راه آهن قزوین-رشت

*این پروژه در کریدور شمال-جنوب و در مسیر اتصال ایران به اروپا از طریق کشور آذربایجان و هم‌چنین در مسیر اتصال بندرنزلی به شبکه ریلی کشور قرار دارد. از این رو، یکی از حلقه‌های مهم تکمیل کریدور ریلی شمال-جنوب و توسعه امکان ترانزیتی ریلی کشور محسوب می‌شود که پیوسته از سوی سایر کشورهای واقع در این کریدور و ذی‌نفعِ آن نیز پی‌گیری می‌شد. البته تا زمانِ تکمیل کامل شبکه، حمل‌ونقل ترکیبی، در جهت اجرای ایده‌ی حمل‌ونقل درب تا درب می‌تواند تا حد زیادی یاری‌رسان باشد. با این وجود باید توجه داشته باشیم که بهره‌برداری از ظرفیت این خط بستگی به افزایش ظرفیت قطعه قزوین- تهران دارد که خوشبختانه، دوخطه کردن قزوین-کرج و چهارخطه کردن کرج-تهران مراحل نهایی خود را طی می‌کرد. از آخرین وضعیت بی‌اطلاعم.

*هم‌چنین، اکتفا  به توسعه شبکه ناکافی است. در کنارِ این، توسعه و نوسازی ناوگان باری و مسافری باید در دستور کار باشد که نیازمند سرمایه‌گذاری‌های سنگین است. مطمئنم که همکاران فراموش نکره‌اند و دوستان شرکت راه‌آهن تا جایی که امکانات کشور و مراودات مالی بین‌المللی اجازه می‌دهد، به مدد بخش خصوصی تدابیر لازم را اتخاذ خواهند نمود.

*اجرای این پروژه، با توجه عبور خط از مناطق کوهستانی و رودخانه‌های عریض و هم‌چنین عبور بر فراز آزادراه قزوین-رشت، کاری سخت بود که با مدد مدیران سخت‌کوش، و تمام مهندسان، عوامل فنی، اداری و لجستیک و کارگران زحمتکش در دستگاه‌ها مجری، مشاوران، ناظران و پیمانکاران و مقام‌ها و نهادهای محلی انجام شد.

*به احترام به مسافران ریلی و هم‌چنین مسافران جاده‌ای که در مسیر سازه‌های این پروژه را می‌بینند، در این پروژه به زیباییِ معماریِ پل‌ها و سازه‌ها توجه شد. امیدوارم موضوع معماری راه که در این دوره در پروژه‌های مختلف بر آن تاکید داشتم، در  دستورِ کار دولت و دانشگاه قرار گیرد.

*کارایی مسافری این خط آهن با امتداد آن به میدانِ‌گیل رشت و از آن پس به درون بندرانزلی، آستارا و سایر شهرهای واقع در مسیر فزونی می‌یابد. بدون بردن ایستگاه‌ها به درونِ شهرها و توجه به مفهوم جابجایی مسافر از نقطه‌ای که حرکت می‌کند تا به مقصد برسد؛ اصطلاحا حمل‌ونقل ریلی درب تا درب، بخشِ مسافری چندان مورد توجه و اقبال مردم قرار نمی‌گیرد. خوشبختانه، مکان ایستگاهِ بعدی در شهررشت، در محل  میدان گیل انتخاب شده، مسیر طراحی و مصوبه‌ها اخذ شده‌است. البته، بسیار پُرهزینه است ولی، امید که به فراموشی سپرده نشود.بهره برداری اقتصادی و ادامه پروژه تا آستارا و بندرانزلی، نیاز به مراوده تجاری بی مانع با جهان و تامین مالی بین المللی دارد. باید دید توافق‌های صورت گرفته در این فضای بحث‌های پیرامونی fatf به کجا می‌انجامد.

*به هر روی، به همکاران عزیز و تمام کسانی که در اجرای این پروژه سهیم بودند عرض می‌کنم که دست مریزاد.