انتقاد تند روزنامه اصولگرا از بیانیه میرحسین موسوی
به گزارش اقتصادنیوز، روزنامه فرهیختگان نوشت: روزنامه فرهیختگان وابسته به دانشگاه آزاد در یادداشتی به بیانیه اخیر میرحسین موسوی اشاره کرده است. در بخشی از این بیانیه آمده است؛
۲۷ روز پس از آغاز جنگ و ۱۵ روز پس از پایان جنگ، پیام دادن و تجاوز اسرائیل به ایران را محکوم کردن هنر نیست، مخصوصاً برای سیاستمداری که روزی نماد حزب‌الله بوده و همسرش، زهرا رهنورد تنها چهار روز پس از آغاز جنگ دست به قلم برده و حمله به ایران را محکوم کرده و بدون کنایه و متلک، از «کشورمان ایران» دفاع کرده است.
میرحسین موسوی، در تمام مدت حصر و اخیراً بیشتر آزادی عمل داشته تا بخواند، بنویسد، مطالعه کند، تماس بگیرد و پیام صادر کند. او اما ترجیح می‌دهد همیشه آن ۸ ماه تلخ آشوبگری سال ۸۸ را یادآوری کند و با همان ادبیات ۱۸ بیانیه‌ای که داشته، غیرمسئولانه و یکجانبه‌گرایانه، «یک رشته خطاهای بزرگ» نظام سیاسی را مقصر تجاوز اسرائیل معرفی کند.
در واقع، میرحسین بیش و پیش از آنکه برخلاف همسرش، نتانیاهوی جنایتکار را به دلیل نقض تمامی قواعد حقوق بین‌الملل در تجاوز به خاک و حریم ایران اسلامی محکوم کند، باز هم نظام سیاسی را شماتت می‌کند؛ چیزی که در تاریخ جهان بی‌سابقه است. در منطق او تقصیر متوجه متجاوز است اما مقصر وضعیتی که تجاوز را شدنی می‌کند، قربانی است. در نتیجه باید گفت میرحسین موسوی ۸۴ ساله می‌تواند به عنوان مبدع یک اندیشه سیاسی با عنوان سندروم استکهلم سیاسی شناخته شود.
جرم او روزی این بود که به تعبیر رهبر انقلاب، دشمن را به تغییراتی در جمهوری اسلامی ایران امیدوار و دلگرم کرد، اما حالا ۱۶ سال پس از آن اتفاقات، موسوی مدت‌هاست که در پازل آلترناتیوی نظام سیاسی ایران نیز قرار ندارد. راهکار ابتدایی و ارتجاعی او با ادبیاتی کهنه و مندرس و حرف زدن از مجلس مؤسسان، چیزی عجیب و غریب است. شاید حتی به تعبیری ماقبل نقد و بحث هم باشد.
* سخن از مجلس مؤسسان قانون اساسی یعنی براندازی نظام سیاسی کنونی و تعبیر همان خواب آشفته نتانیاهو برای ایران. در نتیجه موسوی به گونه‌ای ناشیانه با نتانیاهو هم‌داستان و همراه شده و موج تکان‌دهنده جنگ هم نتوانسته او را از همان تخیل سیاسی‌ای که گمان می‌کرد حاکمیت پا به پای اعتراض او، حرمت رأی مردم را به زیر خواهد کشید؛ بیدار کند.
*میرحسین رو به گذشته حرف می‌زند و همچنان با سیستم تسویه حساب نکرده و به عقلانیت و بلوغ لازم برای اصلی-فرعی‌سازی مسائل هم نرسیده است.
ارسال نظر