سایه روشن‌های کاپیتان تیم ملی در روسیه!
به گزارش اقتصاد نیوز،هافبک موردعلاقه کارلوس کی‌روش اما پس از سپری کردن ماجرایی که حواشی‌اش به راهروهای مجلس نیز کشیده شده بود، دوباره به تیم‌ملی برگشت و بازوبند کاپیتانی را نیز تحویل گرفت. ستاره‌ای که تولدش را در اردوی روسیه جشن گرفته‌اند، قدیمی‌ترین بازیکن حال حاضر تیم‌ملی به شمار می‌رود. مهره‌ای که اگر فقط کمی خوش‌شانس‌تر بود، می‌توانست در 4دوره جام‌جهانی پیراهن ایران را بر تن کند. دوران ملی مسعود با فراز و نشیب‌های زیادی گره خورده و او حالا می‌تواند با تکنیک و تجربه‌اش، به تیم کی‌روش کمک کند. شجاعی در روسیه، دو رویای بزرگ را تعقیب می‌کند. به‌ثمر رساندن اولین گل در جام‌های جهانی و رسیدن به اولین پیروزی‌اش در این تورنمنت.
کشف برانکو برای تیم‌ملی
مسعود شجاعی با صنعت‌نفت به فوتبال ایران معرفی شد و در لباس سایپا، شانس دعوت‌شدن به تیم‌ملی امید را به‌دست آورد. او در تیم امید نظر سرمربی تیم‌ملی را جلب کرد و در حالی که تنها 20سال داشت، در دیدار مقدماتی جام‌جهانی در مقابل لائوس به‌میدان رفت. نام مسعود در فهرست 23نفره تیم‌ملی برای اردوی آلمان قرار گرفت. او در مسابقه اول با مکزیک و پرتغال 90دقیقه روی نیمکت نشست اما در مسابقه سوم با آنگولا در همان دقایق ابتدایی به جای محمد نصرتی مصدوم به زمین فرستاده شد. همین چند دقیقه حضور در جام‌جهانی، برای انتقال تابستانی او به لیگ امارات کافی به‌نظر می‌رسید.
بر باد رفته
بهترین فرم مسعود در لباس تیم‌ملی، کمی پیش از پیوستن او به اوساسونا شکل گرفت. او در تیم علی دایی، همه کار می‌کرد و مدافعان حریف را آزار می‌داد. نمایش او در جدال با امارات در مرحله مقدماتی جام‌جهانی2010، یکی از بهترین نمایش‌های فردی تاریخ تیم‌ملی محسوب می‌شود. بدشانسی بزرگ شجاعی شاید این بود که همه بازیکنان دیگر آن تیم، به اندازه او در اوج قرار نداشتند. مرد شماره 7در مسابقه تعیین‌کننده با عربستان، یک گل تماشایی به ثمر رساند اما سبزها به بازی برگشتند و ایران را در ورزشگاه آزادی شکست دادند. شجاعی دوباره در نقش یک ناجی ظاهر شد و این‌بار در کره، دروازه این تیم را باز کرد. این گل صعود ایران به پلی‌آف را قطعی می‌کرد و حتی در شرایطی می‌توانست تیم قطبی را مستقیما به جام‌جهانی بفرستد اما پارک جی سونگ پاسخ گل شجاعی را داد و ساعاتی بعد با تساوی عربستان و کره‌شمالی، حذف ایران از مرحله مقدماتی جام‌جهانی قطعی شد تا مسعود شجاعی در بهترین روزهای فوتبالش، فرصت حضور در آفریقای‌جنوبی را از دست بدهد.
محبوبیت از دست رفته
مسعود در تیم‌ملی هیچ‌وقت به اندازه جام‌ملت‌های2011 قطر، کند و کم‌اثر دیده نشده بود. بعد از حذف زودهنگام ایران از تورنمنت، او در ردیف مقصران اصلی این حذف قرار گرفت. گروهی شائبه اختلاف‌نظر او با افشین قطبی را مطرح می‌کردند و بعضی‌های دیگر بر این باور بودند که مسعود مراقب ساق‌هایش بوده تا قرارداد اروپایی‌اش در خطر قرار نگیرد. هر چه که بود، جو سنگینی علیه این ستاره و چند مهره مهم دیگر تیم‌ملی به راه افتاد. حتی اعتقاد زیاد سرمربی جدید تیم‌ملی به این بازیکن، موجب شده بود رسانه‌ها لقب کنایه‌آمیز «پسر کی‌روش» را برایش درنظر بگیرند. «هو شدن در ورزشگاه آزادی» تلخ‌ترین خاطره ملی مسعود بود اما کی‌روش آرام آرام این هافبک تکنیکی را احیا کرد و او را دوباره در فرم ایده‌آل قرار داد. او کاری کرد که همه، متوجه اهمیت حضور مسعود در تیم باشند و موج انتقادها از شجاعی، بالاخره فروکش کند.
تیری که فراموش نمیشود
در جام‌جهانی2014 برزیل، مسعود از هر 3مسابقه ایران سهم داشت و در هر 3مسابقه، جنگنده‌تر از همیشه ظاهر شد. او در مسابقه اول با نیجریه از ابتدا روی نیمکت نشست و از دقیقه73 به‌جای اشکان دژاگه وارد زمین مسابقه شد. در جدال با آرژانتین اما مرد خوشتکنیک تیم‌ملی 90دقیقه به میدان رفت. او روبه‌روی مسی و هم‌تیمی‌ها چند بار با دریبل‌های تماشایی‌اش، هواداران تیم‌ملی را به‌وجد آورد. مسعود در جدال با بوسنی نیز فیکس بود و این بار نیز یک نیمه برای تیم‌ملی بازی کرد. مهم‌ترین لحظه حضور او در جام‌های جهانی در همین مسابقه اتفاق افتاد. جایی که ضربه قوس‌دار و دیدنی این ستاره، به تیر دروازه بوسنی برخورد کرد. اگر این توپ به گل تبدیل می‌شد، ایران کار را به تساوی کشیده بود و شانس خوبی برای شکست دادن بوسنی داشت. خراب شدن این فرصت اما آخرین بارقه‌های امید را از تیم‌ملی گرفت. بدون تردید شجاعی، هنوز این صحنه از بازی حساس با بوسنی را به فراموشی نسپرده است.
جام سوم؛ آقای کاپیتان
هیچ بازیکنی در تاریخ فوتبال ایران، تجربه حضور در 3جام‌جهانی را نداشته است. چرا که بین اولین و دومین حضور ایران در این تورنمنت، 20 سال فاصله وجود داشت و 8سال طول کشید تا تیم برای سومین بار خودش را به جام‌جهانی برساند. بیشتر بازیکنانی که در اردوی تیم‌ملی برای جام‌جهانی2006 آلمان حاضر بودند، حالا فوتبال را کنار گذاشته‌اند و مشغول مربیگری در لیگ‌برتر هستند. از آن 23بازیکن، تنها طالب‌لو، نصرتی، امیرحسین صادقی، حسین کعبی، آندو تیموریان و مسعود هنوز فوتبال بازی می‌کند و شجاعی، آخرین بازمانده آن نسل، در تیم‌ملی2018 است. او در نبرد با مراکش، به فهرست کوچک ستاره‌هایی اضافه می‌شود که در جام‌های جهانی، کاپیتان تیم‌ملی ایران بوده‌اند. جام سوم، در انتظار کاپیتان شماره7 است. آیا بدشانسی‌های او در رده ملی، بالاخره به‌پایان خواهند رسید؟ آیا مسعود سرانجام در جام‌جهانی گل می‌زند؟ آیا او به کمک دریبل‌هایش، بالاخره از یکی از نبردهای جام‌جهانی به‌عنوان برنده خارج می‌شود؟
همشهری ورزشی
