کنیم که یک فرد شناخته‌شده که اسم و رسم او بر همگان معلوم است، به صورت آشکار اعلام کند که در چند روز گذشته شاهد قتل چند نفر بوده است.

هنگامی که به عملکرد این مجلس نگاه می‌کنیم به کلی از آینده ناامید می‌شویم. چگونه ممکن است که جمعی از افراد به نام نماینده مردم به خود حق دهند غیرمنطقی‌ترین مصوبات را برای تنظیم امور مردم بنویسند، بدون اینکه حداقلی آینده‌نگری در آن باشد؟ آخرین مورد طرحی است که با عنوان «جوانی جمعیت و حمایت از خانواده» از سوی کمیسیون مشترک مجلس تصویب شده و اکنون در مرحله رسیدگی در شورای نگهبان است.

بیایید یک صحنه فرضی را تصویر کنیم. جمعی از افراد در محیطی هستند که می‌بینند یک نفر از دوستان آنان در حال شکنجه یک کودک است.

توافق راهبردی ایران و چین امضا شد.

در روزهای پایانی سال ۹۹ نگاهی ویژه به این سال خواهم داشت.

اگر آقایان و خانم‌های اصولگرا حوصله کنند و این یادداشت را مطالعه نمایند، مطمئن باشند که چیزی را از دست نداده‌اند، شاید خیری هم در آن باشد.

چهل و دومین سالگرد پیروزی انقلاب نیز از راه رسید. در این 42 سال فراز و فرودهای فراوانی را شاهد بوده‌ایم.

بانک مرکزی گزارش حساب‌های ملی در 6 ماه اول سال 1399 را منتشر کرده است. بر اساس این گزارش اقتصاد کشور در 6 ماه اول امسال نسبت به مدت مشابه سال گذشته ۱.۳ درصد رشد داشته است.

پژوهشکده قوه قضاییه به مناسبت هفته پژوهش (۲۲ تا ۲۸ آذر) و برای رفع مشکلات و چالش‌های قضایی، جشنواره‌ای را برگزار و درخواست کرده که علاقه‌مندان در محورهای گوناگون اعلامی شامل پژوهش، رای و ایده‌، مطالب خود را برای این جشنواره ارسال کنند.پژوهشکده قوه قضاییه به مناسبت هفته پژوهش (۲۲ تا ۲۸ آذر) و برای رفع مشکلات و چالش‌های قضایی، جشنواره‌ای را برگزار و درخواست کرده که علاقه‌مندان در محورهای گوناگون اعلامی شامل پژوهش، رای و ایده‌، مطالب خود را برای این جشنواره ارسال کنند.

انتخاب بایدن از نظر اصولگرایان تندرو غیرمنتظره بود و تقریبا همه محاسبات آنان را برای 1400 به‌هم زد،

تخریب آلونک یک خانم سرپرست خانوار در بندرعباس بازتاب گسترده‌ای داشت؛ آلونکی که نیازی به خراب کردن هم نداشت چون معلوم بود چنان بدون استحکام است که اگر کوچک‌ترین ضربه‌ای می‌خورد دیر یا زود خراب می‌شد.

روز شنبه فیلمی منتشر شد از حضور بسیار متراکم تعداد زیادی خانم و بعضا آقایانی در پاساژی در یکی از مرفه‌ترین مناطق تهران که به نظر می‌رسید به مناسبت افتتاح آنجا، کیف و کفش را حراج کرده بودند.

به نظر می‌رسد که آمار مربوط به کرونا کم‌کم در حال شفاف شدن است؛ آن هم پس از گذشت 9 ماه. مقایسه فوتی‌های کشور در سال جاری با سال‌های گذشته نشان می‌دهد که تعداد فوتی‌های کشور در تابستان 1399، بیش از 131 هزار نفر بود که حدودا 35 هزار نفر بیش از مرگ و میری است که در غیاب کرونا انتظار می‌رفت داشته باشیم.

1- انتخابات امریکا فردا برگزار می‌شود. باعث تاسف است که باید تا این حد ذهن جامعه ما معطوف به نتایج این انتخابات شود. البته بخشی از این توجه طبیعی است، زیرا ترامپ به عنوان رییس بزرگ‌ترین قدرت اقتصادی جهان، در چهار سال گذشته نظام جهانی را دستخوش تغییر کرده است و منافع و زیان‌های زیادی را متوجه افراد و کشورها کرده که هر کس برحسب موقعیت خود مخالف یا موافق سیاست‌های اوست و ایران نیز از این قاعده مستثنا نیست.

تقریبا گرایشی شدید نسبت به بازخوانی تاریخ چهار یا حتی شش دهه گذشته به وجود آمده است.

​احتمالا قضیه ملانصرالدین و پسرش و خرش را شنیده‌اید که هر طور سوار می‌شدند مردم یک ایرادی می‌گرفتند.

سیاست‌ها و پیشنهادهای اصولگرایان درباره امور کشور واجد چه ویژگی‌هایی است؟ ویژگی‌هایی که فراتر از جزییات این سیاست‌ها و رویکردهای آنان باشد، کدام است؟

​پس از شیوع کرونا و ابتلای عمومی به کووید-19 یکی از پرسش‌هایی که مطرح شد این بود که تاثیر این بیماری بر دینداری مردم در ایران و جهان چیست؟ البته اعتقاد به دینداری در جهان و ایران دچار تحول شده است.

آقای مکرون، رییس‌جمهور فرانسه اولین کسی بود که پس از حادثه بیروت وارد این شهر شد

برای تحلیل علت تعمیق شکاف میان مردم و سیاستگذار، ابتدا باید ماهیت رابطه مردم با حکومت را بررسی کنیم. رابطه مردم با حکومت در ایران یک رابطه قراردادی به معنی دقیق کلمه و یک رابطه کارفرما-کارگزاری به شکل ماهوی نیست.

پیش‌تر عوامل تولید به‌طور سنتی شامل کار، زمین و سرمایه فیزیکی و مالی محسوب می‌شدند. ولی دو عامل مهم دیگر نیز باید به آنها اضافه کرد. اطلاعات و سرمایه اجتماعی. امروز سهم اطلاعات بسیار مهم‌تر از عوامل دیگر شده است؛ ولی در این میان اهمیت سرمایه اجتماعی به علت آنکه کمتر در معرض مبادله قرار می‌گیرد، فراموش می‌شود.

در باره مجلس و انتخابات آن سخن بسیار است. از جمله اینکه برخی معتقدند که احراز صلاحیت و شیوه عمل هیأت‌های نظارت منطبق بر قانون نیست.

انتشار یک فیلم کوتاه از یک روحانی که در حال آتش زدن کتاب مرجع پزشکی مدرن است، بازتاب‌های گوناگون و تندی داشت. مقامات وزارت بهداشت، افراد و گروه‌ها و بویژه برخی از روحانیون اعتراض کردند. بنده گمان می‌کنم که این اعتراض‌ها وجاهت چندانی ندارد و به تعبیر دیگر ناشی از طرح نادرست صورت مسأله است.

اعتراضات آبان‌ماه از حیث اندازه خشونت و تخریب برای همه تعجب‌آور بود.

می‌گویند حشره‌ای را که به صورت جهشی حرکت می‌کرد، در یک وضعیت آزمایشی قرار دادند. آن حشره برای پریدن مقدار معینی ارتفاع می‌گرفت، مثلا ۱۰ سانتی‌متر. در وضعیت آزمایشی سقف شیشه‌ای روی حشره قرار دادند که اندازه پرش آن را تا ۵ سانتی‌متر محدود می‌کرد و پرنده هنگامی که می‌پرید به سقف می‌خورد و حرکت آن دچار اختلال می‌شد. کم‌کم حشره یاد گرفت که پرش‌های زیر ۵ سانتی‌متر انجام دهد که دچار مشکل نشود. پس از این مرحله سقف را برداشتند، ولی حشره هیچ‌گاه دیگر بالاتر از ۵ سانتی‌متر جهش نکرد!

بخشی از گزارش دادستان درباره قتل خانم استاد، به وضعیت شخصیتی متهم اختصاص داده شده‌ و درباره آقای نجفی آورده است که: «پس از ازدواج دوم با مقتوله یک فقره اقدام به خودکشی ناموفق در هتل لاله با خوردن ۲۰ عدد قرص کلونازپام در سال ۱۳۹۷ می‌کند که به بیمارستان شهید رجایی منتقل که نجات پیدا می‌کند که انگیزه او همین مشکلات خانوادگی و شرایط جنجالی زندگی با مقتوله بوده است.»

پس از انتشار دیدگاهم درباره‌ی بی‌فایده بودن مذاکره به مفهومی که ترامپ تعریف می‌کند در شرایط کنونی که نوشته‌ها و گفته‌های‌ آن در این کانال موجود است، با برخی واکنش‌ها مواجه شدم، چه در فضای عمومی، چه در فضای خصوصی و یا در دیدارهای رودررو این واکنش‌ها وجود داشت. برخی با تکه‌پرانی و جملات کوتاه قصد رد آن نگاه را داشتند برخی پرسش داشتند برخی تکمیل و تصحیح نمودند و بیشتر افراد نیز موافق کلیت تحلیل بودند.

​ترور یک روحانی در همدان از سوی اوباش اتفاقی مهم بود که باید مورد توجه کافی قرار گیرد. هرچند قصد ندارم که هر اتفاقی را به سرعت به پای بخشی از جناح اصولگرا بنویسم، ولی در این مورد خاص و به علل گوناگون مجبوریم که چنین اتهامی را متوجه آنان کنیم.

«دنیای‌اقتصاد» این موضوع را به‌عنوان پرونده در دستور کار خود قرار داده که چرا جریان چپ دوباره در دانشگاه زنده شده است؟ با توجه به اینکه این روزنامه به نحوی سخنگو یا بازتاب‌دهنده اصلی نگاه لیبرال یا اقتصاد بازار است، بنده بخش اصلی پاسخ و تحلیل خود را روی همین ویژگی روزنامه متمرکز می‌کنم.

​اغراق نیست اگر گفته شود ویژگی یک جامعه مدرن تابع کمیت و کیفیت و رواج و اثرگذاری نقد است. نقدی که هیچ مرزی نمی‌شناسد و تمام حوزه‌ها را در برمی‌گیرد.

​به سفارش اتاق بازرگانی تهران مطالعه‌ای درباره اعتماد میان بخش خصوصی و دولت انجام شد که بنده نیز در انجام آن مشارکت داشتم. نتیجه آن به‌صورت کتاب و تحت همین عنوان «اعتماد؛ سرمایه فراموش‌شده» از سوی اتاق بازرگانی در تابستان ۱۳۹۶ منتشر شده است.

اعتراضات و جنبش‌های کارگری در ایران ابعاد جدیدتری پیدا کرده است. ماهیت این اعتراضات چیست؟ ریشه آن در کجاست؟ و ظرفیت آنها برای تبدیل شدن به اعتراضات عمومی چه اندازه است؟ اینها و پرسش‌های دیگری پیرامون این اعتراضات وجود دارد، از جمله اینکه تا چه اندازه سازمان‌یافته است؟

​هنگامی که قانون منع به کارگیری بازنشستگان در مجلس تصویب شد، بسیاری از ناظران از جمله نویسنده این یادداشت از آن استقبال کردند. در حقیقت این قانون قابل دفاع است، اجرای مفاد آن حتی نیازی هم به این قانون نداشت، بلکه مدیران حکومتی باید در عمل آن را اجرا می‌کردند، چرا که منطق بازنشستگی حکم می‌کند که فرد از نظام اداری بیرون رود. حتی نوعی سوءاستفاده در بی‌توجهی به این منطق وجود دارد. افراد با ۲۵ یا ۳۰ سال سابقه کار بازنشسته می‌شوند و در برخی موارد حقوق کامل خود را می‌گیرند و دوباره به کار برمی‌گردند و برخی نیز بدون پرداخت بیمه حقوق می‌گیرند.

​[اکنون که شورای شهر تهران درگیر انتخاب سومین شهردار برای تهران شده است و در صورت تایید صلاحیت؛ آقای حناچی به‌عنوان سومین انتخاب آنان، مسوولیت شهرداری تهران را به عهده خواهد گرفت و در صورت عدم تایید، نمی‌دانم چه اقداماتی انجام خواهند داد و آیا نفر بعدی را برمی‌گزینند و اگر بلی، او کیست؟]*

​آیا مشکلات اقتصادی می‌تواند زمینه‌ساز مشکلات و بحران‌های سیاسی و اجتماعی شود؟ این زمینه‌سازی از چه مجراهایی ممکن است و بحران‌های احتمالی دارای چه ابعادی است؟ این پرسشی است که به‌طور خلاصه در این یادداشت به آن پاسخ داده خواهد شد.

​۱ـ اولین و شاید مهم‌ترین نکته آن بود که آقای روحانی به روشنی متوجه شد در صورت اجرای این تهدید که ناگفتنی‌ها را خواهم گفت، با دو مشکل اساسی مواجه خواهد شد. مشکل اول تقابل به مثل طرف مقابل با او بود. البته در این تقابل، به‌طور قطع مجلس و نمایندگان سوال‌کننده بازنده نبودند. چرا؟