اسرائیل موشک‌های نقطه‌زن ایران را همرده کدام‌یک از سلاح‌های خود ارزیابی کرده است؟
به گزارش اقتصادنیوز این روزنامه نوشت:رژیم اسرائیل از یک سو پس از آنکه برتری موشکی سپاه در مواجهه با جنگ‌افزارهای آمریکا در منطقه به اثبات رسید و از سوی دیگر پس از آنکه سیدحسن نصرالله در مصاحبه 17 تیر 1398 با شبکه المیادین با صراحت اعلام کرد که به انبوهی از «موشک‌های نقطه‌زن» دست پیدا کرده و در نقاطی از لبنان مشغول تولید آنهاست، متوجه عدم کارآیی سیاست موازنه تسلیحاتی گردید و یک بار دیگر یعنی حدود دو دهه پس از دنبال کردن سیاست موازنه، ناگزیر به تغییر الگوی دفاعی و نظامی خود گردید. پس اسرائیل برتری تسلیحاتی مقاومت را هم پذیرفته است.
دو هفته پیش یک مرکز مطالعات نظامی نزدیک به رژیم اسرائیل در تحلیلی نوشت: «موشک‌های نقطه‌زن همان کار هواپیماهای پیشرفته F5 تا F35 اسرائیل را می‌کنند با این تفاوت که هزینه‌های عملیات‌های موشکی از هزینه عملیات‌های نیروی هوایی بسیار کمتر و ریسک آن هم بسیار پایین‌تر است». رژیم اسرائیل هم اینک ناگزیر در تلاش است تا تضمین‌هایی برای مواجه نشدن با حمله حزب‌الله به دست آورد و یا عملیات‌های حزب‌الله را به سمتی هدایت کند که با هزینه‌های کمتری برای اسرائیل تمام شود و به خصوص جنبه تهدیدات امنیتی -یعنی تهدیدات موجودیتی- نداشته باشد. بر همین اساس حدود دو هفته پیش که حزب‌الله اعلام کرد به شهادت «علی کامل محسن» واکنش قطعی خواهد داشت، نتانیاهو و بنی‌گانتز از سازمان ملل و دولت آلمان خواستند حزب‌الله را متقاعد کنند، اسرائیل در حمله به جنوب دمشق، از حضور وی یا هر عضو دیگر حزب‌الله در محل اطلاع نداشته و دست آخر «گابی اشکنازی» وزیر خارجه رژیم گفت واکنش حزب‌الله نباید از حد اقدام اسرائیل فراتر برود. اسرائیل در عین حال برای آنکه ماجرا را سریع‌تر جمع کند، دست به صحنه‌‌سازی در منطقه اشغالی مزارع شبعا و روستای الهباریه، متعلق به لبنان زد و اعلام کرد مورد حمله یگانی از حزب‌الله قرار گرفته است. اسرائیل با برگزاری مانور نظامی و گسیل تجهیزات نظامی زیاد به مناطق شمالی فلسطین تلاش کرد تا حزب‌الله را آرام کند. براساس آنچه «آحارانوت» نوشت نخست‌وزیر در بخشنامه‌ای از یگان‌های شمالی ارتش اسرائیل خواست که حتی در برابر حرکت علنی خودروهای نظامی حزب‌الله در نزدیکی مرزهای لبنان و فلسطین هیچ واکنشی نداشته باشند و جز در زمانی که مورد حمله واقع شده‌اند، تیراندازی نکنند.
دوشنبه هفته پیش نیز «دنی یائوم» رئیس سابق موساد فاش کرد که اسرائیل از چین خواسته است تا در بستن قرارداد دوجانبه با ایران، ملاحظات امنیتی اسرائیل را مورد توجه قرار دهد. این در حالی است که تا پیش از این، اسرائیل هر نوع قرارداد چینی و روسی که به نوعی تضعیف اسرائیل به حساب آید را متوقف می‌کرد.
بنابراین واضح است که اسرائیل 2020 ناگزیر به تغییر استراتژی 2000 شده و این تغییر استراتژی از قضا حیات آن را مورد تهدید قرار می‌دهد. هم‌اینک دولت اسرائیل در فضای سیاسی داخل سرزمین‌های اشغالی به ناکارآمدی متهم است و نظام سیاسی آن در بحران تصمیم‌گیری به سر می‌برد به‌گونه‌ای که ناگزیر شده در یک سال سه بار انتخابات پارلمانی برگزار کند، بدون آنکه به نقطه ثبات برسد. در صحنه بین‌المللی، امکان ادامه حیات اسرائیل مورد تردید قرار گرفته و حاصل آن شکاف اروپا و آمریکا بر سر سیاست‌های اسرائیل است و در صحنه منطقه‌ای با جبهه‌ای قدرتمند مواجه گردیده است. هفته پیش یک تحلیلگر نظامی روسیه در مقایسه بین عناصر ارتش رژیم و عناصر مقاومت نوشت: «نیروهای اسرائیلی پس از سال 2006 -جنگ 33 روزه با حزب‌الله- در هیچ جنگی شرکت نداشته‌اند و در این مدت دستکم نیمی از ارتش ترخیص شده و نیروهای فاقد تجربه جای آنها را گرفته‌اند، در حالی که عناصر جبهه مقاومت در 8-7 سال اخیر در جنگ نزدیک و گرم با تکفیری‌ها در خیابان‌ها و خانه‌ها بوده و فنون درگیری در جنگ‌های درون‌شهری را می‌دانند.
