به غیر از مهریه، چه چیز هایی به زن تعلق میگیرد؟

رپرتاژ آگهی:  بنابراین، تصور اینکه تنها حق مالی زن محدود به مهریه است، نادرست است. از این‌رو، موسسه حقوقی دادنیک با ارائه مشاوره‌های تخصصی در حوزه حقوق خانواده، به زنان کمک می‌کند تا به‌طور کامل از حقوق مالی خود آگاه شده و در صورت نیاز، از طریق مسیرهای قانونی از آن‌ها دفاع کنند.

در زندگی مشترک، زنان دارای حقوق مالی متنوعی هستند که صرفاً به مهریه محدود نمی‌شود. مهریه تنها بخشی از حقوق مالی یک زن در زندگی زناشویی و پس از آن است. بسیاری تصور می‌کنند که تنها حق مالی زن، مهریه است، اما قانونگذار حقوق دیگری را نیز برای زنان در نظر گرفته است. علاوه‌بر مهریه، زن به حقوق دیگری هم‌چون نفقه، اجرت‌المثل، سهم‌الارث از اموال مشترک، جهیزیه و... نیز دست می‌یابد.

در این مطلب، قصد داریم به بررسی جامع این حقوق بپردازیم و به این پرسش پاسخ دهیم که به غیر از مهریه، چه چیزهای به زن تعلق میگیرد؟ با ما همراه باشید تا با حقوق خود به عنوان یک زن بیشتر آشنا شوید.

همچنین، باید اشاره کنیم که موسسه حقوقی دادنیک، با ارائه خدمات تخصصی در زمینه حقوق خانواده، به زنان کمک می‌کند تا با درک کامل از حقوق مالی خود در ازدواج، بتوانند از این حقوق به‌درستی بهره‌مند شوند. برای دریافت مشاوره حقوقی رایگان با وکیل مهریه کلیک کنید.

حقوق مالی زنان در قوانین ایران

قوانین ایران، حقوق مالی متعددی را برای زنان در ازدواج در نظر گرفته است که فراتر از مهریه آن‌ها بوده و شامل موارد زیر می‌شود:

نفقه

نفقه زن یکی از حقوق اساسی زنان در ازدواج دائم است که بر اساس ماده ۱۱۰۶ قانون مدنی ایران، مرد مکلف به پرداخت آن خواهد بود. این حق مالی شامل کلیه نیازهای ضروری و متعارف زن از جمله مسکن، پوشاک، خوراک، اثاثیه منزل و هزینه‌های درمانی و بهداشتی می‌شود. میزان نفقه متناسب با وضعیت مالی مرد، شأن اجتماعی خانواده و عرف جامعه تعیین می‌شود. نکته قابل توجه این است که زن برای دریافت نفقه باید نسبت به شوهر خود تمکین کند. تمکین به‌معنای اطاعت از شوهر در حدود شرع و عرف است.

همچنین، در صورت امتناع مرد از پرداخت نفقه، زن می‌تواند با مراجعه به دادگاه و اثبات این ادعا، حکم الزام به پرداخت نفقه را دریافت کند. علاوه‌بر این، در مواردی‌که زن به‌دلیل عجز یا امتناع شوهر از انجام وظایف زناشویی، نتواند به زندگی مشترک ادامه دهد، می‌تواند از دادگاه درخواست طلاق و پرداخت نفقه ایام گذشته و آینده را نماید.

مهرالمثل

مهرالمثل، مهریه‌ای است که در مواردی خاص و به‌صورت توافقی در عقدنامه ذکر نمی‌شود. این نوع مهریه، معمولاً زمانی تعیین می‌شود که زوجین در خصوص میزان مهریه به توافق نرسیده باشند و یا توافق آن‌ها به دلایلی باطل اعلام شود. طبق ماده ۱۰۹۹ و ۱۰۰ قانون مدنی، در صورتی‌که عقد نکاح باطل شود و بین زوجین نزدیکی صورت گرفته باشد، یا اگر شرایط اجرای مهریه تعیین شده در عقد باطل باشد، زن مستحق دریافت مهرالمثل خواهد بود.

میزان مهرالمثل با توجه به عرف و عادت محل، شرافت خانوادگی زن، توانایی مالی مرد، سن، زیبایی و سایر ویژگی‌های فردی زن تعیین می‌شود. در واقع، مهرالمثل به‌عنوان یک مکانیزم قانونی عمل می‌کند تا در شرایطی که توافق مشخصی در خصوص مهریه وجود ندارد، حق مالی زن تضمین شود.

اجرت‌المثل

اجرت المثل، مبلغی است که زن می‌تواند در مواردی خاص از همسر خود مطالبه کند. این مبلغ به‌عنوان دستمزد کارهایی در نظر گرفته می‌شود که زن در طول زندگی مشترک انجام داده و انجام آن‌ها بر اساس قوانین و عرف، وظیفه اصلی او نبوده است. به‌عبارت دیگر، اگر زنی کارهایی را در منزل انجام داده که فراتر از وظایف معمول و متعارف او بوده و این کارها به درخواست یا با رضایت همسرش صورت گرفته باشد، می‌تواند ادعای اجرت المثل کند.

نحله

نحله، به‌عنوان یک هدیه قانونی در صورت طلاق، به زنی تعلق می‌گیرد که بدون تقصیر از سوی همسر طلاق داده شود. میزان این هدیه توسط دادگاه و با توجه به عواملی هم‌چون مدت زمان زندگی مشترک زوجین، وضعیت مالی مرد، میزان مشارکت زن در زندگی مشترک و سایر شرایط مرتبط تعیین می‌شود. هدف از پرداخت نحله، جبران بخشی از زیان‌های ناشی از طلاق برای زن و تأمین معاش وی پس از جدایی است.

حق حبس

حق حبس زن حقی است که بر اساس ماده 1085 قانون مدنی به زنان داده شده است. به‌موجب این قانون، زنی که مهریه او به صورت عندالمطالبه تعیین شده، می‌تواند تا زمانی‌که تمام یا بخشی از مهریه خود را دریافت نکرده، از انجام وظایف زناشویی خودداری کند. این حق به زوجه اجازه می‌دهد تا برای دریافت مهریه خود که حقی مسلم و قانونی است، از این ابزار قانونی استفاده کند. نکته قابل توجه این است که اعمال حق حبس توسط زن، به‌معنای از دست رفتن حق او بر دریافت نفقه نیست. یعنی زن می‌تواند همزمان هم از حق حبس خود استفاده کند و هم نفقه خود را مطالبه نماید.

حق تنصیف دارایی

شرط تنصیف دارایی یکی از شروط ضمن عقد نکاح است که زوجین می‌توانند به‌صورت اختیاری در سند ازدواج خود درج کنند. بر اساس ماده ۱۱۱۹ قانون مدنی، زوجین حق دارند هر شرط معقولی را در عقدنامه خود بگنجانند. شرط تنصیف دارایی به این معنا است که در صورتی‌که طلاق به درخواست مرد و بدون دلیل‌موجهی هم‌چون سوء رفتار زن باشد، زن می‌تواند تا نیمی از اموالی که مرد در طول دوران زناشویی کسب کرده است را مطالبه کند. این شرط به‌منظور حمایت از حقوق مالی زن در صورت وقوع طلاق پیش‌بینی شده است. همچنین، توجه داشته باشید که این شرط صرفاً در صورتی قابل اجرا است که در سند رسمی ازدواج قید شده باشد و دادگاه نیز آن را معتبر تشخیص دهد.

حقوق مالی زن در اموال شخصی

مطابق ماده 1118 قانون مدنی، زن به‌عنوان یک فرد مستقل، مالک تمام اموالی است که به نام او ثبت شده است. این قانون به زن اجازه می‌دهد تا بدون نیاز به اجازه یا دخالت شوهر، هرگونه تصرفی را که مایل باشد بر روی اموال شخصی خود انجام دهد. این بدان معناست که زن می‌تواند اموال خود را بفروشد، هدیه دهد و یا در هر معامله دیگری که مایل باشد، شرکت کند.

جمع بندی

حقوق مالی زنان در زندگی مشترک فراتر از مهریه است. اگرچه مهریه به‌عنوان یک تعهد مالی مهم شناخته می‌شود، اما حقوق دیگری نیر نفقه، اجرت‌المثل، سهم‌الارث از اموال مشترک و جهیزیه نیز به زنان تعلق می‌گیرد. بنابراین، تصور اینکه تنها حق مالی زن محدود به مهریه است، نادرست است. از این‌رو، موسسه حقوقی دادنیک با ارائه مشاوره‌های تخصصی در حوزه حقوق خانواده، به زنان کمک می‌کند تا به‌طور کامل از حقوق مالی خود آگاه شده و در صورت نیاز، از طریق مسیرهای قانونی از آن‌ها دفاع کنند.

https://dadnik.com/