تغییر دولت‌ها در کشورهای در حال توسعه در بسیاری از موارد منجر به تغییرات اساسی در راهبردهای سیاسی و اقتصادی آنان می‌شود. این موضوع در کشورهای در حال توسعه بهره‌مند از منابع زیرزمینی پررنگ‌تر بوده و رشد درآمدهای نفتی، انگیزه دولت رانتیر حاکم را برای اجرای سیاست‌های مردم‌پسند به منظور کسب محبوبیت افزایش داده و متاسفانه در بیشتر موارد منافع کوتاه‌مدت جناحی خسارات سنگین بلندمدت ملی را به دنبال داشته است. از این رو صاحبان اندیشه، این کشورها را دچار نفرین منابع طبیعی می‌دانند و در عمل نهادهای سیاسی و اقتصادی کشورهای نفتی دچار نارسایی‌های زیادی هستند.