سرنوشت آخرین برگِ برنده آقای رئیس جمهور | فرانسه به دوران بدون مکرون نزدیک می شود؟

به گزارش اقتصادنیوز، در حدود سه هفته پیش که سباستین لکورنو به عنوان نخست‌وزیر فرانسه منصوب شد، رسانه‌ها این انتصاب را آخرین برگ برنده مکرون توصیف کردند، آخرین برگ اما برگی احتمالا برنده.

این سیاستمدار ۳۹ ساله از شاگردان و نزدیکان مکرون بود و فردی وفادار، متواضع و بی‌حاشیه است. انتظار می‌رفت که او توانایی لازم را برای ایجاد توافقی محتاطانه میان احزاب مختلف و نجات سیاست فرانسه از فروپاشی داشته باشد، اما در عمل، چنین نشد.

آخرین برگ برنده مکرون

هیو اسکوفیلد در بی‌بی‌سی نوشت: به جرأت می‌توان گفت که لکورنو در شرایطی حتی خجالت‌آورتر از دو نخست‌وزیر بداقبال پیش از میدان سیاست کنار کشید؛ چراکه نفرات قبلی یعنی میشل بارنیه و فرانسوا بایرو، حداقل برای مدتی کوتاه بر دولت ریاست کردند و چند طرح ارائه دادند، اما لکورنو حتی به آن میزان هم دوام نیاورد.

او عصر یک‌شنبه، کابینه‌ خود را معرفی کرد و صبح دوشنبه آن را از دست داد. او حتی فرصت نکرد سخنرانی آغاز به کار خود در پارلمان را که برای سه‌شنبه برنامه‌ریزی شده بود، انجام دهد. دولت لکورنو دقیقاً ۱۴ ساعت دوام آورد.

دلیل مخالفت جمهوری‌خواهان با نخست‌وزیر جدید چه بود؟

علت فوری و مشخص فروپاشی فاجعه‌بار دولت لکورنو، مشخص است؛ خروج حزب جمهوری‌خواهان محافظه‌کار (LR) و رهبر آن‌ها، برونو ریتایو، وزیر کشور کنونی فرانسه از دولت.

این حزب با داشتن حدود ۴۰ نماینده در مجلس ملی فرانسه، به بخش کلیدی ائتلاف راست میانه تبدیل شده که در حال حاضر در تلاش است تا اداره کشور را به دست گیرد. ریتایو از حضور خود در دولت برای معرفی خود و حزب‌اش به عنوان گزینه‌های در دسترس، برای پست‌های عالی حکومتی استفاده کرد.

صبح روز یک‌شنبه، او به لکورنو گفته بود که مایل است در سمت وزیر کشور باقی بماند، اما تنها یک ساعت پس از اعلام رسمی ترکیب کابینه، در شبکه‌های اجتماعی اعلام کرد که نظرش تغییر کرده است و ممکن است حزب جمهوری‌خواهان اصلا به کابینه ملحق نشود.

به‌صورت رسمی، دلیل این چرخش ناگهانی آن بود که لکورنو، با انتخاب وزیر پیشین دارایی یعنی برونو لومِر برای وزارت دفاع، کاری ناشایست انجام داده بود. در نزد جمهوری‌خواهان، لو مِر که خود زمانی در این حزب بود، اکنون چهره‌ای منفور به حساب می‌آید؛ چرا که با پیوستن به مکرون، به نوعی به حزب خیانت کرده بود. همچنین بسیاری از جمهوری‌خواهان، لو‌‌ مر را مسئول افزایش بدهی عمومی فرانسه در دوران تصدی وزارت دارایی می‌دانند.

به گفته حزب ال‌آر، لکورنو نام لو مِر را پنهان کرده بود، و ریتایو تا زمانی که تلویزیون را روشن نکرده بود، از این انتصاب خبر نداشت.

در پایان روز دوشنبه، تحولی دیگری روی داد؛ لو مِر پذیرفت که از پذیرش وزارت دفاع صرف‌نظر کند، و امانوئل مکرون نیز به نخست‌وزیر خود که استعفا داده بود، برای بازگرداندن دوباره حزب جمهوری‌خواه به دولت، ۴۸ ساعت دیگر فرصت داد.

با این حال، اوضاع همچنان در حالت بی‌ثباتی و ابهام باقی ماند.

محبوبیت مکرون رو‌به‌ افول است

اما در پس این بحران سیاسی، واقعیتی عمیق‌تر نهفته است، اینکه با گذشت زمان، تشکیل دولتی باثبات در فرانسه برای هر سیاست‌مداری دشوارتر و ناممکن‌تر شده است. بحرانی که حتی توسط وفادارترین و بااستعدادترین نزدیکان مکرون نیز قابل حل نیست.

دلیل این امر نزدیک شدن به انتخابات 2027 رئیس‌جمهوری در فرانسه است. محبوبیت امانوئل مکرون تا حدی پایین آمده است که هرکسی که امروز دست یاری و وفاداری به او بدهد، در انتخابات بعدی ضربه سختی از افکار عمومی خواهد خورد. در نتیجه، ائتلاف شکننده‌ راست میانه که محور قدرت در اردوگاه مکرون محسوب می‌شد، اکنون در حال فروپاشی است. حزب جمهوری‌خواه از دولت خارج شده‌اند و صدای انتقاد بسیاری از سیاست‌مداران میانه‌رو نیز به گوش می‌رسد. حتی شخصی مانند گابریل آتال، نخست‌وزیر سابق و چهره محبوب و نوظهور مکرون، این روزها ترجیح می‌دهد که فاصله ‌خود را با رئیس‌جمهور حفظ کند.

به‌نظر می‌رسد که فرانسه در واپسین روزهای دوران مکرون به‌سر می‌برد. یاران وفادار او یکی پس از دیگری صحنه را ترک کرده و خود را برای آینده‌ای بدون او آماده می‌کنند، آینده‌ای که شاید خیلی هم دور نباشد.