کلاه بزرگی که سر تماشاگران تنیس ویمبلدون رفت
اول مسابقه نواک جوکوویچ با مارتین کلیژان بود. مرد شماره ۴ تنیس جهان که پس از قهرمانی در تورنمنت ایستبورن، فصل چمن تنیس جهان را خوب آغاز کرده بود، در ویمبلدون هم شروع خوبی داشت و حریف را در ست اول ۲-۶ برد. او در ست دوم هم دو بر صفر جلو افتاد که حریف اسلواک به دلیل مصدومیت عضله ساق پا کنار کشید و مسابقه پس از تنها ۴۰ دقیقه تمام شد.
ستاره بعدی که طبق برنامه باید در زمین اصلی مسابقه می‌داد؛ پر افتخارترین تنیس‌باز مرد جهان بود: راجر فدرری که ۷ بار قهرمان ویمبلدون شده و می‌خواهد با قهرمانی در این دوره از مسابقات، خودش را از پیت سمپراس جدا کند و پرافتخارترین مرد قدیمی‌ترین گرند‌اسلم دنیا هم بشود.
گذشته از این فدرر در صورت پیروزی مقابل الکساندر دولگوپولوف می‌توانست رکورد دیگری را هم بشکند. فدرر مسابقه را برد تا با ۸۵ پیروزی صاحب رکورد بیشترین برد از زمان برگزاری مسابقات به صورت اوپن (از سال ۱۹۶۸) شود.
فدرر ست اول را ۳-۶ برد و در ست دوم با نتیجه سه بر صفر پیش بود که حریف اوکراینی به دلیل مصدومیت قوزک پا کنار کشید. این دفعه تماشاگران خوش شانس‌تر بودند؛ آن‌ها ۳ دقیقه بیشتر از مسابقه قبلی تنیس دیدند.
کار به جایی رسید که جوکوویچ در کنفرانس مطبوعاتی گفت: "ما به شوخی در رختکن می‌گفتیم شاید باید یک ست تمرینی در زمین اصلی داشته باشیم تا تماشاچی‌ها فرصت بیشتری برای تماشای تنیس پیدا کنند."
هم کلیزان و هم دولگوپولوف اخیرا سابقه مصدومیت داشته‌اند؛ بنابراین این ابهام ایجاد شده که شاید آن‌ها به رغم این که می‌دانستند نخواهند توانست مسابقه را تمام کنند، وارد زمین شدند تا از جایزه نقدی حضور در این مرحله بی‌نصیب نمانند. به بازیکنانی که در دور اول ویمبلدون می‌بازند، ۳۵ هزار پوند جایزه می‌دهند. پولی که می‌تواند بازیکنان را وسوسه کند تا به رغم مصدومیت فقط در زمین حاضر شوند تا جایزه را دریافت کنند.
اتحادیه جهانی تنیس از ابتدای سال جاری میلادی قانونی را تصویب کرد که طبق آن بازیکنانی که پیش از آغاز دور اول مسابقات کنار بکشند، می‌توانند جایزه مادی آن را تصاحب کنند. ولی این قانون در گرنداسلمها (اوپن استرالیا، رولان گاروس، ویمبلدون و اوپن آمریکا) اجرا نمی‌شود. برای یک بازیکن تنیس، به خصوص در ابتدا یا میانه تورنمنت‌ها بهترین گزینه این است که حریفش خیلی زود کنار بکشد. این به معنای حفظ شدن انرژی بازیکن برای ادامه مسابقات و فرسودگی کمتر است. اما پس از آسیب‌دیدگی‌های روز دوم ویمبلدون، جوکوویچ و فدرر به جای این که فکر خودشان باشند، طرف تماشاگران را گرفتند.
تنیس‌باز ۳۰ ساله صرب پیشنهاد داد که: "به نظرم اتحادیه حرفه‌ای تنیس باید به کسانی که توانسته‌اند به جدول اصلی گرنداسلمها برسند، چیزی که حقشان است را بدهد و از سوی دیگر اگر تنیس‌باز دیگری هم هست که می‌تواند مسابقه دهد، اجازه بازی کردن پیدا کند."
فدرر هم گفت: "سئوال این است که اصلا باید مسابقه را شروع کنیم یا نه؟ به نظرم تنها کسی که واقعا جواب این سئوال را می‌داند خود بازیکن است. شما ترجیح می‌دهید بازیکنی که نمی‌تواند تا پایان مسابقه ادامه دهد، جایش را به افراد دیگری بدهند، هرچند که شایستگی حضور در مسابقه را دارند، اما مصدومیت جلویشان را گرفته است. شاید گرنداسلمها هم باید مثل سایر مسابقات عمل کنند و جایزه نقدی را به بازیکنی که قبل از مسابقه کنار می‌کشد هم بدهند."
شاید شما با تصمیم برگزارکنندگان مسابقات، فدرر یا جوکوویچ موافق باشید و شاید هم با جان مک‌انرو، قهرمان سه دوره ویمبلدون هم‌نظر باشید که می‌گوید به مصدوم‌ها باید نصف جایزه را داد و یکی دیگر را جایگزینشان کرد. اما مسئله‌ای که کسی شکی در آن ندارد از بین رفتن حق تماشاگران است. لیلا علی، دختر محمد علی (کلی) که خودش هم بوکسور بود، یکبار پس از این که حریف را در راند اول مسابقه ناک‌اوت کرد، از تماشاگران معذرت‌خواهی کرد.
تماشاگران نقشی بی‌نهایت مهم در ورزش دارند و هیچ آدم عاقلی حاضر نمی‌شود برای نمایشی که هنوز شروع نشده تمام می‌شود، پول خرج کند.
منبع: بی‌بی‌سی
