چوب حراج به ستاره‌ها
به گزارش اقتصاد نیوز و به نقل از سایت نود، مدیریت پر هزینه و کم فایده، در پرسپولیس و استقلال چیز جدیدی نیست اما فصل اخیر نقل و انتقالات، یبشتر از هر زمانی خودش را نشان داد. دو تیم بزرگ پایتخت، حسابی ضرر دادند و سود زیادی هم نبردند. امید ابراهیمی، مجید حسینی، امید نورافکن، مامه تیام و سرور جپاروف از استقلال جدا شدند. به جای آن‌ها بازیکنان چندان بزرگی به استقلال نیامدند. انتقال مرتضی تبریزی که قرار است در روزهای آینده انجام شود، بزرگترین انتقال استقلالی‌ها خواهد بود. استقلال برای فروش ابراهیمی و جپاروف، پولی بدست نیاورد. امید نورافکن ۵۰ هزار دلار به استقلال سود رساند، مجید حسینی بر اساس اسنادی که استقلالی‌ها منتشر کرده‌اند ۴۰۰ هزار دلار نصیب تیم کرده و مامه تیام هم قصد دارد قراردادش را با تیم‌های اماراتی به شکلی ببندد که پولی نصیب استقلال نشود. به این شکل که قرارداد ثبت شده او، ۳۹۹ هزار دلار باشد و بقیه مبلغ به عنوان پاداش به این بازیکن پرداخت شود. اگر فرض کنیم استقلال تا امروز، پول نورافکن را نقد نکرده به قیمت روز دلار آن‌ها مجموعا ۴،۵ میلیارد تومان از فروش بازیکنان‌شان سود کرده‌اند و از این مبلغ، یک میلیارد و هفتصد میلیون برای رضایتنامه تبریزی پرداخته‌اند. انتقال صیادمنش هم احتمالا با احتساب حق رشد و جلب رضایتنامه سایپا، هزینه زیادی برای آن‌ها خواهد داشت. با این شرایط استقلال این فصل ۵ بازیکن کلیدی فصل گذشته را ندارد، به جای آن‌ها بازیکنان به مراتب ضعیف‌تری خریده و مجموعا، فقط ۲،۵ میلیارد بابت فروش همه آن‌ها کسب درآمد داشته است. بخاطر قراردادهای عجیبی که بسته شده و بازیکنان تیم، به راحتی می‌توانند جدا شوند. البته مبلغ قرارداد شفر و چشمی هم حسابی بالا رفته و بخشی از این مبلغ هم بابت این موضوع از دست می‌رود.
استقلالی‌ها برای نگه داشتن حسینی، به او مبلغ فوق العاده‌ای پیشنهاد داده بودند. همینطور مبلغ پیشنهادی به تیام را بیشتر کردند. افتخاری گفته بود اگر ابراهیمی هم پیش آن‌ها می‌آمد، حاضر بودند مبلغ بالایی برای تمدید قرارداد به این بازیکن بدهند. تمام این ارقام، اگر چند ماه قبل پیشنهاد می‌شد آن‌ها بدون مشکل می‌توانستند قرارداد بازیکنان‌شان را تمدید کنند. اوایل نیم فصل دوم که استقلال خوب نتیجه می‌گرفت، مسیر آن‌ها با شفر غیر قابل پیش بینی نبود. تیام نمایش خوبی داشت و حسین حسینی، مجید حسینی، روزبه چشمی، وریا غفوری و امید ابراهیمی هم گزینه‌های استقلال در تیم ملی بودند. استقلالی‌ها همان زمان، می‌توانستند همه آن‌ها را پای میز مذاکره بنشانند و با ارقامی کمتر از پیشنهادهایی که تابستان به آن‌ها دادند، قراردادشان را تمدید کنند. شفر هم در آن زمان، توقع کمتری از استقلال برای تمدید قرارداد داشت. اما امید به اینکه مذاکرات به لحظه آخر موکول شود و بتوانند تخفیف بگیرد، باعث شد استقلالی‌ها تا پایان جام جهانی صبر کنند و قیمت‌ها، آنقدر بالا برود که دست آن‌ها به هیچکدام از ستاره‌های‌شان نرسد. تازه این تیم شانس آورد غفوری مسافر جام جهانی نشد و قراردادش را تمدید کرد.
همین داستان، این فصل برای پرسپولیس هم به وجود آمد. پرسپولیس می‌دانست از فصل نقل و انتقالات تابستانی محروم است و باید ستاره‌های فعلی را حفظ کند. با این حال تلاشی برای تمدید قرارداد بسیاری از بازیکنانش نکرد و پس از جام جهانی، فقط کامیابی‌نیا و انصاری که به روسیه سفر نکرده بودند حاضر به تمدید قرارداد شدند. امیری به ترکیه رفت، محرمی جوان به اروپا ترانسفر شد، احمدزاده به لهستان سفر کرد و برانکو مسلمان را هم کنار گذاشت. قطعا چند ماه قبل، انتظار امیری از پرسپولیسی‌ها به مراتب کمتر بود و محرمی هم حاضر می‌شد پای قرارداد با پرسپولیس را امضا کند. حتی اگر پرسپولیس بین همه این بازیکنان، فقط قرارداد مسلمان را تمدید می‌کرد هم تابستان از فروش او به ذوب آهن، مبلغی بدست می‌آورد. دریافتی پرسپولیس بابت بازیکنان جدا شده‌اش در نقل و انتقالات، صفر بوده و آن‌ها مبلغ زیادی راهم بابت خرید ترابی به سایپا پرداخته‌اند. هر چند برتری پرسپولیس به استقلال، به کیفیت بازیکنان خریداری شده مربوط می‌شود.
البته این طرز قرارداد بستن، فقط مربوط به سال گذشته نیست و پرسپولیسی‌ها قبلا هم بابت نیم فصل، نزدیک ۶ میلیارد به ژوزه پرداخت کردند و همین حالا یک میلیارد تومان، به دایی بابت فصلی که او سرمربی صبا بود بدهکار هستند! استقلالی‌ها هم هنوز، درخشش کاوه رضایی را در لیگ بلژیک تماشا می‌کنند که در ترانسفرمارکت قیمتش به ۴ میلیون یورو رسیده و بابت انتقال او، یک ریال هم نصیب آن‌ها نشده است.
