در دومین سالگرد حصول توافق برجام در وین هستیم، توافقی که دولت‌های جهان و دیگر اعضای جامعه بین‌المللی آن را به‌عنوان بزرگ‌ترین دستاورد دیپلماسی در دهه‌های اخیر می‌شناسند. برجام توافقی بین‌المللی است و به یکی از سخت‌ترین و پیچیده‌ترین بحران‌های اخیر بین‌المللی پایان داد. در کنار دستاوردهای برجام برای حفظ و تقویت صلح و امنیت منطقه‌ای و بین‌المللی، برجام برای ایران نیز دستاوردهای درخشانی به همراه داشته است.

در این روزها عرصه ثبت نام انتخابات ریاست جمهوری متاسفانه به عرصه مضحکه و خنده و طنز های تلخ و ناراحت کننده ای تبدیل شده است.

در این ایام بطور روزانه در انگلیس بحثهای مفصلی در خصوص نقش تعیین کننده و تاریخی دیپلماتها در مذاکرات سرنوشت ساز کشور و بسته بودن دست سیاستمداران حتی در کشوری مثل انگلیس در انتخاب فرد مناسبی که تجربه مذاکره دیپلماتیک و دانش مربوطه را هر دو در خود جمع کرده باشد درجریان است.

با وجود همه تردیدهایی که حتی تا آخرین لحظه در خصوص امکان قرارداد با ایرباس مطرح میشد، این قرارداد که توافق اولیه آن در سال گذشته در جریان سفر ریاست جمهوری به پاریس صورت گرفت،به امضا رسید. خود این تردیدها نشان میدهد که قرارداد با ایرباس یک قرارداد معمولی تجاری نمی باشد، بلکه به دلایل زیر اهمیتی خاص دارد:

تمدید قانون تحریم‌های آمریکا که در مجلس نمایندگان و سنای آمریکا با رای بسیار بالایی هم به تصویب رسیده است و سخنگوی وزارت خارجه آمریکا نیز از امضای این مصوبه توسط رئیس‌جمهور آمریکا در آینده نزدیک خبر داده است، طبیعتا ابهامات و سوالات بسیار زیادی را درخصوص پایبندی آمریکا به تعهدات خود در برجام ایجاد کرده است. موضوع نوع واکنش مناسب کشورمان نسبت به این اقدامات هم اینک در بالاترین سطح تصمیم‌گیری کشور تحت بررسی قرار دارد و بی‌شک تصمیم‌گیران عالی کشور بهترین تصمیم مناسب را در این خصوص اتخاذ خواهند کرد.