حاشیه‌های سخنان روحانی درباره حجاب اجباری
به گزارش اقتصادنیوز؛ عصر ایران نوشت: «چنان که پیش‌بینی می‌شد سخنان روز دوشنبه اول بهمن رییس‌جمهوری در وزارت ارتباطات و اطلاعات فناوری واکنش‌های متفاوتی در پی داشته است.
این نوشته اما متوجه ویدیویی است که این سخنان را با خاطره‌ای از حسن روحانی درباره سال ۱۳۵۷ کنار هم قرار داده تا مغایر بداند و به نظرات دیگر کاری ندارد. آقای روحانی در این سخنرانی گفته است: «در مسألۀ حجاب، متأسفانه اول از زن شروع می‌کنیم در حالی که قرآن ابتدا مرد را از نگاه هرز دور می‌کند اما ما می‌رویم و به خاطر حجاب، دختران و زنان را دستگیر می‌کنیم.»
در ویدیویی که منتقدین ساخته‌اند اما خاطره‌ای از روحانی از زبان خود او نقل می‌شود که چهره نشان می‌دهد مربوط به دهه ۷۰ است و در آن می‌گوید: «در ارتش زنانی بدون روسری می‌آمدند و گفتیم محیط نظامی قوانین خاص خود را دارد و نباید بی‌روسری بیایید و به دژبانی دستور دادیم راه ندهند.»
آنان این دو فیلم را کنار هم گذاشته‌اند تا نتیجه بگیرند روحانی در گفته اخیر صداقت ندارد یا پیش از این به گونه‌ای دیگر می‌اندیشیده است.
به این بهانه بد نیست چند نکته یادآوری شود:
اول این که بحث‌های مربوط به حجاب اجباری ناظر به فضای عمومی است وگرنه هر سازمان و دستگاهی قوانین و مقررات خاص خود را دارد.
از این رو بعد از انقلاب، حجاب به صورت عمومی اجباری نشد. ابتدا در نهادهای نظامی - کارکنان و مراجعان - اعمال شد و بعد نوبت به ادارات و مدارس رسید؛ به گونه‌ای که در سال ۱۳۵۸ حجاب تنها در نهادهای نظامی اجباری بود آن هم در حد روسری. در سال ۱۳۵۹ ادارات و مدارس هم ملزم شدند.
حجاب اجباری به صورت کنونی در واقع بعد از وقایع سال ۱۳۶۰ رواج یافت. قانون مجازات اسلامی هم بعدتر تصویب شد که برای «بی‌حجابی» و نه «بدحجابی» مجازات تعیین کرد. بنابراین آن چه در سال ۵۷ یا ۵۸ گفته ناظر به مقررات اداری و نظامی و مانند تعیین یونیفورم است که شامل مردان هم می‌شده و جدای موضوع حجاب هم مرسوم است.
جالب است یادآوری شود خانم گوینده و مجری تلویزیون در نوروز ۱۳۵۸ و در اولین عید بعد از انقلاب ۵۷ حجاب نداشت و البته منهای مو پوشیده بود و آرایش نداشت. او بود که مردم را به شنیدن سه پیام نوروزی (امام خمینی، آیت‌الله شریعتمداری و مهندس بازرگان نخست‌وزیر) دعوت کرد.
در همان روزها البته صادق قطب‌زاده،رییس وقت رادیو و تلویزیون - که هنوز صداوسیما نشده بود - در پاساژ شانزه‌لیزه (قائم) تهران سخنرانی و از انتخاب مجری باحجاب برای برنامه کودک دفاع کرد و گفت: چطور در ۱۷ شهریور زنان با چادر به خاک و خون افتادند اما با حجاب نمی‌توانند در مقابل دوربین ظاهر شوند؟
دوم: این روش پیش‌تر درباره رییس‌جمهوری اصلاحات هم به کار رفته است. مثلا وقتی درباره درگذشت امیرانتظام پیام تسلیت فرستاد، نوشته‌ای از او درباره سخنگوی دولت موقت را منتشر کردند یا در بحثی دیگر به ممنوعیت ویدیو در دوران وزارت ارشاد پرداختند. حال آن که در زمان‌های مختلف می‌توان تصمیمات متفاوت گرفت و اگر قرار بود انسان در همه عمر به یک گونه بیندیشد و عمل کند چه نیاز به خواندن کتاب و کسب مهارت؟
مهم‌تر این که کسانی اساسا در بازی نبوده‌اند. احتمال این که یک فوتبالیست به دیگری آسیب جسمی برساند، بیشتر است یا من روزنامه‌نگار؟ معلوم است که فوتبالیست. چون او در میدان بازی است. می‌توان حدس زد که تهیه‌کنندگان این فیلم در زمان نقل شده در خاطره اساسا به دنیا نیامده و در صحنه نبوده‌اند و خود در بازی نبوده‌اند و حالا دربارۀ بازیگران قضاوت می‌کنند.
سوم: در جمله‌ای که از روحانی نقل شده او از ضمیر «ما» استفاده می‌کند. بنا بر این نمی‌خواهد قصور و اشتباه احتمالی را از خود دور کند. وقتی خود او می‌گوید «ما» یعنی شامل همه و از جمله خود او. از این رو کشف یک جمله در گذشته چندان هم خارق‌العاده نیست وقتی خود او هم از ضمیر «ما» استفاده کرده است.
چهارم اما این است که اساسا مثال حجاب فرعی بود. در سخنان روحانی نکته‌های دیگری بود که به عمد یا به سهو نخواستند به آنها بپردازند.
برخی هم البته می‌گویند رییس‌جمهوری از ادامه سرگردانی FATF ناراضی است و قصد دارد از این طریق با پایگاه اجتماعی خود ارتباط برقرار کند و این سخنرانی را در راستای نامه هفت یا هشت وزیر می‌دانند.»
