لامبورگینی رونتون؛ ابرماشین‌تکرارنشدنی +عکس
هرچند طراحی بیرونی رونتون کاملاً جدید بود اما تمامی قسمت‌های فنی آن مثل پیشرانه مستقیماً از پرچم‌دار آن زمان لامبورگینی یعنی مورسیه‌لاگو LP۶۴۰ گرفته شده بود. این هیولا به‌طور کامل در سنت آگاتا یعنی خانهٔ اصلی لامبورگینی و محل ساخت هر سوپراسپرتی که نشان گاو خشمگین را بر پیشانی دارد طراحی شده بود. نام رونتون هم طبق سنت لامبورگینی انتخاب شده بود زیرا این نام یک گاو جنگندهٔ متعلق به خانوادهٔ رودریگز بود که در لیست معروف‌ترین گاوهای تاریخ قرار دارد و به خاطر کشتن گاو باز معروف «فلیکس گازمن» در سال ۱۹۴۳ به شهرت رسید. رونتون نه‌تنها ابرماشینی با مشخصات فوق‌العاده بود بلکه برای استفاده‌های روزانه هم کاملاً مناسب بود.
قوای محرکه و عملکرد
همان‌طور که گفته شد، رونتون بر اساس مورسیه‌لاگو LP۶۴۰ ساخته شده بود و از همان پیشرانهٔ ۶,۵ لیتری V۱۲ کلاسیک لامبورگینی استفاده می‌کرد. البته قدرت این موتور در اینجا با ۱۰ اسب بخار افزایش نسبت به مورسیه‌لاگو به ۶۵۰ اسب بخار رسیده بود اما گشتاور تغییری نداشت و همان ۶۶۰ نیوتن متر باقیمانده بود. نیروی این پیشرانه هم از طریق یک گیربکس شش سرعتهٔ نیمه اتوماتیک e.Gear به هر چهارچرخ انتقال پیدا می‌کرد. به گفتهٔ لامبورگینی، سیستم رباتی e.Gear دنده‌ها را سریع‌تر از حرفه‌ای‌ترین راننده‌های دنیا تعویض می‌کند. به گفتهٔ لامبورگینی، رونتون مثل مورسیه‌لاگو LP۶۴۰ ظرف ۳.۴ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌رسید و توانایی دستیابی به حداکثر سرعتی بیش از ۳۴۰ کیلومتر بر ساعت را داشت اما در آزمایشی در امارات توانست رکورد ۳۵۵ کیلومتر بر ساعت را ثبت کند.
ویژگی‌های برجسته
هرچند رونتون بر اساس مورسیه‌لاگو ساخته شده بود اما طراحی بیرونی آن کاملاً جدید بود. به گفتهٔ لامبورگینی، طراحی این خودرو با الهام از سریع‌ترین هواپیماهای جهان شکل گرفته اما درعین‌حال با خطوط تیز و سطوح صاف همچنان نمایانگر یک لامبورگینی اصیل است. نمای بیرونی رونتون پایه و اساسی برای طراحی پرچم‌دار بعدی لامبورگینی یعنی اونتادور بود. رونتون همچنین اولین لامبورگینی بود که دی‌لایت‌های آن درون چراغ‌های جلو کار شده بودند. به دلیل حرارت بالا در عقب خودرو نیز در چراغ‌های عقب از لامپ‌های LED مقاوم در برابر گرما استفاده شده بود.
در دماغهٔ رونتون ورودی‌های هوای بسیار بزرگی طراحی شده بود زیرا دیسک‌های ترمز کربن سرامیکی با کالیپرهای شش پیستونهٔ آن برای خنک شدن به هوای زیادی نیاز داشتند؛ اما یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد این خودرو ورودی‌های هوای جانبی نامتقارن آن بود. این ورودی هوا در سمت راننده به‌منظور افزایش جریان هوا به سمت رادیاتور، بزرگ‌تر بود اما در سمت شاگرد بخشی از آن مسدود شده بود زیرا در این قسمت فقط باید جریان هوا از زیر کف خودرو عبور می‌کرد. کف مسطح و دیفیوزر برجستهٔ عقب هم از دیگر ویژگی‌های آئرودینامیکی رونتون بودند که پایداری خودرو را حتی در سرعت ۳۴۰ کیلومتر بر ساعت تضمین می‌کرد.
بدنهٔ رونتون کاملاً از فیبر کربن ساخته شده بود و تمام نمونه‌های آن فقط با یک رنگ بیرونی عرضه می‌شدند که لامبورگینی آن‌را خاکستری مات بدون درخشش معمول توصیف کرد. علاوه بر این، برای این ابرماشین رینگ‌های ویژه‌ای هم تدارک دیده شده بود تا با ظاهر مخوف آن کاملاً هماهنگ باشند. بدین منظور، روی پره‌های آلومینیومی رینگ‌ها باله‌های فیبر کربنی نصب شده بود که نه‌تنها نمای فوق‌العاده‌ای ایجاد کرده بودند بلکه مثل یک توربین موجب خنک شدن دیسک‌های ترمز می‌شدند.
همان خلاقیتی که در طراحی بیرونی رونتون بکار رفته بود، به داخل آن‌هم کشیده شده و در اینجا هم از هواپیماهای مدرن الهام گرفته شده بود به‌گونه‌ای که صفحه آمپر آن از دو صفحه‌نمایش LCD با دو حالت نمایش مختلف تشکیل شده بود. حالت اول نمای مدرنی داشت اما با فشردن یک دکمه راننده می‌توانست طرح صفحه آمپر را به‌صورت شبه آنالوگ با نشانگرهای دایره‌ای کلاسیک تغییر دهد. علاوه بر این، در رونتون مثل هواپیماها سیستم G-Force Meter هم تعبیه شده بود که نیروهای G وارد به خودرو مثل هنگام شتاب گیری، ترمز گیری و همین‌طور شتاب جانبی هنگام پیچیدن را نشان می‌داد. کابین رونتون نیز با استفاده از آلکانترا، چرم، فیبر کربن و آلومینیوم تزئین شده بود.
لامبورگینی در نمایشگاه فرانکفورت ۲۰۰۹ نسخهٔ رودستر رونتون را رونمایی کرد. این نسخه اما به پیشرانهٔ قوی‌تر مورسیه‌لاگو سوپر ولوچه مجهز شده بود که ۶۷۰ اسب بخار قدرت داشت. بااین‌حال به خاطر تقویت شاسی برای جبران نبود سقف، حداکثر سرعت رونتون رودستر علیرغم برخورداری از قدرت بیشتر، کمی کمتر از نسخهٔ کوپه بود و به ۳۳۰ کیلومتر بر ساعت کاهش یافته بود. از نسخهٔ رودستر تنها ۱۵ دستگاه ساخته شد و قیمت ۱,۱ میلیون یورو برای آن در نظر گرفته شده بود اما به دلیل تقاضای زیاد، قیمت واقعی آن دو برابر افزایش یافته و به حدود ۲.۱ میلیون دلار رسید.
خاتمهٔ تولید
غیر از ۱۵ دستگاه نسخهٔ رودستر، لامبورگینی از نسخهٔ کوپهٔ رونتون تنها ۲۰ دستگاه تولید کرد تا انحصاری بودن آن‌را حفظ کند. البته یک نمونهٔ اضافی هم برای نگهداری در موزهٔ لامبورگینی ساخته شد. شمارهٔ تولید هر دستگاه نیز روی پلاکی درج شده و بین صندلی‌ها نصب شده بود. هریک از این بیست رونتون کوپه با قیمت ۱ میلیون یورو برای فروش به عموم مردم عرضه شدند. از این تعداد، ۱۰ دستگاه به ایالات‌متحده، هفت دستگاه به اروپا، یک دستگاه به کانادا و دو دستگاه به آسیا فرستاده شدند. ساخت مجموع ۳۵ دستگاه رونتون کوپه و رودستر نیز در سال ۲۰۰۹ به اتمام رسید.
چرا تکرارنشدنی است؟
همان‌طور که در ابتدا گفته شد، رونتون اولین ابرماشین تولید محدود و میلیون دلاری لامبورگینی بود و راه را برای مدل‌های بعدی یعنی وننو و سنتناریو باز کرد. علاوه بر این، رونتون آخرین محصول لامبورگینی بود که از پیشرانهٔ V۱۲ کلاسیک این شرکت استفاده می‌کرد یعنی پیشرانه‌ای که ریشهٔ و اساس آن به موتور میورا بازمی‌گردد. پس‌ازاین، برای اونتادور یک پیشرانهٔ دوازده سیلندر کاملاً جدید توسعه داده شد؛ اما از همهٔ این‌ها که بگذریم، به گفتهٔ لامبورگینی، رونتون متولد شد تا مثل مدل‌های میورا و کانتاش به یک افسانه تبدیل شود.
Lamborghini Reventon
معرفی ۲۰۰۷
