میرحسین موسوی میزبان 3 چهره آشنا شد/ این ملاقات پایان یکی از طولانی‌ترین پرونده‌های سیاسی ایران است؟
به گزارش اقتصادنیوز، روزنامه سازندگی در مطلبی نوشت: در روزهایی که نشانه‌های تغییر سیاسی از زبان مقامات بلندپایه به گوش می‌رسد، یک دیدار دوستانه در کوچه اختر، دوباره توجه‌ها را به یکی از حساس‌ترین مسائل سیاسی سال‌های اخیر جلب کرد. حصر میرحسین موسوی و زهرا رهنورد. دیداری که در ظاهر تنها یادآور خاطرات قدیمی میان یاران انقلاب بود اما در باطن بیش از یک دیدار ساده تلقی شد. آیا این ملاقات، آغاز پایان یکی از طولانی‌ترین پرونده‌های سیاسی ایران است؟
میرحسین موسوی و همسرش زهرا رهنورد پس از حدود ۱۵ سال حصر خانگی، میزبان سه چهره آشنا بودند: مسیح مهاجری، محمدرضا بهشتی و غلامرضا آقازاده. هر سه از چهره‌های باسابقه جمهوری اسلامی که ارتباط فکری و سیاسی دیرینه‌ای با موسوی داشته‌اند. این دیدار که دو ساعت به طول انجامید، بیشتر از آنکه سیاسی باشد با مرور خاطرات و گفت‌وگوهای دوستانه همراه بود؛ اما در فضای سیاسی ایران هر نشانه‌ای، معنای عمیق‌تری پیدا می‌کند.
همزمان، مهدی کروبی که حدود پنج ماه است از حصر خارج شده، نیز مهمان دو تن از شخصیت‌های برجسته بود. محمدجواد حجتی‌کرمانی و عبدالمجید معادیخواه. دیدارهایی که با وجود ظاهر غیررسمی از منظر سیاسی قابل تفسیرند به‌ویژه در شرایطی که حصر مهدی کروبی به‌طور رسمی پایان یافته است.
کروبی در ۲۶ اسفند ماه سال گذشته با دستور غلامحسین محسنی‌اژه‌ای، رئیس قوه قضاییه، از حصر خارج شد. فرزند او اعلام کرد که این دستور بدون نیاز به مصوبه جدید شورای عالی امنیت ملی اجرایی شده و مأموران امنیتی، محل اقامت پدرش را ترک کرده‌اند. این تحول، بسیاری را به این فکر واداشت که شاید پایان حصر دیگر چهره‌ها نیز در دستور کار قرار گرفته باشد. در این میان صحبت‌های رئیس‌جمهور مسعود پزشکیان در نخستین نشست خبری‌اش درباره حصر موسوی بار دیگر این گمانه‌زنی‌ها را تقویت کرد. او تأیید کرد که «مشکل آقای کروبی حل شده» و درباره «آن فرد دیگر» نیز در حال پیگیری هستند. هرچند لحن او در بیان این جمله با انتقادات کاربران در فضای مجازی مواجه شد اما نفس اظهارنظر، مهم‌ترین نکته بود: برای نخستین بار از زبان رئیس‌جمهور شنیده شد که پرونده حصر در حال پیگیری است.
آیا اراده‌ای برای پایان دادن به حصر وجود دارد؟
تحولات اخیر تنها به ملاقات‌ها و گفت‌وگوهای رسمی خلاصه نمی‌شود. بررسی اظهارنظرهای اخیر نشان می‌دهد که نوعی بازنگری در رویکردهای کلان سیاسی در جریان است. علی‌اکبر ولایتی، مشاور رهبر انقلاب و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، اخیراً در پیامی در شبکه اجتماعی ایکس (توئیتر سابق) نوشت: «حفظ انسجام ملی مورد تأکید مقام معظم رهبری می‌تواند شامل تغییر برخی رویکردهای اجتماعی حاکمیت و محور قرار دادن رضایت مردم شود.» او تأکید کرد که شیوه‌های قدیمی دیگر پاسخگوی جامعه پس از جنگ نیستند. از سوی دیگر، مقام رهبری در پیام‌شان به مناسبت چهلمین روز شهادت شهدای جنگ ۱۲ روزه بر «حفظ اتحاد ملی» به‌عنوان نخستین تکلیف راهبردی برای مردم و مسئولان تأکید کردند. این جملات در کنار یکدیگر، نشانه‌هایی هستند از تغییر نگاه رسمی به الزامات اداره کشور به‌ویژه در دوره پساجنگ و در شرایط دشوار داخلی و بین‌المللی.
در چنین فضایی، آنچه این روزها بیش از همه توجه‌ها را جلب کرده، این است که پس از سال‌ها انکار یا سکوت، اکنون نه‌تنها درباره رفع حصر سخن گفته می‌شود بلکه نشانه‌هایی عملی نیز در حال ظاهر شدن است. برخی ناظران سیاسی معتقدند، نخستین دیدار حضوری موسوی و رهنورد آن هم با چهره‌هایی مانند غلامرضا آقازاده، مسیح مهاجری و محمدرضا بهشتی، نماد نوعی تایید ضمنی از سوی ساختار قدرت است. این افراد صرفاً دوستان شخصی موسوی نیستند بلکه در طول دهه‌ها، بخشی از هسته مرکزی یک تشکیلات بوده‌اند. مسیح مهاجری، نماینده رهبر انقلاب در روزنامه جمهوری اسلامی، غلامرضا آقازاده، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و محمدرضا بهشتی، فرزند یکی از بنیان‌گذاران حزب جمهوری اسلامی، همه از چهره‌هایی هستند که افکار نزدیکی دارند. حضور آنان در خانه موسوی، ولو با انگیزه دیداری دوستانه، پیامی روشن به همراه دارد: حصر دیگر مانند گذشته بسته و مطلق نیست.
روایت تسنیم
خبرگزاری تسنیم اما طور دیگری به ماجرا نگاه کرده است. تسنیم این دیدار را به صدور پیام هفته گذشته موسوی مربوط دانسته و نوشته است:«صدور بیانیه اخیر میرحسین موسوی در خصوص تاسیس مجلس موسسان و روایتگری معکوس وی از واقعیات جاری در کشورمان (که شرایط حساس ناشی از نبرد ترکیبی با دشمن صهیونیستی را تجربه می‌کند) منجر به نارضایتی و خشم شدید مخاطبان خاص و عام از وی شده و کار به جایی رسیده که تعداد زیادی از اصلاح‌طلبان نیز این بیانیه را مصداق فرافکنی در قبال شرایط موجود و بازی مستقیم در زمین دشمنان قسم خورده بیرونی نظام و ضد انقلاب تلقی کرده‌اند. اخیراً سه نفر از دوستان موسوی با موافقت محصوران و با کسب مجوز ماموران امنیتی به ملاقات این دو در بن‌بست اختر رفته‌اند. در این دیدار، مسیح مهاجری (مدیر و سردبیر روزنامه جمهوری اسلامی)، محمدرضا بهشتی (فرزند ارشد شهید بهشتی) و غلامرضا آقازاده (وزیر نفت دوران دفاع مقدس) حضور داشتند. سایت کلمه (وابسته به جریان فتنه) مدعی شده که این ملاقات با مرور خاطرات و گفت‌وگوهای دوستانه همراه بوده و دو ساعت به طول انجامیده اما از فلسفه و چرایی این ملاقات و پیام اصلی دیدارکنندگان با موسوی کمترین سخنی به میان نیاورده است.
همچنین در گزارش تسنیم نوشته شده است که طبق اعلام منابع آگاه، این سه نفر پیام دولت آقای پزشکیان برای عدم استمرار افراط‌گرایی میرحسین موسوی را به وی ابلاغ و تاکید کرده‌اند که این مواضع منجر به پیچیده‌تر شدن روند رفع حصر وی خواهد شد. در این دیدار خطاب به موسوی و رهنورد تاکید شده است که طرح ادعایی آنها مبنی بر تشکیل مجلس موسسان به جز منافقین و عده‌ای از ملی مذهبی‌ها و معدود فتنه‌گران تندروی باقیمانده خریداری ندارد. مسیح مهاجری، آقازاده و محمدرضا بهشتی از موسوی خواسته‌اند هرچه سریع‌تر بیانیه منافقین در حمایت از مواضع وی را محکوم کرده و به این رویکرد ناصواب خود خاتمه دهد.
پایان یک فصل، آغاز فصلی تازه؟
واقعیت این است که حتی اگر روایت خبرگزاری تسنیم درست باشد نشان می‌دهد که رفع حصر فقط یک اقدام سیاسی نیست؛ بلکه حامل پیامی بزرگ‌تر برای جامعه ایرانی است. پیام بازگشت به گفت‌وگو، کاهش تنش‌های درونی و امکان‌پذیری نوعی آشتی ملی. اگر این مسیر ادامه یابد، می‌تواند فصل تازه‌ای در سیاست داخلی ایران رقم بزند؛ فصلی که در آن شنیدن صدای منتقدان، بخشی از راهبرد حفظ انسجام ملی تلقی شود.
از سوی دیگر، مقام معظم رهبری روز جمعه، سوم مردادماه ۴۰۴ در پیامی به مناسبت چهلمین روز شهادت شهیدان جنگ ۱۲ روزه، «هفت تکلیف راهبردی» را برای مردم و مسوولان کشور ابلاغ کرد. رهبری در این پیام حفظ اتحاد ملی را نخستین تکلیف راهبردی قلمداد کردند. البته این نخستین بار پس از آتش‌بس جنگ اخیر نبود که مقام رهبری بر لروم حفظ اتحاد ملی تاکید کردند.
اکنون همه چشم‌ها به آینده دوخته شده است. دیداری ساده اما نمادین، بار دیگر افکار عمومی را به پرونده‌ای بازگرداند که سال‌ها بر آن مهر سکوت خورده بود. حصر موسوی و رهنورد بیش از یک پرونده سیاسی، آزمونی برای بلوغ سیاسی کشور است. آزمونی که به نظر می‌رسد حالا در حال رسیدن به مرحله پایانی خود است.
ارسال نظر