چرا فوتبالیستهای ایرانی از حقوق‌شان نمی‌گذرند؟
به گزارش اقتصاد نیوز به نقل از فوتبال ، این قدم ویژه را می‌توان به دو صورت تعریف کرد. تعریف اول به کمک مالی برای مقابله با کرونا برمی‌گردد که تا امروز فوتبالیستهای زیادی در سراسر دنیا چنین کاری را انجام داده‌اند اما تنها فوتبالیست ایرانی که برای مبارزه با کرونا دست به جیب شده علیرضا جهانبخش است که در تعطیلات نوروز، مبلغ ۵۰۰ میلیون ریال به حساب ستاد هدایت کمک‌های مردمی بحران سلامت استان گیلان برای مقابله با بحران کرونا واریز کرد. البته این احتمال وجود دارد که فوتبالیستهای ایرانی دیگری هم چنین کاری انجام داده باشند اما خبرش رسانه‌ای نشده است. علی کریمی بازیکن سابق پرسپولیس و تیم ملی به استان گیلان کمکهایی در حد وسایل و تجهیزات کرد اما این ماجرا هنوز همه گیر نشده است و جای تاسف دارد.
تعریف دوم قدم ویژه هم می‌تواند موافقت بازیکنان با کاهش قراردادشان به نفع باشگاه یا کمک باشگاه از طریق مبلغ کم شده به کرونایی ها باشد. اتفاقی که در چند باشگاه اروپایی شاهد آن بودیم و حتی در لیگ روسیه هم بازیکنان با کاهش بخشی از رقم قراردادشان موافقت کردند تا در روزهایی که فوتبال تعطیل است و خبری از درآمدزایی در این حوزه نیست، باشگاهها چندان متضرر شوند منتهی در ایران خبری از این اتفاق نیست. همین چند روز قبل بود که سایت روزنامه فرهیختگان اعلام کرد برخی از فعالان رسانه‌ای در اصفهان با انتشار متنی به امیر قلعه‌نویی و دو کاپیتان سپاهان یعنی مهدی کیانی و رسول نویدکیا پیشنهاد داده‌اند که برای کمک به باشگاه سپاهان در این روزهای بحرانی پیشقدم شوند و بخشی از رقم قراردادشان را کاهش دهند. پیشنهادی که معلوم نشد مورد موافقت سرمربی و کاپیتان‌های سپاهان قرار گرفته یا نه.
امان از بدقولی باشگاهها
شاید یکی از دلایلی که بازیکنان شاغل در لیگ برتر، برای کاهش رقم قراردادشان پیشقدم نشده‌اند ناراحتی آنها از بدقولی باشگاههایشان در عدم پرداخت مطالبات آنهاست و کمتر باشگاه ایرانی وجود دارد که حقوق بازیکنانش را سر وقت پرداخت کند. این نکته‌ای است که چند روز قبل شجاع خلیل‌زاده به آن اشاره کرده. او در لایو اینستاگرامی‌اش با رامین رضاییان، درباره اینکه چرا خبری از کمک فوتبالیستهای ایرانی در ایام کرونا نیست، گفته:« قرارداد من در این فصل کلاً ۱۰۰ هزار دلار است که ما ۷۰ هزارتای آن را می‌گیریم و ۲۰۰ میلیون تومان آن را هم مالیات می‌دهیم و نصف آن را هم به ما پرداخت نمی‌کنند و با این پول نمی‌توان زندگی کرد چه برسد بخواهیم کمک کنیم. شاید باور نکنید، اما من خانه ندارم و مستأجر هستم.»
سایت روزنامه ایران‌ورزشی هم چند روز قبل درباره اینکه درباره اینکه چرا باشگاههای لیگ برتری برای کاهش دستمزد بازیکنان و مربیانشان ندارند به نکته تلخی اشاره کرده و نوشته بود: «کاهش دستمزد هم طبق اصول و تدبیر حرفه‌ای در برنامه باشگاهها نیست، شاید چون اساساً به فکر پرداخت دستمزد نیستند که به فکر کاهش آن باشند!»
فدراسیونی که پول ندارد
نکته دیگری که در این روزهای کرونایی به چشم آمده، سکوت اجباری فدراسیون در قبال مشکلات مالی باشگاهها در این شرایط است. در همه جای دنیا حق پخش یکی از منابع اصلی درآمد باشگاهها از فوتبال است که باشگاههای ایرانی دور آن را خط کشیده‌اند اما در اروپا وقتی باشگاهها به خاطر تعطیلی فوتبال، از یکی از منابع اصلی درآمدشان محروم شده‌اند، فدراسیون‌ها دست به کار شده‌اند تا هوای باشگاهها را داشته باشند. مثلا در هلند، فدراسیون فوتبال این کشور ۱۱ میلیون یورو از بازیکنان تیم ملی و اسپانسرش جمع آوری کرده تا در ایام تعطیلات به باشگاه ها تقدیم کند.باشگاه های فوتبال هلند مثل تمام باشگاه های فوتبال دنیا در ایام تعطیلات به خاطر کرونا ضرر مالی زیادی را متحمل شدند به همین خاطر فدراسیون ها به کمک باشگاه ها می آیند. فدراسیون فوتبال آلمان هم اعلام کرده که به همه باشگاهها میلیون یورویی کمک می کند تا بخشی از ضررهایشان جبران شود.
این وسط فدراسیون فوتبال ایران آنقدر بدهی دارد و با مشکلات مالی مختلفی روبروست که برای چرخاندن امور روزانه خودش کار راحتی ندارد چه برسد به اینکه بخواهد به باشگاهها کمک مالی کند! پس این ماجرا مثل دیگر ماجراهای فوتبال ایران، نسبت به خارج از کشور فرق می کند و نمی شود به راحتی علیه بازیکنان ایرانی در این باره چیزی گفت!
