شرق در گزارش خبری خود در این زمینه نوشت: از روزهای قبل خبری دست‌به‌دست شد که کشاورزان اصفهانی با بیل در محل تجمع حضور یابند. این تجمعات اگرچه با حضور گسترده مأموران همراه بود اما به
خشونت منتهی نشد. کارشناسان آب بر این باورند که برگزاری این تجمعات راه به جایی نمی‌برد و بهتر است با توجه به مطالبات مردم و بازتخصیص پروانه‌ها، جلوی تصمیمات اشتباه گذشته گرفته شود. دیروز مردم و کشاورزان معترض به وضعیت آب در خوراسگان و
اصفهان تجمع اعتراضی برگزار کردند. در این تجمع که با حضور گسترده
زنان اصفهانی همراه بود، معترضان خواستار رسیدگی به وضعیت معیشتی کشاورزان و تأمین حقابه‌های
کشاورزی شدند. زنان معترض در این تجمع شعار دادند: «عزا عزاست امروز، روز عزاست امروز، زندگی کشاورز روی هواست امروز». تظاهرکنندگان از کنار مأموران به آرامی گذشتند و تا لحظه تنظیم این خبر، گزارشی درباره این تجمع اعتراضی از سوی معترضان مخابره نشده است. بهانه اعتراضات کشاورزان اصفهانی خط انتقال آب اصفهان به
یزد است. اما آیا با توجه به وضعیت بارش‌های نامناسب امسال، تجمعاتی از این دست می‌تواند به بهبود شرایط معیشتی کشاورزان و ایجاد فضای مناسب برای ادامه
کسب و کار این قشر کمک کند؟ پاسخ مصطفی فدایی‌فرد، عضو کمیته تخصیص شرکت مدیریت منابع آب
ایران به این پرسش بسیار روشن است. او در گفت‌وگو با «شرق» اعلام می‌کند: مردم حق دارند اعتراض کنند و حق آنها ضایع شده است اما اعتراض به تنهایی راه به جایی نمی‌برد. به گفته او در این ٤٠ سال به قدری اشتباه مدیریتی داشته‌ایم که به نظر می‌رسد مسئله خط انتقال آب اصفهان به یزد در آن گم باشد. فدایی‌فرد،
جامعه را به خانواده‌ای تشبیه می‌کند که به فرزند خود بیش از حد فشار آ‌ورده و حال این فشارها با یک بهانه، بیرون زده است. او اضافه می‌کند: در‌حال‌حاضر مردم می‌بینند که وضع کشاورزی آنها این‌گونه است. هنوز اصفهانی‌ها نمی‌دانند که ١٠ درصد مخزن سد زاینده‌رود آب دارد. پروژه انتقال آب یزد یک بهانه است که اعتراضشان را نشان دهند. در این ٤٠ سال به قدری
مشکلات داشتیم که موضوع خط انتقال یزد، خیلی مهم نیست. متأسفانه آب این خط لوله برای
فولاد اردکان یزد استفاده می‌شود. به عبارت دیگر این‌قدر موضوعات پیچیده در این مدیریت منابع آب رخ داده است که به اعتقاد من، این مسئله در آن گم است و نباید دستاویز باشد. فدایی‌فرد تأکید می‌کند: اگر خط لوله آب یزد به‌طور کامل متوقف شود هم مشکل اصفهان حل نمی‌شود. مشکل اصفهان داخل خود حوضه هم هست. مسئولان و مدیران
استان اصفهان باید پاسخگو باشند که چرا به جای استفاده از پتانسیل‌های بی‌نظیر گردشگری، اصفهان را صنعتی کردند و صنایع فولاد را از بندرعباس به اصفهان کشاندند. به اعتقاد من باید مشخص شود که چه کسانی این تصمیمات را گرفتند. متأسفانه ما در مدیریت منابع آب خط قرمزی نداشتیم که اگر کسی از آن عبور کرد، پاسخگو باشد.
او خشک‌سالی‌ها و افزایش مصرف را عامل بروز مشکلات زیادی برای ایران معرفی می‌کند اما آن را فرصتی برای بیدارشدن دوباره می‌داند و معتقد است که هنوز هم راهی برای اصلاح مسائل وجود دارد.
انوش اسفندیاری، عضو شورای سیاست‌گذاری اندیشکده تدبیر آب ایران نیز اعتراضات اصفهان را حاصل انباشت مطالبات بازتخصیص کشاورزان معرفی می‌کند. او به «شرق» می‌گوید: کشاورزان حق و حقوقی داشتند اما به‌تدریج به دلیل اینکه حقوق آب محترم شمرده نشد، حقابه‌های آنها از دست رفت. بنابراین باید به سرعت هیئت‌هایی تشکیل شود تا به کمک وزارتخانه‌های جهاد کشاورزی و نیرو حقابه‌ها مورد بازبینی قرار گیرد و حساب و کتابی پیدا کند. باید بررسی‌ها در چارچوب ارتباط هیدرولوژیکی باشد و محدوده آبخوان‌ها در نظر گرفته شود. عضو شورای سیاست‌گذاری اندیشکده تدبیر آب با اشاره به وجود ظرفیت‌های قانونی در قانون توزیع عادلانه آب، شرایط فعلی را فرصتی می‌داند که مسائل حقوقی مالکیت آب به‌طور جدی مورد توجه قرار گیرد. او تأکید می‌کند باید برای مسئله بازتخصیص منابع آب برنامه‌ریزی شود. نمی‌توان آن را رها کرد. باید دید درستی نسبت به گستره کار داشته باشیم و با توجه به اولویت‌های استانی، برنامه‌ریزی را آغاز کنیم. بدون شک استان اصفهان یکی از وضعیت‌های اولویت‌دار در سطح کشور خواهد بود.
