«لابی‌گری» به معنای چانه‌زنی، اعلام و اعمال نظر در کریدورها و راهروهای مجلس است. البته این چانه‌زنی‌ها می‌تواند در بیرون از مجلس، یعنی در قوه مجریه، قوه‌قضائیه و به‌طور کلی در دیوانسالاری‌ها و بوروکراسی‌ها نیز صورت گیرد. اگرچه لابی و لابی‌گری به معنای آنچه گفته شد در همه جای دنیا امری پذیرفته و ابزاری برای چانه‌زنی و رسیدن به تفاهمات به ویژه در عرصه سیاسی است، اما افکار عمومی ایرانی بیشتر برداشتی منفی از این واژه دارند. شاید دلیل اصلی این برداشت منفی آن باشد که افکار عمومی ایرانی هرگونه اعمال نفوذ برای رسیدن به اهداف را منفی و آغشته به اغراض و منافع شخصی یا جریانی می‌داند، حال آنکه لابی به معنای چانه‌زنی برای اعمال نفوذ بر دیدگاه، کنش و رفتار تصمیم‌گیرندگان و مجریان سیاسی و صاحبان قدرت، امری پذیرفته شده است و به آن به‌عنوان یک ابزار نگریسته می‌شود.