یخ روابط نفتی تهران- مسکو آب شد
به گزارش اقتصادنیوز، بعد از صحبتهای بسیاری که در خصوص تهاتر 20 میلیاردی میان ایران و روسیه شده بود، دو کشور با یک توافق گازی، وارد همکاریهای جدیتری شدهاند تا مسیر روابط دو کشور در دولت جدید، خط مشخصتری را در پیش بگیرد.
حسن روحانی از همان ابتدای رسیدن به مسند ریاست جمهوری، اعلام کرده بود که به دنبال ایجاد روابط حسنه با دیگر کشورها است. در ابتدا صحبت از کشورهایی میشد که در حوزه نفت حرفی برای گفتن داشته باشند. انگلیس، فرانسه و ایتالیا از مهمترین کشورهایی بودند که اسمشان در صحبتهای وزیر نفت دولت یازدهم اعلام یا خبر احتمال همکاریشان با ایران مطرح میشد.
با این حال، بعد از مدتی مشخص شد که این شرکا به دنبال همکاری مطمئنتری میگردند و همین هم شد که همکاری با قطر را به وارد شدن به ایران ترجیح دادند. بسیاری معتقدند که مشخص نبودن نتیجه مذاکرات هستهای مهمترین دلیل احتیاط کردن این شرکا بوده است.
اما روسیه را باید از جمله کشورهایی دانست که از همان ابتدای کار دولت یازدهم، نام آن به عنوان شریک احتمالی مطرح میشد. اولین قدم برای این روابط جدی با مطرح شدن امضای یک قرارداد میلیارد دلاری برداشته شد. صحبت از یک تهاتر بزرگ نفتی در میان بود و ایران که تاکنون فروش نفت خود به چین و روسیه را اغلب به صورت تهاتر انجام میداد، حالا به سراغ یک شریک اروپایی رفته بود.
بر همین اساس هم بود که در ابتدای سال جاری مسئله تهاتر نفتی میان ایران و روسیه مطرح شد. این مسئله ابتدا به صورت یک گمانهزنی و خبر تایید نشده بود اما بعدها از سوی مقامات رسمی نیز بیان شد. تا جایی که مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران نیز به این مذاکرات اشاره و به صورت ضمنی آن را تایید کرده بود.
هرچند که هنوز خبر رسمی مشخصی در خصوص این قرارداد و حجم دقیق آن اعلام نشده اما به نظر میرسد که این مسئله میتوانست بهانهای برای رشد همکاریهای دو کشور در حوزه نفت باشد.
برهمین اساس است که معاون وزیر نفت از تشکیل کارگروه مشترکی میان دو کشور خبر داده تا مناسبات نفتی تهران- مسکو گسترش یابد.
فارس هم در این رابطه نوشته است که پیش از این نیز، تفاهمنامه خط لوله ٣٠٠ کیلومتری گاز ایرانشهر به چابهار با سرمایهگذاری ٧٠٠ میلیون دلاری یک شرکت روسی امضا شده است و بر این اساس تکمیل خط لوله ایرانشهر به جنوب چابهار به دو سال زمان نیاز دارد.
در چنین شرایطی به نظر میرسد که یخهای روابط تهران- مسکو در بخش نفت در حال آب شدن است. اما نکته مهمی که این همکاری را از اهمیت بیشتری برخوردار میکند این است که مسکو در سالهای اخیر با رشد قابل ملاحظهای در حوزه تولید نفت روبرو بوده و حتی در سال 2012 توانست پای خود را از عربستان نیز فراتر بگذارد.
این کشور در سال 2013 عنوان بزرگترین تولیدکننده نفت جهان را حفظ کرد و تولید نفت این کشور به دلیل افزایش صادرات به چین به بالاترین سطح در دوران پس از شوروی سابق رسید.