چرا بعضی نمایندگان مجلس اصلا حرف نمی زنند؟
به گزارش اقتصادنیوز روزنامه هم میهن نوشت: مثلاً نماینده یکی از شهرهای استان خراسانرا همه با سیلی‌زدن به صورت سرباز بدبخت به‌یاد می‌آورند. آن‌یکی، به‌خاطر مخالفت با واردات خودروی خارجی در ذهن‌ها ماندگار شده. 250 نفرشان هم اصلاً ماندگار نشدند.
یعنی در این مملکت قیمت کالاها شش‌برابر شد، نرخ تورمی که در زمان مدیریت مجلس فعلی ایجاد شده از همه مجالس قبلی تاریخ انقلاب بیشتر است، زلزله شده، جنگ در خاورمیانه و اروپا شده، تنش مرزی داشتیم، تنش مذهبی ایجاد شده، کم‌آبی، کم‌برقی، کم‌گازی و کم‌اینترنتی داشتیم، چند تا اختلاس دبش داشتیم که در بعضی کشورهای دیگر زمینه سقوط دولت را فراهم می‌کرده، کرونا آمده و مهار شده، اما یک‌کلمه از دهان مبارک نمایندگان مجلس - بسیاری نمایندگان مجلس البته - واژه‌ای بیرون نیامده.
شاید اظهارنظر نمایندگان عراق، ژاپن، کانادا و نروژ از نمایندگان داخلی، بیشتر در ذهن مردم بماند. یعنی الان خیلی از مردم می‌دانند که یک نماینده مجلس کانادا، نامه زده که فرزند رئیس مجلس ایران برود در یک دانشگاهی درس بخواند ولی نمی‌داند خود نماینده‌ها دراین‌باره چه نظری دارند یا درباره هزار موضوع دیگر چه نظری دارند.
خوشبختانه این نماینده‌های محترم مجلس طوری رفتار کرده‌اند که دوره بعدی هم نماینده خواهند شد. اما زبانم لال، اگر عمرشان به دنیا نباشد، نباید یادگاری جاودان بر تراز بی‌بقای خاک بنشانند؟
اصلاً اگر یک روزی، بچه‌ای، نوه‌ای، یک آدمی خواست زندگی‌نامه این علما و بزرگان را منتشر کند، کدام نقطه اوج فعالیت سیاسی اینها بوده؟ «نامبرده در خانواده‌ای مذهبی متولد شد. نماینده شد که از این سال‌های زندگی او اطلاعات زیادی در دست نیست. گویا بعضی روزها می‌رفته مجلس، بعضی روزها هم نمی‌رفته .اصلاً حرف هم نزده. استیضاح هم نکرده. اصلاً هشت‌ماه توسط ضدانقلاب ربوده شده بوده، اما کسی متوجه غیبت او نمی‌شده.»
به‌هرحال بعضی‌ها اینطوری هستند. بی‌سروصدا و بی‌آزار. می‌آیند، حقوق‌شان را می‌گیرند و می‌روند. از آنها در حد یک الویه‌پختن هم خاطره‌ای در ذهن‌ها باقی نمی‌ماند.
