پیامدهای حریق ناو بزرگ ایالات متحده برای آمریکا+ اطلاعاتی در مورد یو‌اس‌اس بونهام ریچارد

آتش‌سوزی گسترده در یک کشتی جنگی میلیارد دلاری آمریکا پس از ۴ روز دست و پنجه نرم کردن با آتش سرانجام خاموش شد. اما تاثیر آن ممکن است تا سال‌ها در ناوگان اقیانوس آرام ایالات‌متحده احساس شود. مقام‌های نیروی دریایی آمریکا گفتند که این آتش‌سوزی در عرشه «یو‌اس‌اس بونهام ریچارد» – یک ناو جنگی دوزیست که در بندری در سن دیه‌‌گو تحت تعمیر، نگهداری و ارتقا قرار دارد- پنجشنبه گذشته (۲۶ تیرماه) خاموش شد. با رسیدن درجه حرارت به ۱۲۰۰ درجه فارنهایت (حدود ۶۵۰ درجه سانتی‌گراد)، این آتش‌سوزی موجب ذوب آلومینیوم و سوزانده شدن سیم‌کشی‌ها، پلاستیک‌ها و مواد قابل احتراقی مانند خشک‌کن‌ها، ملافه‌ها و ملزومات اداری شد در حالی که این کشتی ۸۵۰ فوتی (۲۶۰ متری) غرق در دود شده بود. «براد لندون» در گزارش ۲۰ ژوئیه برای سی.ان.ان نوشت میزان واقعی خسارت ناشناخته است. مقام‌ها می‌گویند به محض کاهش دمای کشتی و فروکش کردن شعله‌های آتش، مهندسان به داخل آن خواهند رفت تا بتوانند از میزان تخریب و خسارت‌ها برآورد دقیقی به دست آورند. افسر ارشد این کشتی، دریاسالار «مایک گیلادی» روز جمعه گفت که تحقیقات جامعی در مورد دلایل این آتش‌سوزی آغاز خواهد شد. فرمانده عملیات دریایی این کشتی افزود: «ما کاملا بررسی خواهیم کرد که چه رخ داد. بررسی ما چراغ راه آینده‌مان خواهد بود و از این تجربه هولناک درس‌هایی خواهیم آموخت تا در آینده دیگر چنین حوادثی تکرار نشود». دریادار «فیلیپ سوبک»، فرمانده «یگان ضربت۳»، می‌گوید: «پیش‌بینی یا وعده‌هایی در مورد اینکه در آینده برای این کشتی چه رخ خواهد داد هنوز خیلی زود است. اینکه آیا ترمیم شود یا نه نیز تعیین خواهد شد». در هر صورت، تاثیرات بلندمدت این حادثه بسیار مهم است. کشتی «بونهام ریچارد» که به یک ناو هواپیمابر کوچک می‌ماند برای فرود و اسکان برخی از جدیدترین و پیچیده‌ترین جنگنده‌ها در زرادخانه آمریکا یعنی Marine Corps F-۳۵Bs ارتقا داده و طراحی شده بود. این کشتی یکی از ۴ کشتی در ناوگان نیروی دریایی آمریکا بود که توانایی فرود «اف‌۳۵‌بی» برای آن طراحی شده بود. این یعنی فقدان آن کاملا احساس خواهد شد.

«جان کربی»، تحلیلگر نظامی سی.ان.ان و دریاسالار سابق نیروی دریایی آمریکا، می‌گوید: «با افزایش تنش با چین در دریای چین جنوبی و نیز با کره‌شمالی در شبه جزیره کره، فقدان این کشتی و قابلیت‌های آن برای نیروی دریایی احساس خواهد شد و باعث می‌شود تحقق تمام نیازمندی‌های جنگی نیروی دریایی دشوارتر شود». همچنین «تیموتی هیث»، محقق ارشد دفاعی بین‌المللی در Rand Corp ، می‌گوید، به‌کارگیری اف‌۳۵‌ها در منطقه هند و پاسیفیک، به منزله یادآوری حضور نظامی و تکنولوژیک برجسته آمریکا در برابر رقبایی مانند چین است. او می‌گوید: «قابلیت‌های پیشرفته اف‌۳۵‌ها قابل قیاس با جنگنده‌های متوسط چینی نیست. این جنگنده‌ها قابلیت رزم هوا به هوا را به آمریکا می‌دهد. تلاش نیروی دریایی برای همراهی نیروهای ویژه دریایی با اف‌۳۵‌ها، آن هم به صورت پیوسته، در هند و پاسیفیک حاوی این پیام است که ایالات‌متحده نیروی برتر است و هر گونه ضربه احتمالی را قاطعانه پاسخ می‌گوید.»

 عواقب طولانی مدت

در حال حاضر، «یو‌اس‌اس آمریکا» (نسخه جدیدتری از کشتی‌های تهاجمی دوزیست که قابلیت حمل اف‌۳۵‌ها را دارد) به‌دنبال پر کردن جای «بونهام ریچارد» است که در پایگاه نیروی دریایی آمریکا در «ساسبو» ژاپن، استقرار دارد. فرماندهان نیروی دریایی خاطر نشان می‌کنند که «یو‌اس‌اس تریپولی»، جدیدترین کشتی تهاجمی دوزیست، روز چهارشنبه ماموریت یافت و به ناوگان دریایی پیوست در حالی که «بونهام ریچاردِ» ۲۲ ساله در حال سوختن بود. اما فقدان هر کشتی می‌تواند عوارض زیادی داشته باشد. «کارل شوستر»، مدیر سابق عملیات در مرکز اطلاعات مشترک فرماندهیِ پاسیفیکِ آمریکا، می‌گوید: «وقتی یک کشتی به‌طور ناگهانی و ناخواسته از خدمت خارج می‌شود، همواره عواقبی به‌دنبال دارد. قرار بود «بونهام ریچارد» پاییز جاری به ناوگان بازگردد و کشتی دیگری برای تعمیر و سرویس و نگهداری آزاد شود. اکنون، این مساله دیگر رخ نخواهد داد. بنابراین نیازهای تعمیر و نگهداری یک کشتی دیگر به تعویق خواهد افتاد و شکافی در توانایی‌ها بازخواهد شد». جایگزین کردن کشتی جدید  با ناو «یو‌اس‌اس بونهام ریچارد»  برای ارتش آمریکا هزینه ۴ میلیارد دلاری دارد. تیموتی هیث می‌گوید این امر احتمالا باعث ایجاد «اثر گلوله برفی» خواهد شد.

او می‌گوید: «ارتش آمریکا باید برخی ماموریت‌های خود را کاهش دهد یا اینکه باید برای تحقق تعهداتش، بر خدمه باقی مانده فشار وارد آورد که هر دو خطراتی به‌دنبال دارد.» برخی دیگر از کارشناسان می‌گویند کاهش یا قطع حضور عملیاتی آمریکا از سوی نیروهای ویژه دریایی می‌تواند موجب شکاف‌هایی در حضور عملیاتی ناوگان دریایی آمریکا در مناطق حساس و مهم جهان شود. این عدم حضور یا کاهش حضور می‌تواند موجب جسورتر شدن کشورهایی مانند چین و فزونی گرفتن اقدامات تهاجمی آنها شود. هیث می‌افزاید: «فشار آوردن به خدمه با قطع خدمات و استراحت و... خطر بروز اشتباهات و فجایع را افزایش می‌دهد و هر دو مساله می‌تواند بر قابلیت آمریکا در منطقه لطمه وارد آورد». اگرچه هنوز ایالات‌متحده نتوانسته علت آتش‌سوزی «بونهام ریچارد» را تعیین کند، اما از دست دادن این ناو جنگی مهم این سوال را ایجاد می‌کند که آیا اقداماتی اتخاذ خواهد شد تا در آینده شاهد اتفاقاتی از این دست نباشیم.

هیث همچنین گفت به نظر می‌رسد نیروی دریایی آمریکا با بحران اعتبار در منطقه پاسیفیک دست به گریبان است، زیرا در سال ۲۰۱۷ هم ناوشکن‌های «یو‌اس‌اس فیتزجرالد» و «یو‌اس‌اس جان‌مک‌کین» به دلیل برخوردهایی به مدت دو سال از خدمت کنار رفتند. براساس تحقیقات نیروی دریایی، خستگی خدمه، ضعف آموزش و پیروی نکردن از رویه‌ها در این حوادث نقش داشتند؛ حوادثی که منجر به کشته شدن ۱۷ ملوان آمریکایی شد.

 اطلاعاتی در مورد یو‌اس‌اس بونهام ریچارد

۱- بونهام ریچارد یک کشتی ۸۵۰ فوتی (۲۶۰ متری) است.

۲- این کشتی اوایل چهارشنبه گذشته در بندر سن دیه‌گو دچار آتش‌سوزی شد.

۳- بالگردها با ریختن ۱۵۰۰ سطل آب سعی در خنک کردن و خاموش کردن عرشه کشتی داشتند.

۴- بالگردهای نیروی دریایی به تنهایی ۴۱۵ مرتبه آب روی کشتی پاشیدند.

۵- در مجموع ۵۷ نفر، شامل ۳۴ ملوان و ۲۳ غیرنظامی، دچار آسیب‌‌هایی نظیر استنشاق دود و گرمازدگی شدند. پنج نفر در بیمارستان به‌سر می‌برند و بیش از ۴۰۰ ملوان مشغول نبرد با شعله‌های آتش بر روی ناو بونهام ریچارد بودند.

۶- با توجه به درجه حرارت بالا در بعضی جاهای کشتی، ملوانان به صورت چرخشی و در قالب شیفت‌های ۱۵ دقیقه‌ای به نبرد با آتش می‌رفتند.

۷- سوبک می‌گوید: «کشتی دیگر قابل تعمیر نیست.» وی درباره آینده کشتی گفت که احتمالا با یدک‌کش به دریا منتقل و «در نقطه عمیقی از اقیانوس» غرق می‌شود.

۸- این کشتی ۲۲ سال عمر کرده بود.

۹- جایگزین کردن این کشتی با یک کشتی جدید برای ارتش آمریکا ۴ میلیارد دلار هزینه دارد.

۱۰- پایگاه سن‌دیگو، دومین پایگاه بزرگ کشتی‌های نظامی نیروی دریایی آمریکاست که در شهر سن‌دیگو در ایالت کالیفرنیا قرار دارد. این پایگاه همچنین پایگاه اصلی ناوگان اقیانوس آرام نیروی دریایی آمریکاست که در آن بیش از ۵۰ کشتی نظامی وجود دارد. این پایگاه دارای ۱۳ اسکله از مساحتی حدود ۴ کیلومتر مربع خاکی و حدود یک و نیم کیلومتر آبی تشکیل شده است. پایگاه شهر ساحلی سن‌دیگو که از سال ۱۹۲۲ تاکنون فعال است، بیش از ۲۴ هزار نیروی نظامی و ۱۰ هزار غیرنظامی جمعیت دارد.

اخیرا نیروی دریایی آمریکا یکی از ناوگان‌های پاسیفیک خود را با نام «یو‌اس‌اس تئودور روزولت» پس از شیوع کووید-۱۹ (که بیش از هزار خدمه آن را مبتلا ساخت و یک ملوان را هم کشت) به مدت چند هفته در پایگاه گوام از خدمت خارج کرد. فرمانده این ناو سپس به دلیل رعایت نکردن پروتکل‌ها اخراج شد تا مانع از سرایت این ویروس به کل کشتی شود. تیموتی هیث می‌افزاید:«فاجعه بونهام ریچارد به خودی خود تاسف‌آور بود، اما این اتفاق پس از مجموعه‌ای از اشتباهات و اخلال‌ها در ناوگان هند و پاسیفیک نیروی دریایی آمریکا رخ داد. وقتی ایالات‌متحده در سطح ملی پیام‌هایی در مورد اتحادهای متناقض و آشفته مخابره می‌کند، این فجایع در نیروی دریایی بیشتر به اعتبار ایالات‌متحده آسیب می‌زند.»