نمایش قدرت BTS یا خودکشی حرفهای؟ | «کارآفرینانِ فرهنگی» کره جنوبی زیر ذره بین دولت هستند | هزینه میلیاردی چین برای «قدرت نرم»
به گزارش اقتصادنیوز، گروه موسیقی پسرانهٔ کرهجنوبی که با نام پدیده کیپاپ یا همان BTS شناخته میشد، امسال در ماه ژوئن در سئول روی صحنه میرود تا به چهار سال دوری از صحنه پایان دهد. این اتفاق فقط یک بازگشت ساده نخواهد بود.
فاکس نیوز در گزارشی نوشته است: هفت عضو گروه بیتیاس یا همان کیپاپ در سال ۲۰۲۲، در اوج سلطه جهانیشان، تصمیم گرفتند به خدمت سربازی اجباری بروند. این در حالی بود که آنها میتوانستند بهراحتی معافیت بگیرند.
نمایش قدرت یا خودکشی حرفهای
بدبینها پیشبینی کردند این کار «خودکشیِ حرفهای» خواهد بود. اما بیتیاس نشان داد قدرت نرم با فرار از مسئولیتها ساخته نمیشود، بلکه با پذیرفتن آنها ساخته میشود. آنها وقتی دوباره روی صحنه برگردند، با اعتبار بیشتری خواهند آمد، چون ثابت کردهاند موفقیتشان آنها را از مسئولیتهای یک شهروند عادی معاف نمیکند. آمریکاییها هم به یاد دارند که الویس در اوج شهرتش همین مسیر را رفت.
ویژگی بزرگ قدرت نرم این است که، هرچند توسط افراد و شرکتهای خلاق ساخته میشود، به نفع کل ملت تمام میشود. مانند قدرت اقتصادی و نظامی، قدرت نرم هم نفوذی ایجاد میکند که میتواند جایگاه کشور را تقویت کند. نمونههای قدرت نرم فراواناند: از میراث کریکت بریتانیا و نفوذ جهانی موسیقی راک در دههٔ ۱۹۶۰ گرفته تا سینمای فرانسه و ایتالیا، و بسکتبال انبیای، موسیقی جَز و ماشین سرگرمیسازی هالیوود در آمریکا. و حالا صنعت سرگرمی کره جنوبی در حال پیشروی در این کار است.
کره جنوبی به کی پاپ مشکوک است
کره جنوبی در خلق پدیدههای فرهنگی که جهان را مسحور میکند استاد شده و به همان اندازه هم در اینکه پس از موفقیت، به سازندگان این پدیدهها بدبین شود، استاد است.
برتری فرهنگی کره جنوبی نتیجه یک برنامه دولتی نبود. با این حال، در زندگی عمومی کره نوعی واکنش وجود دارد که محبوبیت را خودبهخود نشانه تخلف میبیند. بانگ شی-هیوک، تهیهکنندهای که BTS را به یک پدیده جهانی تبدیل کرد، اکنون با بررسیهای قانونی درباره معاملات سهام مواجه است.
الگوی اصلی در کرهجنوبی این است: ریسکپذیری جسورانه قدرت نرم تولید میکند، اما همین موفقیت تحقیقات بعدی را در پی دارد.
مدیرانی که شاید پروژهٔ بعدی در حد بیتیاس را بسازند، نگاه میکنند ببینند با نسل قبل چه شد و سپس جاهطلبیشان را تعدیل میکنند. در حوزه قدرت نرم فرهنگی، این واکنش میتواند مرگبار باشد.
رقبای کره در حال تماشا هستند. چین میلیاردها هزینه کرده تا قدرت نرم بسازد، اما از طریق پروژههای دولتی. جمهوری خلق چین عمدتاً در اقداماتش شکست خورده چون مخاطبان بوی تبلیغات رسمی را میفهمند. اما شرکتهای خصوصی کره جنوبی موفق شدهاند صادرات فرهنگیای خلق کنند که هم محلی باشد و هم جهانی؛ به اندازهٔ کافی بومی که در سئول واقعی به نظر برسد، و به اندازهٔ کافی جهانی که در سراسر دنیا سفر کند.
فرصتی ویژه برای کره جنوبی
این فرصتِ کره جنوبی است. ژاپن در دههٔ ۱۹۹۰ فرصت مشابهی با انیمه و بازیهای ویدیویی داشت، اما بهخاطر اشتباهات دولتی نتوانست از این موج بهرهبرداری کامل کند. کرهٔ جنوبی نیز میتواند همین اشتباه را تکرار کند و نفوذ جهانی حاصل از قدرت نرم را از دست بدهد.
کرهٔ جنوبی باید داراییهای قدرت نرم خود را «منابع راهبردی» بداند. فرانسه از برندهای لوکس خود محافظت میکند چون پاریس میداند این شرکتها سلیقه و فرهنگ فرانسوی را در جهان بازتاب میدهند. کاری که هیچ نهاد دولتی از عهده آن برنمیآید. کره جنوبی باید بپرسد: چه ساختارهایی به ما اجازه میدهد استانداردها را حفظ کنیم و همزمان از چهرههای موفقمان محافظت کنیم؟
برتری فرهنگی کره از یک برنامه دولتی آغاز نشد. از جاهطلبی، تجارت بیپروا و فضای کافی برای تجربه کردن به وجود آمد.
در ژوئن ۲۰۲۶، وقتی BTS تور جهانی خود را آغاز کند. توری که میلیاردها دلار اثر اقتصادی و مقدار غیرقابل اندازهگیری حسننیت برای کره جنوبی تولید خواهد کرد. اما کره جنوبی نمیتواند به تکرار چنین انتخابهایی امید ببندد اگر پیامش به کارآفرینان فرهنگی این باشد که اگر موفق باشید، زندگی شما را زیر ذرهبین خواهیم گذاشت تا گناهی در آن پیدا کنیم. نسل بعدی در حال تماشاست: آیا باید برای تأثیر جهانی تلاش کنند یا به امنیت داخلی بسنده کنند؟
کره جنوبی به شکل تصادفی تبدیل به یک ابرقدرت فرهنگی شد. لازم نیست به شکلی تصادفی این جایگاه را از دست بدهد. اما این مستلزم آن است که کشور بپذیرد افراد جسور و ناکامل که شرکتهای فرهنگی جهانی میسازند، دارایی کشور هستند. نه «مشکل»هایی که باید مدیریت شوند.
ارسال نظر