اشک‌هایی برای بازگشت دوباره به تیم محبوب
در هشتادوپنجمین دقیقه از نبرد خانگی پرسپولیس با سیاه‌جامگان، وقتی عدد هشت با رنگ قرمز روی تابلوی تعویض ظاهر شد ، جمعیتی که مشغول تشویق ایستاده احمد نوراللهی در آزادی بودند، تصور می‌کردند او حداقل برای دو فصل فوتبال را جایی دورتر از پرسپولیس ادامه خواهد داد. دوران سربازی هافبک شماره هشت اما خیلی زود به پایان رسید. او با نسخه نجات‌بخشی به نام ”کسری خدمت”در جلسه‌های تمرینی تیم پرفسور آفتابی خواهد شد تا مهیای پس‌گرفتن پیراهن‌اش در باشگاه شود. امضای قرارداد با تراکتورسازی می‌توانست انگیزه‌های متفاوتی را در احمد بیدار کند و زمان بیشتری برای بازی در ترکیب اصلی در اختیار این بازیکن قرار بدهد اما محرومیت تراکتور از نقل و انتقالات، موجب شد این بازیکن یک‌نیم‌فصل از فوتبال فاصله بگیرد و دوران بازیکن-سربازی را تنها با تمرین در تراکتورسازی سپری کند.
نوراللهی در این دوران سخت، جشن قهرمانی پرسپولیس را از دست داد اما یک مرحله مهم از زندگی ورزشی‌اش را پشت سر گذاشت. جدایی از جمع سرخپوشان پایتخت، تلنگر مهمی برای او و برای پرسپولیس بود. پرسپولیسی‌ها بازوبند کاپیتانی تیم را در آخرین بازی احمد به این بازیکن سپردند. مهره‌های تیم با در آغوش گرفتن او در لحظه تعویض و برانکو ایوانکوویچ با احساساتی‌شدن در کنار زمین، ثابت کردند که احمد اهمیت زیادی برای‌شان دارد و نوراللهی با اشک‌هایش نشان داد که برای بازگشت دوباره به تیم لحظه‌شماری می‌کند. اهمیت هافبک دفاعی دونده تیم برانکو، در هفته‌های محرومیت کمال کامیابی‌نیا از همیشه روشن‌تر شد.
تیمی که هافبک دفاعی ثابت‌اش را به خاطر محرومیت از دست داده بود، در غیاب نوراللهی فروپاشی در دربی پایتخت را تجربه کرد و با شکست‌هایی روبرو شد که شاید با حضور احمد، اتفاق نمی‌افتادند. نوراللهی حالا دوباره در پرسپولیس دیده خواهد شد. این بار با تعویض‌هایی که دیگر به جدایی و اشک گره نمی‌خورند.
