جانسون برای ایران چرچیل دوم است یا ترامپ دوم؟
به گزارش اقتصادنیوز، مهرداد عمادی در این باره به تجارت فردا گفت: روی کار آمدن بوریس جانسون و کابینه‌ای که یکی از یکدست‌ترین کابینه‌هایی است که از زمان کلمنت اتلی (نخست‌وزیر بریتانیا از ۱۹۴۵ تا ۱۹۵۱ میلادی) تا امروز در انگلیس دیده شده است، برای ایران پیامی جدی دارد. نخست‌وزیرها در مسائل استراتژیک منبع تغییر نیستند، اما در شتاب دادن به تاکتیک اجرای استراتژی‌ها نقشی کلیدی دارند. در اولین حضور بوریس جانسون به عنوان نخست‌وزیر در پارلمان بریتانیا، او با انداختن نور قرمز روی نام ایران، آن را به سرخط صحبت‌ها تبدیل و ادعا کرد که این کشور یک خطر برای منافع بریتانیاست. بد نیست یادآوری کنم که وینستون چرچیل نیز در دومین سخنرانی‌ای که بعد از نخست‌وزیر شدن در پارلمان بریتانیا داشت، به همین شکل نام ایران را مطرح کرد.
عمادی ادامه داد: در فضای سیاسی بریتانیا گفته می‌شود که آقای جانسون تلاش می‌کند خود را به عنوان یک «چرچیل مدرن» در سیاست داخلی و خارجی مطرح کند. شاید انتظار می‌رفت آقای جانسون -که به خاطر برگزیت برنده رقابت نخست‌وزیری شده- سرخط صحبت‌هایش را به خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا اختصاص دهد. اما او به جای آن به رهبر اپوزیسیون (جرمی کوربین، رهبر حزب کارگر) حمله کرد که چرا زمانی با ایرانی‌ها -از جمله با پرس‌تی‌وی- همکاری کرده و ایران را به عنوان خطری که باید به آن رسیدگی شود، مطرح کرد.
این اقتصاددان تاکید کرد: به نظرم اینکه بوریس جانسون را ترامپ دوم فرض کنیم، یک تله خطرناک و یک اشتباه بزرگ است. خود جانسون این را بهتر از هرکسی می‌داند، اما در عین حال می‌داند که مطرح شدن این ایده به عمیق‌تر شدن روابط آمریکا و بریتانیا به ویژه درباره خلیج‌فارس و ایران کمک می‌کند. در نقطه مقابل، فکر می‌کنم آقای جانسون شباهت‌هایی واقعی با چرچیل دارد. به ویژه درباره ایران، نگاه آقای جانسون به نگاه چرچیل بسیار نزدیک است. یکی از شاه‌کلیدهای نگاه چرچیل به ایران این بود که یک ایران قوی و در حال رشد برای منافع درازمدت بریتانیا بسیار هزینه‌افزاست. البته مساله دشمنی در میان نیست، بلکه رقابت برای دسترسی به منابع و نفوذ است، اما فراموش نکنید که هزینه حضور وینستون چرچیل در خانه شماره 10 داونینگ‌استریت (مقر نخست‌وزیر بریتانیا) برای ایران چقدر سنگین بود. پروژه کرمیت روزولت، رئیس شعبه خاورمیانه سازمان مرکزی جاسوسی آمریکا که بعدها فرمانده عملیات کودتای ۲۸ مرداد شد، بدون حضور چرچیل موفق نمی‌شد.
