آنچه به شما در خصوص نجات یافتن از کرونا نمی‌گویند
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از پنجره: این مطلب، نه تحلیل که تجربه روزمره کسانی است که با این ویروس درگیر بوده‌اند و از مبارزه با آن سربلند آمده‌اند، مبارزه‌ای که در هر صورت هزینه‌های خودش داشته است.
بیماری کووید-۱۹ هنوز بیماری ناشناخته‌ای محسوب می‌شود و تمام ابعاد آن به لحاظ علمی شناخته نشده است. انعکاس این تجربه‌ها کمک می‌کند که خوانندگان با ابعاد تازه‌ای از این بیماری آشنا شوند؛ به‌خصوص در روزگاری که حساسیت درباره این بیماری و بالبتع میزان رعایت پروتکل‌های بهداشتی کم شده است.
به خوانندگان تاکید می‌کنیم که این مطلب که از وب‌سایت روزنامه سان‌فرانسیسکو‌کرونیکل ترجمه شده است فقط بازتاب نظر کسانی است که طبق ادعای خودشان گرفتاری این بیماری شده‌اند و هیچ دلیلی علمی وجود ندارد که این علایم برای همه مبتلایان وجود داشته باشد.
بسیاری از افرادی که مبتلا به ویروس جدید کرونا می‌شوند علایم شدیدی را تجربه نمی‌کنند و حتی برخی از آنها به هیچ وجه علایمی ندارند. کرونا بدترین وضعیت خود را برای تعداد کمی از افراد به صورت ذخیره نگه می‌دارد.
شری آنتوانت، پرستار بخش آی‌سی‌یو، مواردی جدی را از ابتدای شروع کرونا دیده است. او می‌گوید افرادی وجود داردند که شانس داشته باشند و از این وضعیت خارج شوند و بهبود پیدا کنند، اما این به معنی بازگشت به زندگی عادی نیست. برای برخی آسیب‌های کرونا به صورت دائمی خواهد بود. حتی در مواردی اندام‌های درگیر شده آنها به طور کامل بهبود پیدا نمی‌کند.
همه چیز از این توئیت شروع شد: شری آنتوانت، پرستار بخش آی‌سی‌یو، توئیت کرد که بهبود بیماران کووید-۱۹ به معنای سلامتی کامل نیست و او مواردی دیده که این بیماری به سایر ارگان‌‌ها بیماران آسیب زده. توییت آنتوانت باعث شد تا خانواده کادر درمان و پرستاران شاغلی که در خط مقدم مبارزه با کرونا بودند به توییت او پاسخ دهند.
آنتوانت در پست توییتر خود نوشت: «وقتی می‌گویند بهبود یافته‌اید، به شما نمی‌گویند که این ممکن است به معنی نیاز به پیوند ریه در آینده باشد. حتی ممکن است برخی بیماران پس از ترخیص و رهایی از بیماری با یک سکته قلبی یا مغزی دوباره به بیمارستان برگردند، چرا که کرونا خون شما را به شدت غلیظ می‌کند. یا شاید ممکن است شما مجبور شوید تا آخر عمر از ماسک اکسیژن برای تنفس کمک بگیرید».
او در ادامه می‌گوید: «کرونا بدترین نوع بیماری است که طی ۸سال گذشته به عنوان یک پرستار بخش مراقبت‌های ویژه با آن روبرو شدم».
توییت آنتوانت باعث شد تا خانواده کادر درمان و پرستاران شاغلی که در خط مقدم مبارزه با کرونا بودند به شکل سراسیمه به توییت او پاسخ دهند. در این بین برخی از افراد نیز تجربیات خود پس از بهبود را زیر این توییت درمیان گذاشتند. ما برخی از توییت‌های آنها را انتخاب کرده‌ایم و آنها را با ویرایش جزیی برای وضوح و مفهوم بهتر منتشر می‌کنیم و سایت SFGATE [سان‌فرانسیسکو کرونیکل] به عنوان منتشر‌کننده [و پنجره به عنوان مترجم] مسئولیتی در خصوص صحت آنها ندارد.
دان: « در حال حاضر من بعد از سکته قلبی بر اثر لخته شدن خون ناشی از کرونا در بیمارستان هستم. در رگ منتهی به قلبم برای جلوگیری از انسداد آن استنت [لوله‌ای توری شکل از جنس فلز که در رگ قرار داده می‌شود] گذاشته شده است و باید برای همیشه یک جلیقه نظارتی ضربان قلب را به تن کنم. این در حالی است که من روند بهبود از کرونا را پشت سر گذاشته‌ام اما اکنون مجبورم کماکان مراحل کار درمانی و بازگشت به زندگی را انجام دهم. این در حالی است که من فقط ۲۹ سال دارم».
استفانی مک کارول: «من قبلا ناراحتی حاد کلیوی داشتم و به دیالیز می‌رفتم. اما اکنون آسم، سرفه و ضربان قلب نامنظم نیز به آن اضافه شده است. من اکنون شرایطی را دارم که قبلا نداشتم. در شرایطی که مدتهاست که از ویروس کرونا پاک شدم. امیدوارم شرایطم بهتر شود. اما شما (شری) دقیقا درست می‌گویید. من فکر می‌کنم یک پرونده نسبتا عادی در میان بیماران محسوب می‌شوم».
یکی از پاسخ‌ها به توئیت شری آنتوانت: سمت راست، شش اولین نفری که به خاطر کووید مجبور به پیوند شش شد. سمت چپ، شش‌های سالم. او [کسی که مجبور به پیوند شش شد] ۲۰ ساله است.
دکتر دی نایت: «این مشاهدات من(درباره بیماران بستری) است:
۱. همه آنقدر بدن‌شان متورم شده که برخی پوست‌شان تاول دارد و به حدی این تاول‌ها سفت شده که به نظر می‌رسد در حال ترکیدن است. این تاول‌ها از سر تا پاشنه پا قابل مشاهده است. همچنین پوست بیماران به حدی حساس می‌شود که به طور دایم باید آنها را چرب کرد در غیراینصورت پوست‌شان بسیار شکننده خواهد شد.
۲. پوست بدن بسیار چروکیده و لغزنده می‌شود و زخم‌هایی نیز روی آن به وجود می‌آید.
۳. خون همه افراد به مانند یک لجن‌زار غلیظ می‌شود. اصلا مشخص نیست که چه چیزی باعث لخته شدن خون می‌شود و جنس خون بسیار غلیظ و تیره می‌شود.
۴. کلیه‌های همه بیمارانْ ناکام در برابر بیماری هستند. ادرار افراد تیره یا با لخته خون است و در مواردی با ورم همراه است ولی هنوز دلیل آن را نمی‌دانیم.
۵. همه ریتم ضربان غیرطبیعی دارند. از دلیل آن اطمینان ندارم. اما حتی اگر به شکل اساسی نیز مشکل قلبی نداشته باشید باز هم ضربان نامنظم می‌شود.
۶. هرچند بی‌اثر، اما آنهایی که از دستگاه کمک تنفسی ونتیلاتور استفاده نمی‌کنند نیز مجبورند صاف برروی شکم خود بخوابند تا بهتر نفس بکشند. حتی برای بعضی از آنها دستگاه ونتیلاتور به معده برده می‌شود و کوچکترین چرخش در بعضی موارد منجر به مرگ فوری آنها خواهد شد. حتی شست‌و‌شوی این افراد نیز در شرایط بسیار خاصی صورت می‌گیرد.
۷. هر فرد یک سوند فولی [دفع ادرار] و یک سوند رکتال [دفع مدفوع] دارد چرا که بیماران بی‌اختیاری روده و مثانه دارند.
۸. همه افراد در حال تغذیه از لوله هستند.
من قبلا در تمام دوران حرفه‌ای کاری‌ام چنین روند بیماری را ندیده‌ام».
پرستار واندتا: « من در ماه مارس ۱۰ روز با ونتیلاتور نفس کشیدم چرا که دچار سندرم حاد تنفسی ARDS شدم و هنوز هم اکسیژن استفاده می‌کنم. اما رفتن به خانه تنها یک مرحله [ظاهری] از روند بهبودی بود. هر جنبه‌ای از شرایط زندگی من بدتر شده است. لطفا از هرکسی که می‌دانید کماکان درگیر این بیماری نشده بگویید که حتما از ماسک استفاده کند.»
الی: «بعد از گذشت بیش از دوماه تنها تا حدودی بهبود یافته‌ام. جای زخم کماکان در ریه راست من وجود دارد و معده و هضم غذای من کماکان با مشکل انجام می‌شود. اما اکنون سرفه کمتری دارم و می‌توانم دوباره پیاده‌روی کنم. این سومین مرحله در طول دو ماه است که من بهتر شده‌ام. من فقط امیدوارم که آخرین نفر باشم چرا که هیچ چیز دوباره به شرایط سابق باز نمی‌گردد».
آلیشیا: « من یک پرستار در بخش کرونا هستم و گرفتار بیماری شدم. من ۲۴ساله و نسبتا سالم هستم و به سختی می‌توانم از پله‌ها بالا بروم. فشار خون من افزایش یافته است و درد قفسه سینه هم من را ناتوان کرده است. من ۸ هفته است که هنوز احساس درد قفسه سینه و تنگی نفس می‌کنم و این اصلا شوخی نیست».
معلم کرونا: «من بیش از ۶۰ روز مبتلا به کرونا بودم. من ۳۳ساله هستم، فوق‌العاده سالم. گوشت قرمز نمی‌خورم، ۱۲۵ پوند وزن داشتم و هرروز یوگا کار می‌کردم و می‌دویدم. اما اکنون به جز چند قدم در طول دو هفته گذشته نتوانستم راه بروم. این بدترین بیماری زندگی من بود. من حتی تا مدت‌ها متوجه نشدم که علایم کرونا را دارم. علایم اولیه:
۱. بیدار شدن به دلیل عرق زیاد (من معمولا شب‌ها عرق نمی‌کردم)
۲. لرزهای جزئی پراکنده اما بدون تب (یا اینکه فکر می‌کردم تب ندارم)
۳. در طول این مدت تنها بوهای عجیب مانند فلزات و بنزین را حس می‌کردم. همچنین در طول ۲-۳ هفته طعم فلز را احساس می‌کردم. ظاهرا احساس طعم یا بوی فلزی مربوط به مشکلات ریوی است.
۴. مدفوع نیز شل می شود اما چندان وحشتناک نیست.»
هالیس چارلز: «من ۲۹ مارس بهبود یافتم. من ۶۵ سال پیش با برونشیت مزمن متولد شده‌ام که معمولا شاید سالی دوبار ظاهر می‌شود. اکنون پس از ابتلا به کرونا برونشیت حاد من در ماه۳تا۴ بار بروز می‌کند و تنها کافی است برای دریافت نامه به صندوق پستی بروم و باد به من بخورد بلافاصله برونشیت می‌شوم.»
پینک یایا: «من در ماه مارس کرونا گرفتم و در ماه مِی علایم سندرم خستگی مزمن در من ایجاد شد که من مجبور بودم به صورت روزانه در رخت خواب بمانم. من بسیار خوشحالم که افراد دیگری با این چالش مواجه هستند و فهمیدم تنها کسی نیستم که این شرایط را تجربه می‌کند».
لین: «مادرم در بخش کرونا مشغول به کار بود و مبتلا شد. او یک ماه مجبور شد در بخش مراقبت‌های ویژه بماند. او به اندازه کافی خوش‌شانس بود که اکنون بتواند در خانه باشد، اما تلاش می‌کند تا به سختی از پله ها بالا برود و این راهی طولانی برای بهبود است. از هر کاری که انجام می‌دهید تشکر می‌کنیم».
اندی: «همکار من یک فرد ۳۰ ساله و کاملا سالم است. اما با وجود اینکه دوماه از زمان ابتلای آن به کرونا گذشته کماکان دچار مشکل تنفسی است. ما بیمارانی داریم که بعد از بهبودی کامل هم به اورژانس مراجعه می‌کند، زیرا کماکان با مشکل تنفسی و لختگی خون دست و پنجه نرم می کند. او بسیار عصبی شده است».
ملی بی: «من در ماه مارس به کرونا مبتلا شدم و ۶روز با ونتیلاتور توانستم نفس بکشم. تا به امروز با کمترین فعالیت کماکان با نفس تنگی مواجه هستم. من اکنون درد و رنج‌هایی را تجربه می‌کنم که پیشتر هرگز نداشتم. من متوجه شده‌ام که حتی به اندازه گذشته ادرار نمی‌کنم و پاهایم به حدی بزرگ و متورم شده که دیگر هیچ کفشی برایم مناسب نیست».
لنی ویتنی: « من ۲۳ سال سن دارم. سالم و فعال هستم و هنوز پس از دوماه پس از بهبودی کامل، آسیب‌های ریوی قابل توجهی دارم».
دوین کوجونس: «بله، مادرم اواسط ماه می «بهبود یافت» اما دیگر چیزی از او باقی نمانده بود. او حتی نمی‌توانست غذا بخورد یا بنوشد. با لوله تغذیه در معده تغذیه می‌کرد. من مجبور شدم از دستور‌العمل DNR (توقف فرایند احیا) استفاده کنم تا دستگاه‌ها از او جدا شود. او ۲۵ ماه مِی درگذشت. از همه کاری که انجام می‌دهید سپاسگزارم، ایمن و موفق باشید».
مادر پدما: «بدترین بیماری که تا به امروز دیدم. من و شوهرم تقریبا دوماه درگیر بیماری بودیم و بسیار ضعیف شدیم. این بیماری برادرزاده ام که ۴۱ سال سن داشت و کاملا سالم بود را کشته است. یک دوست ۳۶ ساله من نیز درگیر این بیماری شده است. مردم! ماسک بزنید. مگر چقدر سخت است».
سویی می: «من و شوهرم دوماه و نیم پیش کرونا گرفتیم. در حالی که علایم من خفیف بود، او مجبور شد بستری شود زیرا نمی‌توانست نفس بکشد و حالا یک ماه پس از بهبودی ما فهمیدیم او با یک خطر جدی دست و پنجه نرم می‌کند. این فقط یک آنفولانزا نیست. اصلا اینطور نیست».
لیسا فی: «من در ماه فوریه یک مورد خفیف داشتم. من در بیمارستان بستری نبودم با تعداد بسیاری زیادی از علایم همراه هستم از جمله التهاب، درد بدنی و به مدت ۳هفته نیز به شکل جدی بیمار بودم. بدون شک این ویروس باعث آسیب دایمی به بدن می‌شود. بنابراین قبل از اینکه تصمیم بگیرید با کسی صحبت کنید حتما از ماسک استفاده کنید».
